Sinds kort ben ik betoverd geraakt. Hoewel de aftiteling al na een paar uur tevoorschijn kwam, krijg ik de game in kwestie niet meer uit mijn hoofd. De geluidjes, de muziek, de prachtige grafische details: deze game heeft iets magisch en heeft mij helemaal in de ban. Het gaat hier om LostWinds, een lanceringtitel voor Nintendo's WiiWare.

WiiWare moet kleine en grote ontwikkelaars de kans geven relatief goedkoop en gemakkelijk een game te lanceren die potentieel een breed publiek aan kan spreken. De games worden gedistribueerd via hetzelfde winkelkanaal als de talloze oudere games die je al kon downloaden onder de term 'Virtual Console'. Alhoewel ook Xbox Live en PlayStation Network al sinds de lanceringen van respectievelijk de Xbox 360 en PlayStation 3 eenzelfde mix van oude en nieuwe games aanbieden, belooft de uitgave van LostWinds al meteen zoveel meer voor WiiWare dan we tot nu toe van eerder genoemde online winkels hebben gezien.

LostWinds is kort. We kunnen er niets meer of minder van maken. Toen na drie uur spelen het einddoel al bereikt was, kon een teleurstellend gevoel niet worden onderdrukt. Totdat het besef kwam dat die paar uur een stuk leuker waren dan veel wat we de afgelopen jaren hebben gespeeld. De vraag is: speel je liever een lange game die mi chien niet over de hele lijn enorm leuk is, of speel je liever een zo leuk mogelijke game? Kies je voor antwoord twee, oftewel, ga je liever voor de ervaring dan voor de tijdsduur, dan is bij deze het enige grote minpunt van LostWinds omver gewaaid.

LostWinds gaat over Toku, een jong knaapje uit een schilderachtig dorpje die het eiland Mistralis van het slechte moet ontdoen. Aan het begin van het spel sluit hij vriendschap met Enril, een windgeest waarmee je grotendeels het spel kunt besturen. Met de analoge stick op de Nunchuck beweeg je Toku van links naar rechts, terwijl je met de Wiimote bewegingen uitvoert die zich op het scherm vertalen naar windvlagen. Zo laat je Toku springen of laat je hem naar de andere kant van een ravijn zweven, door de juiste windvlaag te veroorzaken.

Dit alles gebeurt in twee dimensies, maar de achtergronden zijn driedimensionaal en dat maakt van LostWinds meteen één van de mooiste 2D-platformers die we ooit hebben mogen aanschouwen. Dorpbewoners zijn rustig aan het werk op de achtergrond. Je kunt ze irriteren door de wind te gebruiken – zo kun je een baby van een vrouw de lucht in gooien, die ze gelukkig wel weer opvangt. Je beweegt je voort door warme grasvelden, vochtige grotten en langs prachtige bloesembomen en watervallen. Gecombineerd met de zachte, oosterse muziek wordt er een soort van therapeutische speelomgeving voor de speler gecreëerd. Vergeet je yogale en, een half uurtje LostWinds spelen zal je hoge bloeddruk zonder twijfel omlaag doen gaan.

Het spel doet ons momenten veel aan andere titels denken. Het gebruik van de wind door lijnen of cirkels op het scherm te tekenen heeft wat weg van het briljante Kirby's Power Paintbrush op de DS, terwijl de diverse geluiden en locaties je terugnemen naar één van de hoogtepunten uit de platformgeschiedenis, de originele Rayman op de PlayStation en Saturn. De game die echter als toonbeeld gestaan lijkt te hebben voor LostWinds, is Metroid. Net zoals in deze actie-platformer, krijg je in LostWinds steeds meer functies (in de vorm van nieuwe manieren om de wind te gebruiken). Hiermee open je verschillende plekken rondom het centraal gelegen dorp. Poorten die eerst niet kapot konden of hoge platformen waar je eerst niet op kon komen, zijn na het verkrijgen van een nieuwe functie opeens te overbruggen. Dat geeft een onuitlegbaar soort van voldoening. Gamers die verzot zijn van games als Metroid en Castlevania, zullen begrijpen wat hiermee bedoeld wordt.

We zouden kunnen vertellen wat je in de loop van het spel allemaal met de wind kunt uithalen, maar dat zou het verra ingselement eruit halen en dat is zonde. Weet in ieder geval dat je elementen zoals vuur en water kunt beïnvloeden en dat ook de aandoenlijke vijanden (die zo uit LocoRoco lijken gestapt, inclusief het geluid dat ze maken) met behulp van de wind verslagen kunnen worden. Dat de puzzels op enkele gevallen na niet bijzonder uitdagend worden, is een gemiste kans. Aan de andere kant houdt dat de gameplay behapbaar voor de onervaren speler, waar gezien de naar het Nederlands vertaalde schermteksten rekening mee wordt gehouden.

Je zult het mi chien niet van ons aan willen nemen wanneer je denkt aan die regenachtige maandagochtenden wanneer je naar je werk of school toe fietst, maar soms is de wind echt je beste vriend.