Nu is het de beurt aan het vervolg van deze titel, waarin Headhunter Jack Wade 20 jaar later samen met zijn nieuwe sidekick/partner Leeza X achter de plannen van een angstaanjagend grote wapensmokkel komt. Een mysterieuze rol wordt hier in gespeeld door The Man Who Walks With Machines. Naast het feit dat het lastig is de naam van de man op een kerstkaart te krijgen is hij ook nog eens van plan om de regering van de utopia genaamd 'Above' omver te gooien en de schone wereld voor iedereen (inclusief de donkere wereld van het ghetto-achtige 'Below') beschikbaar te maken. Tijd dus om hier een halt toe te roepen.

Headhunter: Redemption is zo'n titel die je in meerdere game genres kunt stoppen en die eigenlijk ook weer niet in één genre thuishoort. Naast de nodige ren en spring elementen, het gericht en ongericht schieten, zal je ook moeten sneaken en inbreken in elektronische databanken. Kortom is Headhunter een mix van allerlei games bij elkaar en toch een op zich zelf staande game.

Jack en Leeza doen dit veel, sluipen door gangen

Grafisch komt Headhunter: Redemption goed mee met de grafische eisen van tegenwoordig, al wordt er wel veel gebruik gemaakt van een soort blur filter dat de omgeving flets maakt en je het idee geeft dat er iets in je oog zit. Stoort dat? Nee, niet echt. Je hebt over het algemeen toch weinig tijd om van de omgevingen te genieten, omdat de mi ies zelf al alle aandacht opeisen. De relatie tu en Jack en Leeza wordt met behulp van de intro en een introductie in-game uitgelegd. Headhunter Jack loopt tijdens een van z'n jobs de veel jongere Leeza tegen het lijf, die op dat moment tot over haar oren in het criminele circuit zit. Leeza heeft geen idee wie Jack is, terwijl deze haar leven zo'n 15 jaar eerder had gered van een moordpoging door haar eigen vader.