Te weinig speeltijd met supporting cast, korte singleplayer, gamebrekende bugs, oogt niet bepaald current-gen Singleplayer was nooit echt prioriteit nummer één voor LittleBigPlanet. De game diende ter illustratie van het Create, Share, Play-credo van Sony PlayStation, met een alsmaar uitdijende ‘create mode’ waar aspirant-gamemakers hun fantasie de vrije loop op konden laten. Een avontuur om de minder creatieve geesten bezig te houden bleek hooguit een gids naar het community-gedeelte, en een vitrine voor wat allemaal mogelijk was met de gereedschappen van LittleBigPlanet.
Deel 3 is anders. Met ontwikkelaar Sumo Digital achter de knoppen in plaats van bedenker Media Molecule (die heeft het druk met andere projecten) staat er echt een game. Eentje met een verhaal, met een narratief, met stemacteurs voor ieder personage behalve de stoffige sack-poppetjes. Stephen Fry keert terug en wordt ditmaal bijgestaan door Grote Namen als Hugh Laurie en Nolan North. Ze leiden je door een sprookje dat uiteindelijk nog steeds dient als verkooppraatje voor het creatieve gedeelte, maar tegelijkertijd genoeg vermaakt om als game op zich beschouwd te kunnen worden.
Gang of Four
Dat vermaak is vooral het resultaat van variatie. LittleBigPlanet 3 is opgebouwd uit een reeks hub-werelden met deurtjes naar verhaallevels, uitdagingen en winkeltjes waar je je ‘collectabells’ besteedt aan nieuwe outfits voor je gekraaloogde breipoppen. Was de allereerste LittleBigPlanet nog een eentonige platformer, hier is elk level en elke challenge compleet anders. Je springt, klimt, rent, duikt, vliegt, zweeft, valt, staat weer op, vecht tegen eindbazen, schuilt achter levensgrote speelkaarten om zoeklichten te ontwijken, zet een voertuig in elkaar om een race te winnen, wordt in ze en gesplitst om zo het einde met zijn allen proberen te halen; het gaat maar door.
Veel van die variatie is te danken aan gadgets zoals de Pumpinator en de Blink Ball, waarmee je bijvoorbeeld objecten naar je toezuigt of wegblaast, of waarmee je ballen naar portals schiet waar jij vervolgens aan de andere kant uitpopt. Levels zitten daarnaast vol met Velociporters, die praktisch leentjebuur spelen bij het basisconcept van de Portal-serie. Zulke elementen worden gradueel geïntroduceerd en vervolgens in steeds hoger tempo toegepast, wat de singleplayer constant fris houdt.
Nog meer variatie valt te vinden in de drie nieuwe sack-poppetjes Oddsock, Toggle en Swoop. Het avontuur draait om het vinden van deze drie personages, die de standaardgameplay van LittleBigPlanet verder op hun kop zetten. Swoop is een stoffen vogel, terwijl Toggle kan schakelen tu en klein/licht en zwaar/groot, wat het nodige puzzelpotentieel oplevert. Het tofste personage is Oddsock, die op hoog tempo tegen steile wanden oprent en –springt. Vooral de levels met Oddsock zijn heerlijk chaotisch op moordtempo, zoals in de beste kla ieke platformgames.
Met de drie nieuwe gezichten omzeilt Sumo Digital handig de kritiek die LittleBigPlanet als platformer altijd kreeg: de zweverige physics maken nauwkeurige sprongen onmogelijk. Spelen met Sackboy zelf is nog steeds niet vergelijkbaar met de precisie van hardcore titels in het genre en daarom is het jammer dat de nieuwelingen te weinig tijd in de spotlights krijgen. Het grootste gedeelte van het (te) korte avontuur speel je nog altijd met de koddige mascotte waar we de serie van kennen.
Creëren en frustreren
Dus is de stap naar de user-generated content-speelhoek snel gemaakt. Wil je vaker spelen met Oddsock, Toggle of Swoop, dan maak je zelf een level waarin dat kan. LittleBigPlanet 3 biedt meer gereedschap dan ooit, wat de creatiemodus een stuk intimiderender maakt dan voorheen. Wie durft, maakt even uitgebreide levels als die je vindt in het singleplayeravontuur. Met dezelfde hubs en deurtjes naar sub-levels. Met dezelfde gadgets om dezelfde platformpuzzels te bouwen. En dus met de nieuwe cast in de hoofdrol, mocht je dat willen.
Wie niet durft, bladert door de negen miljoen door spelers gemaakte levels. LittleBigPlanet 3 is volledig backwards compatible, wat betekent dat ieders creaties van eerdere LBP-games gewoon worden meegenomen én gedeeld. Wat de community met de mogelijkheden van de game doet is vaak niet zo boeiend, soms grappig, bij vlagen verbijsterend inventief, maar altijd een garantie op een eeuwig speelbare game.
Zonder houdbaarheidsdatum heeft LittleBigPlanet 3 nog een lange weg voor zich. Die weg moet Sumo Digital dringend benutten om de technische malheur waaronder de game te lijden heeft weg te poetsen. Ook na een grote patch vallen soms stukken level en zelfs je hele hub weg, blijf je steken in levellagen, zweef je in online coöp door een level, of sluit de game prompt af na een error. Na Driveclub is LittleBigPlanet 3 daarmee weer een grote exclusive voor het PlayStation-platform die bij lancering té gehavend is om direct aan te raden. Daar komt bij dat LittleBigPlanet 3 niet bepaald het toonbeeld is van technische vooruitgang. Inhoudelijk is de game beter en groter dan ooit, visueel wordt er op de PlayStation 4 amper een stap vooruit gemaakt.
Daarom is LittleBigPlanet 3 de beste en slechtste LittleBigPlanet tot nu toe. Wanneer bugs geen roet in het eten gooien speel je een compact maar gevarieerd avontuur en krijgt je fantasie meer ruimte dan ooit om zich te vertalen naar een gebruiksvriendelijke editor. Het is de perfecte plek om je creativiteit te tonen aan de hele wereld, maar niet de game die de kracht van de PlayStation 4 demonstreert. Het resultaat zweeft tu en knoeiwerk en kunstwerk.
LittleBigPlanet 3 is vanaf vandaag verkrijgbaar op PlayStation 3 en PlayStation 4. Voor deze recensie is de PS4-versie getest.