Het kleurrijke introfilmpje waarin een aantal Xbox Live Avatars je uitnodigen mee op avontuur te gaan is zo vrolijk dat we bij voorbaat al overwogen deze recensie te beginnen met de waarschuwing ‘niet voor hardcore gamers’. Toch weet het spel te charmeren. De  minigames spreken direct aan en het is verdraaid moeilijk om als een zuurpruim stil te blijven staan wanneer de actie losbarst.

Haarlak

Dat komt gedeeltelijk door de prachtige presentatie. Kinect Adventures is kleurrijk en mooi afgewerkt met een neppe plastic glans, alsof iemand met een bus haarlak het geheel heeft gespoten. Het past bij het speelse, opbeurende karakter van Kinect Adventures. Dit komt vooral naar voren in de minigame waarin je in een rubberen bootje over een rivier suist. Het ziet er wonderschoon uit, met het glinsterende water en de bloeiende jungle aan de oever die uitnodigend lonkt.

Belangrijker is om op te merken dat de besturing in bijna alle gevallen ook echt werkt. Zet één pas naar rechts, dan doet de Avatar op het scherm dat ook. Het spel kan net niet zien of de hand voor de mond wordt gehouden of dat er in de neus wordt gepulkt, maar globaal gezien beweegt de Avatar duidelijk met het lichaam mee. Er is sprake van een kleine vertraging tussen de bewegingen die gemaakt worden en wat er op het scherm gebeurt, maar Kinect Adventures is dusdanig vakkundig in elkaar gezet dat het nauwelijks opvalt en het spelplezier niet in de weg staat.

Op avontuur

Er zitten vijf verschillende ‘avonturen’ in de game. Het boottochtje door een woeste rivier weet de meeste indruk te maken. Zet een stap naar rechts om de boot naar rechts te sturen, of spring op om ook de boot te lanceren. Omdat er een aantal verschillende parkoersen zijn waarop meerdere routes mogelijk zijn, blijft deze minigame het langst leuk. Een andere uitschieter is ‘Reflex Ridge’, deze game bestaat uit een vast parkoers waarop diverse obstakels staan die ontweken moeten worden door te bukken, te springen en verschillende kanten op te bewegen. Later in de game verschijnen er steeds meer obstakels op de parkoersen. Dat zorgt ervoor dat de uitdaging met de speler meegroeit, wat ook deze minigame extra levensduur geeft.

De drie overgebleven minigames hebben helaas een stuk minder om het lijf. In ‘Rallybal’ moet een bal tegen diverse borden en blokken gegooid worden om een smal veld leeg te ruimen. Met armen, benen en hoofd moet de bal telkens teruggekaatst worden. ‘20,000 Leaks’ speelt zich in een kleine glazen kooi op de bodem van de zee af, waarin met armen en benen gaten in de wanden gerepareerd moeten worden. Beide games spelen zich in statische omgevingen af waarin de Avatar van de speler op één plek blijft staan, waardoor de spanning ontbreekt. De prijs voor de saaiste minigame is absoluut voor ‘Space Pop’ weggelegd. Hier ontbreekt goede controle over het personage. Dat heeft uiteraard te maken met het uitgangspunt: in een gewichtsloze ruimte moet er rondgezweefd worden terwijl er bubbels kapot geprikt kunnen worden. De mogelijkheid om gecontroleerd te bewegen ontbreekt, waardoor het eigenlijk geen goede minigame is om Kinect mee te introduceren.

Deze minigames worden aan elkaar geregen door de Adventure-modus waarin diverse medailles gehaald kunnen worden door aan bepaalde opdrachten te voldoen. De vijf minigames worden hier in een mixer gegooid en komen in diverse vormen terug. Zo moeten er de ene keer klokjes verzameld worden om binnen de tijdslimiet te blijven, terwijl er de andere keer genoeg kristallen verzameld moeten worden op een parkoers. Een extra beloning voor het behalen van een medaille is vaak een beeldje, bijvoorbeeld van een dinosaurus of een haai, die je vervolgens door zelf lomp rond te springen kunt animeren en van een stem kunt voorzien door zelf onzin uit te kramen. Het is een grappige extra die vooral bij kinderen in de smaak zal vallen.

Karig

Zowel de Adventure-modus als ‘Free Play’, waarin je zelf kunt kiezen welke minigame je doet, kunnen niet verhullen dat de hoeveelheid content in Kinect Adventures eigenlijk vrij karig is. Met twee leuke minigames en drie stuks die niet veel om het lijf hebben, ben je al vrij snel uitgekeken. Dat je alle minigames met z’n tweeën kunt doen, zorgt er wel voor dat het een toffe game is om uit de kast te pakken wanneer er visite is, maar niemand zal deze game wekenlang rigoureus spelen.

Kinect Adventures heeft die ‘wow-factor’ de eerste paar keer dat je speelt, omdat het allemaal zo soepel met je lichaam meebeweegt en er ook netjes afgewerkt uitziet. Maar na een paar dagen ken je de minigames door en door en biedt het spel ook niets nieuws om te blijven spelen. Je blijft dus al snel snakkend naar meer achter, omdat de meeste minigames wel bewijzen dat het goed werkt. Daarmee is Kinect Adventures dus een goede keuze om met Microsofts nieuwe hardware te bundelen: het is een duidelijke en positieve eerste ervaring met Kinect.