Voor wie hem niet kent (dat is je vergeven): Jack Keane is een bijdehante Britse schatzoeker met als levensdoel het vergaren van rijkdom en roem. In de eerste game hield Keane aan zijn omzwervingen een prille relatie over met de stoere Amanda. Dit deel, anno 1900, begint met haar poging om Jack uit een gevangenis in Sjanghai te redden.
Van zijn celgenoot, een wijze sjamaan die al snel het loodje legt, krijgt Jack voordat hij ontsnapt de opdracht om de stukken van een waardevol amulet te zoeken. Zo begint een bizarre reis over de hele wereld én door de krochten van zijn eigen chaotische hersenbrij. Want enkel Jacks onderbewuste bevat de kennis om de schat te vinden.
Ode aan Monkey Island
Jack Keane 2 is een point-and-click adventure pur sang,. Vvan de typische interface en meerkeuze dialogen tot de objectgerichte puzzels die de wetten van de logica misbruiken. Net als in oudere games is het vooral een kwestie van goed zoeken naar gebruiksvoorwerpen, een beetje creatief knutselen en als dat niet werkt gewoon overal op klikken. Jacks eigen overpeinzingen of gesprekken met anderen geven aardig wat hints. Oplo ingen liggen niet altijd voor de hand, maar voor spelers die bekend zijn met het genre zijn de meeste puzzels goed te doen.
Ontwikkelaar Deck13 heeft niet veel moeite gedaan om origineel te zijn. Elke puzzel heeft al ooit de revue gepa eerd in bekende adventuregames. Overigens doen de ontwikkelaars evenmin moeite om dat te verbloemen. Het spel zit bomvol verwijzingen naar populaire cultuur en het enthousiasme van de makers over kla iekers als Monkey Island blijkt uit alles: Jacks relatie met apen,; de absurde gesprekken die de vierde wand doorbreken,; zelfs de maffe vechttechnieken van Jack doen vaag denken aan het insult swordfighting van Monkey Island.
Jack Keane 2 is net als het vorige deel een grote ode aan absurdistische, komische point-and-click adventures, vooral uit de koker van LucasArts. De game is hierdoor heerlijk herkenbaar, maar soms te voorspelbaar. Het is leuk dat bemanningslid Carl droogjes opmerkt dat het hem bekend voorkomt als Jack met een kanon op een bananenboom schiet. Het is ook net iets te makkelijk. Het zijn bovendien de vele verwijzingen die telkens pijnlijk duidelijk maken dat de inspiratiebronnen van de ontwikkelaars aanzienlijk beter zijn dat hun eigen game.
Onbedoeld absurdistisch
Dat begint al met het wi elvallige verhaal en de vlakke personages. Dat Jack wordt gemotiveerd door goud- en eerzucht is duidelijk, maar er wordt geen enkele context gegeven voor zijn reis, of überhaupt voor zijn verblijf in een Chinees gevang. Waarom hij zoveel hulp krijgt van anderen is ook onduidelijk, want Jack heeft niet de meest beminnelijke, laat staan betrouwbare persoonlijkheid. Het plot weet voldoende te boeien, maar is flinterdun en alle korte verhaallijnen voelen geforceerd aan.
Zo ontwaakt Jack, nadat hij bewusteloos is geslagen in een warenhuis in Hamburg, poedelnaakt in het bed van de wulpse fotograaf Eve. Geen flauw idee wie Eve is en wat Jack bij haar doet, maar ze wil graag een keer naar Afrika en is vast een prima navigator. Amanda vindt het kennelijk niet zo heel erg dat Jack met zijn blote bips in het bed van een ander lag, en huppakee, de bemanning voor zijn reis naar Egypte is compleet. Dit lijkt geen bewust absurdisme. Het wordt semiserieus gebracht en lijkt het werk van een totaal ongeïnspireerde scriptschrijver.
Duitse humor
Dat uit zich ook in andere aspecten. Hoewel Jack Keane 2 meer dan eens een glimlach weet te onttrekken, slaan veel grappen toch de plank mis. Moppen zijn al niet altijd even goed getimed en vaak gaat er vervolgens nog een personage overheen met een overbodige opmerking die de punchline doodmept. Ja, de ontwikkelaars zijn Duits en dus getuigt de in-game opmerking "Duitsers hebben geen gevoel voor humor" van zelfspot. Maar als dit een ingenieuze manier is om het soms flauwe niveau te doen vergeven, wil dat niet helemaal lukken.
De niet bijster sprankelende stemacteurs helpen niet. Jacks over the top Britse accent went vanzelf en ook de dik aangezette Chinezen, Duitsers en Afrikanen klinken aardig (als het op stereotypering aankomt, maakt dit spel geen onderscheid). Maar het volstrekt emotieloze Amerikaans van Amanda is tergend. Het is zonde dat een sympathiek personage als zij beter uit de verf komt met het geluid uit. Dialogen zijn bovendien traag en bevatten veel herhalingen. Dat terwijl uitleg die nodig is om het verhaal en de personages goed te waarderen dus geregeld ontbreekt.
Ontregelde fantasie
Een andere ergernis is dat beeld en geluid niet altijd synchroon lopen. Vooral de opvallend slechte gezichtsanimaties tijdens gesprekken leiden af. De cartooneske en kleurrijke grafische stijl van het spel - altijd bijzonder geschikt voor het genre - had zich prima geleend voor het tonen van overdreven emoties. In plaats daarvan zijn gezichten doods en bewegen monden volledig willekeurig.
Grafisch zijn dit, en wat glitches, de voornaamste minpunten. De spelwereld is zonder meer heel divers. Vooral Jack Keanes ontregelde onderbewuste is mooi en fantasievol. Zoals een woestijn met draaiende zandkolken die, terwijl je er puzzels oplost, verandert in een onderwaterrijk met wuivend zeewier. Dergelijke sfeervolle omgevingen zijn talrijk en zorgen ervoor dat je toch door blijft spelen.
Om Jack door die werelden te loodsen, moet je de WASD-toetsen gebruiken of met je muis slepen. Een vreemde, weinig soepele besturing die waarschijnlijk is bedacht vanwege een zo mogelijk nog vreemdere toevoeging aan de interactie: platformen. Jack moet zo nu en dan springen om over gaten en obstakels te geraken. Een bron van frustratie. Jack springt namelijk enkel de kant op waar hij naartoe is gedraaid, en door de onprecieze besturing en wat gebrekkige cameravoering is dat zelden de goede kant.
Omvangrijk fanproject
Uiteindelijk is dit slechts een van de vele aspecten van het spel die niet goed zijn uitgewerkt. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de bugs en technische problemen. Het is geestig dat wanneer Jack van slechterik Umbati geld krijgt geboden om zijn avontuur prematuur op te geven, de speler dit kan aannemen en de credits vervolgens over het scherm rollen. Dat dit ook oprecht de beste keuze lijkt, was vast niet de bedoeling van de ontwikkelaar.
Aangezien Deck13 met games als Ankh eerder bewees niet zonder talent te zijn, houden we het erop dat de studio niet de middelen had om Jack Keane 2 voldoende aandacht te geven. De kwaliteit van het verhaal en de grappen neemt toe naarmate je langer speelt en je gaat wel degelijk meevoelen met de personages. Maar het spel blijft onvolledig en gehaast aanvoelen. Jack Keane 2 lijkt daarom vooral een omvangrijk project van fans dat met weemoed herinnert aan de games waarop hij is gebaseerd.