In de basis is handheld gaming erop gericht om games aan te bieden in kleine hapbare porties. Zeg nou zelf, als je onderweg bent naar school of je werk, dan heb je geen tijd om een game helemaal uit te spelen. Puzzle games zijn daarom in mijn ogen altijd nog het meest geschikt om onderweg te spelen. Dit begon al heel vroeg met Tetris, die ondanks de simpele gameplay toch zeer verslavend was. Een goede puzzel game moet dus in principe gemakkelijk op te pakken zijn en een groot verslavingsgehalte hebben. Om erachter te komen of Mercury voor de PSP aan deze hoge eisen kan voldoen, lees je even verder.

Mercury is niet echt een puzzelspel in de ware zin van het woord. Je kunt Mercury beter zien als een mix tu en een puzzel- en platformgame. Om dit wat begrijpelijker te maken, leg ik eerst even uit waar het in Mercury allemaal om draait. In deze game is het de bedoeling om een balletje kwik, je Mercury, door een groot aantal doolhofachtige levels heen te loodsen. Om het balletje veilig naar het einddoel te krijgen, is het noodzakelijk om het gehele level heen en weer te kantelen door middel van het analoge pookje van de PSP. Hierdoor gaat het balletje aan de rol. Het meest 'tricky' is dat het balletje uit een vloeistof bestaat waardoor het uit elkaar kan vallen. Als je bijvoorbeeld te kort langs een afgrond manoeuvreert, willen er nog wel eens wat druppels af vallen.

Je moet in Mercury aan een tweetal eisen voldoen om een level tot een goed einde te brengen. Ten eerste moet je binnen de vooraf bepaalde tijd zorgen dat je balletje de finish bereikt heeft en ten tweede moet je de vloeistof van het balletje zoveel mogelijk bij elkaar houden. Dat wil zeggen dat je niet al teveel deeltjes kunt verliezen doordat je dus bijvoorbeeld te dicht langs een afgrond stuurt. Aan het begin van elk level wordt aangegeven hoeveel tijd er beschikbaar is en hoeveel procent van de vloeistof je mag verliezen. Zowel de overgebleven tijd als vloeistof worden gebruikt voor het bepalen van je uiteindelijke score. Om de boel wat overzichtelijker te maken, kun je ten allen tijde de camera in elke mogelijke hoek manoeuvreren. Let wel op dat de besturing dan mee verandert en je daardoor nog wel eens wat deeltjes vloeistof kwijt kunt raken.

De werelden in Mercury zijn ingedeeld volgens een bepaalde structuur. In het begin kun je kiezen uit race levels, percentage levels en task levels, wat in totaal zo'n 72 verschillende levels behelst. Naarmate je meer levels voltooid hebt, kom je hoger op de level trap en kun je uiteindelijk in een Bo Level de volgende wereld vrijspelen. In de race levels is het de bedoeling om zo snel mogelijk de finish te bereiken. Het boeit hier nog weinig hoeveel vloeistof je kwijtraakt, ondanks dat het wel belangrijk is voor je uiteindelijke score. In percentage is het dan weer de bedoeling om je Mercury zo compleet mogelijk te houden en speelt tijd een minder belangrijke rol.

In de Task levels is het de bedoeling om gekleurde bakens aan te zetten door er met de Mercury overheen te rollen. Soms moet je hierbij de kleur van de Mercury veranderen door deze onder een soort van verfspuit te plaatsen. Dit onderdeel bevat de meeste puzzel gameplay. Aan het eind van de serie levels worden ze gecombineerd, waardoor het bereiken van de finish een stuk lastiger wordt. Vooral het mixen van verschillende kleuren is erg lastig. Zo moet je op bepaalde momenten je Mercury verdelen in kleinere stukjes, die dan elk een andere kleur moeten krijgen om zo, door deze vervolgens weer samen te voegen, een nieuwe kleur te krijgen die nodig is om een baken te activeren. Door de levels heen krijg je ook te maken met allerhande obstakels die ervoor zorgen dat je de finish minder gemakkelijk kunt bereiken. Zo heb je bijvoorbeeld grote apparaten die je in de afgrond proberen te duwen en heb je kleine, als Pac-Man uitziende, wezens die je Mercury proberen op te eten. Andere objecten zijn weer noodzakelijk om verder te komen in de game, zoals een kantelbrug of een teleporter die je Mercury naar een andere locatie transporteert.

Naast een singleplayer mode bevat Mercury ook een multiplayer mode die je met twee mensen kunt spelen via wirele LAN. De twee spelers krijgen dezelfde levels voor hun neus en de bedoeling is om deze sneller te voltooien dan de tegenstander. Iedere speler ziet in zijn level de andere speler als een soort van ghost Mercury, zodat je elkaar, jammer genoeg, niet tegen kunt werken. Het audiovisuele aspect van Mercury is prima. Bij puzzelgames hoeft niet echt gelet te worden op de grafische kwaliteit, alhoewel die van Mercury prima is. Vooral de Mercury zelfs ziet er gelikt uit en reflecteert de omgeving op zichzelf. Verwacht alleen geen grafische revoluties van deze game, want daar is Mercury niet voor bedoeld.

Conclusie

Mercury is een hele aardige, verslavende puzzelgame geworden. Het feit dat de game behoorlijk divers is, maakt Mercury zeker intere ant om lange tijd te spelen. De drang om steeds een nieuw level uit te spelen is erg groot, ook na tientallen mislukte pogingen. Het trial and error gehalte is dan ook een klein beetje te groot in deze game, maar doet zeker geen afbreuk aan de spelervaring. Wil je bij de aankoop van je PSP een leuke en verslavende puzzelgame, dan moet je Mercury zeker in overweging nemen.

Gameplay: 8,5Graphics: 7,5Geluid: 7,5Totaal: 8,0