Toen Luigi's Mansion naar voren geschoven werd als dé Nintendo-game bij de lancering van de GameCube, waren we niet allemaal even overtuigd. Ghostbustertje spelen in een Mario-setting was best even leuk, maar al gauw voelde het als niet meer dan een technische demo van waar de GameCube toe in staat was. Nogal vervreemdend na het betere ren- en springwerk wat we van de gebroeders Mario gewend waren.
Later verwierf Luigi's Mansion alsnog een bescheiden cultstatus. De duistere setting is inmiddels zelfs een vaste waarde geworden in Nintendo-land. Reden genoeg om met een vervolg op de proppen te komen. Ditmaal echter niet uit eigen keuken, maar afgeleverd door Next Level Games, dat eerder Mario Smash Football en de Wii-versie van Punch-Out!! ontwikkelde. Wat betekent dat voor de opvolger van een veredelde technische demo uit 2001?
Overzichtelijk
Als geheel is deze opvolger een stuk minder duister en mysterieus dan z'n voorganger. Er zit zelfs een mate van overzichtelijkheid in Luigi's Mansion 2. Vanuit het veilige laboratorium van Profe or E. Gadd wordt Luigi er op uit gestuurd om verschillende statige panden – elk met z'n eigen thema en design – in Evershade Valley spookvrij te maken. Per gebouw is deze klus onderverdeeld in verschillende mi ies van pakweg een kwartier tot een uur, waardoor je in totaal al gauw vijftien uur bezig bent voordat je het einde te zien krijgt. Onderweg dien je bijvoorbeeld een upgrade voor je nieuwe stofzuiger – de Poltergust 5000 – te vinden of alle kamers spinnenwebvrij te maken.
Voor wie een beetje logisch kan nadenken wordt het spel geen moment echt heel moeilijk, al zijn sommige puzzels behoorlijke breinbrekers. Bovendien loopt het spel over van de grapjes en komische situaties: al in de beginfase zie je spoken achter het stuur van een auto, trek je het tafelkleed van een gedekte tafel en zie je muizen tegenstribbelen wanneer jij ze probeert op te zuigen. Het vermoeden dat er achter elke deur een nieuw geintje te vinden is, houdt de beleving fris en zorgt voor een bij vlagen hilarische sfeer.
Uiteindelijk is het doel van het spel om de vijf stukken van de zogenoemde Dark Moon terug te vinden, zodat de spoken zich niet meer vijandig gedragen. Voor het zover is, zit er niets anders op dan ze een voor een op te zuigen. Net als in Luigi's Mansion lukt dat niet alvorens ze te verblinden met een zaklamp. Nieuw is de mogelijkheid om die op te laten – handig om bijvoorbeeld in één keer een klein groepje spoken tot je stofzuigerzak te veroordelen. Het gebrek aan een tweede analoge stick om het stofzuigermondstuk of de zaklamp te sturen (zoals op de GameCube) moet gecompenseerd worden door de 3DS te bewegen of de actieknoppen te gebruiken, maar in sommige gevecht ituaties is dit niet zo accuraat als je zou willen. Zeker aangezien bepaalde eindbaasgevechten behoorlijk wat strategie en behendigheid vereisen. Ondersteuning van de Circle Pad Pro had hierbij een doekje voor het bloeden kunnen zijn.
Multifunctioneel
Naast het vangen van spoken leent de Poltergust 5000 zich ook uitstekend om kleden weg te trekken, ventilators te laten draaien, ballonnen op te blazen, spinrag te verwijderen, vlammende bollen vast te houden, kaarsen uit te blazen en korte metten te maken met ongedierte. De game is doorspekt met hinderni en waar alleen de meest creatieve oplo ingen de juiste zijn. Niet alleen kost het soms even tijd om die uit te vogelen, het resultaat is vaak nog komisch ook. Zo is de enige manier om een Toad met watervrees aan de overkant van een plas te krijgen een kwestie van 'm met zuigkracht in de lucht houden.
Daarnaast kan Luigi al snel gebruikmaken van een ander soort zaklamp, de Dark Light Device, om door spoken onzichtbaar gemaakte objecten te laten verschijnen. De mogelijkheid om met praktisch elk voorwerp in de landhuizen iets te kunnen doen, zorgt ervoor dat je bijna nooit in één keer een complete kamer hebt uitgekamd. En dat wil je, want in elk hoekje, gaatje, kastje en plantje zit wel iets verstopt – van keiharde cash tot edelstenen en Boo's, goed voor vrij te spelen nieuwe spelelementen, die daarmee uitdagen tot het herspelen van de levels. Bovendien worden je speeltijd en verloren levenskracht bijgehouden en opgeteld tot scores per level. Jammer genoeg is het niet mogelijk om deze te vergelijken met die van vrienden.
Toch is er op sociaal vlak weinig reden te klagen, want Next Level Games heeft een verra end uitgebreide stand voor maximaal vier spelers in elkaar geschroefd die zich afspeelt in een toren, de ScareScraper genaamd. Er zijn drie verschillende speltypes, al komt het er steeds vooral op neer dat je met elkaar als gekken achter spoken aan zit. De diepgang zit 'm in de hoeveelheid en de semi-willekeurige opbouw van de levels: je kunt een korte speelse ie met 5 verdiepingen spelen, maar voor het uitspelen van een 25 verdiepingen tellende toren kun je gerust een hele middag uittrekken. Er is zelfs de mogelijkheid om via Download Play met één exemplaar van het spel samen te spelen.
Rijk en helder
In grafisch opzicht toont Luigi's Mansion 2 aan dat de 3DS in staat is om het niveau van de GameCube te overtreffen. Hoewel de rijkere kleuren en helderheid een stijlkeuze zijn, spat de levendigheid van Luigi, de spoken en hun natuurlijke leefomgeving ditmaal van het scherm, met dank aan strakke, cartoonachtige animaties. Het 3D-effect van Nintendo's handheld voegt daar van tijd tot tijd wat toe, vooral wanneer de camera uitzoomt om een volledige kamer te laten zien, maar met de speciale schuif van de handheld omlaag is de beleving vrijwel net zo sterk. Ook de soundtrack breekt vrij drastisch met het origineel: de abstracte melodietjes hebben plaatsgemaakt voor evenzo spookachtige modern-kla ieke muziek, die het zeer de moeite waard maken om zoveel mogelijk met een koptelefoon op te spelen.
Bovenal laten Next Level Games en Nintendo met deze titel zien dat je voor games met een hoge mate van verfijning nog altijd terecht kunt op een echte handheld. Luigi's Mansion 2 biedt in z'n eentje geen reden om een 3DS aan te schaffen, maar in combinatie met de andere beschikbare toppers voor het systeem zeker wel. In tegenstelling tot de eerste poging kunnen we Luigi's tweede spokenjacht dus gerust in één adem noemen met het betere ren- en springwerk van Mario.