Traveller's Tales had met LEGO Star Wars een gouden spelformule te pakken. Wat ogenschijnlijk een kinderspel leek, was een verra end verslavende spelervaring voor zowel jonge als oude gamers. Enerzijds was het enorm vergefelijk. Je kon wel honderd keer in een ravijn kukelen zonder daar echt voor gestraft te worden. Tegelijk was het een flinke uitdaging om elk level perfect te halen en alle verborgen objecten op te snorren. En dan was er uiteraard het LEGO-sausje, voor de ene groep de huidige hobby, voor de andere groep pure nostalgie. Maar de rek is er wel een beetje uit nu na de tweede LEGO Star Wars en LEGO Indiana Jones, ons LEGO Batman staat te wachten.
LEGO Batman hanteert exact dezelfde spelformule als de voorgaande LEGO-platformers. Het doorlopen van de zes episodes met elk vijf levels met twee personages, in je eentje of coöperatief, vormt maar een klein deel van de spelervaring. Alle geheimen zoeken, overal de maximale score halen en alle personages en upgrades vrijspelen, kost je minstens zoveel tijd en geeft ook minstens zoveel voldoening. Het spel uitspelen is een koud kunstje. Echt dood gaan kan niet, maar je verliest wel flink wat punten wanneer je sterft. De vijanden zijn allemaal met één knop te verslaan en vergen, op de eindbazen na, nooit een aparte benadering. De puzzels bestaan vooral uit hinderni en waar slechts één personage overheen kan, die vervolgens aan de overkant de brug voor de ander kan laten zakken. Alle bruikbare objecten worden duidelijk gemarkeerd en waar nodig krijg je enkele hints. Zo nu en dan mag je voor de afwi eling een voertuig besturen, van politieauto's en de befaamde batmobiel, tot het skelet van een dinosauriër. Voor wie ooit de Star Wars- of Indiana Jones-variant heeft gespeeld, is er weinig nieuws onder de zon.
En toch is LEGO Batman de beste game in de reeks tot op heden. Dat ligt deels aan de setting. Batman speelt zich af in een stad met herkenbare locaties. De auto's en voorwerpen herinneren je aan de bouwpakketjes die je vroeger zelf in elkaar hebt gezet. Ook is het spel veel gevarieerder. Je komt in een haven, een museum, een botanische tuin en een spookachtig pretpark. Wat ook meehelpt, is dat het verhaal van LEGO Batman speciaal voor het spel 'geschreven' is en zich niet baseert op een specifieke film.
De eerste drie episodes speel je als Batman en Robin en vecht je tegen de slechteriken. Wanneer je een episode gehaald hebt, kun je diezelfde verhaallijn doorlopen als de villains. Dit zijn compleet nieuwe levels waarin je het voorbereidende werk doet voor de hinderni en die Batman later te wachten staan. Soms kom je enkele bekende locaties tegen, maar doordat je ze vanuit een andere perspectief ziet, doen ze heel anders aan. Voor het grootste deel heb je echter te maken met nieuwe omgevingen en puzzels, en uiteraard ook nieuwe tu enfilmpjes.
Dankzij het voor de game geschreven verhaal weet Traveller's Tales vrijwel alle personages waar Batman ooit mee te maken kreeg in het spel te proppen. In elke episode staat één personage centraal (The Riddler, The Joker en The Penguïn), terwijl elk level één extra personage introduceert (zoals Two-Face, Clayface, Catwoman en Poison Ivy). In de drie episodes van de slechteriken speel je ook daadwerkelijk als die personages, wat voor veel variatie zorgt. Als held speel je altijd als Batman en Robin. Om te zorgen dat dit niet te saai wordt, zijn er verschillende uniforms te vinden die de twee helden nieuwe mogelijkheden geven. Zo heeft Robin een uniform om tegen muren te klimmen en onder water te lopen, terwijl Batman met de juiste kledij verder kan zweven en glas kan breken. Ook zijn er in de Batman en Robin-episodes enkele levels die je geheel in een voertuig aflegt. Die zijn noch hoogstaand noch vervelend, en daardoor een leuke variatie.
Ondanks dat LEGO Batman meer dan genoeg inhoud heeft, prima herspeelbaar is, zeer verzorgd oogt en soms oprecht grappig uit de hoek weet te komen, knaagt er iets. Traveller's Tales heeft namelijk voor de vierde keer op rij niet echt wat nieuws weten toe te voegen aan de spelformule. Vooral het gebruik van LEGO beperkt zich nog steeds tot het esthetische. Het in elkaar zetten van bouwwerken gebeurt nog steeds automatisch, terwijl juist de creativiteit een belangrijke trekpleister van LEGO is. Geef me een aantal blokken en laat me eens zelf een trap bouwen, bijvoorbeeld, waarbij met physics wordt bekeken of mijn bouwsel aan de eisen voldoet.
Wat ook jammer is, is dat gebreken van eerdere LEGO-games niet zijn verholpen. Soms wordt je na een onfortuinlijke val teruggezet op een plek waar je onherroepelijk terug het ravijn in stort, vaak met verlies van je gehele score tot gevolg. Ook de AI kent wat gebreken. Je computergestuurde teammaten zijn ezels die zich wel duizend keer aan dezelfde steen kunnen stoten en keer op keer bij dezelfde hindernis erin tuimelen, in plaats van te wachten totdat je met het andere personage de weg vrij hebt gemaakt. Niet heel storend, wel slordig. Verder zorgt het camerastandpunt wederom voor problemen. Diepte is lastig in te schatten en de achterste delen van de omgeving komen niet altijd even goed in beeld. Ook het ontbreken van een online modus is nog steeds een gemis.