In Harry Potter en de Vuurbeker staan eens te meer de drie helden uit het boek centraal. Je speel tegelijkertijd met Harry, Ron en Hermelien, waarbij je één van de drie helden bestuurt. Door meer controllers aan te sluiten is het ook mogelijk om met alledrie de sterren te schitteren en het spel coöperatief te doorlopen. Het verschil ten opzichte van de vorige Harry Potter games is dat je niet meer te maken hebt met een dynamische camera, maar het gezichtsveld per locatie van te voren vastgesteld is. Spelende met drie figuren betekent dit dat je enorm rekening met elkaar moet houden en je niet te ver uit elkaar kunt staan. De camera heeft een bereik dat wel enigszins rekbaar is, maar doordat niet altijd de meest logische positie gekozen wordt, gaat het overzicht nog wel eens verloren. Ook lijkt Electronic Arts welbekende trucjes als het doorzichtig maken van objecten wanneer deze je gezichtsveld ontnemen, vergeten te zijn.
Het grootste probleem, en dan bedoel ik ook écht een groot probleem, zijn je computergestuurde medespelers. Ze zijn werkelijk oliedom en lopen letterlijk tegen iedere steen aan waar een ezel zich aan kan stoten. Zo moet je vaak toverspreuken uitvoeren door deze simultaan op één object te richten. Je kunt in dit soort situaties snel handelen wel vergeten en mag al blij zijn wanneer de kneuzen erachter komen dat je op ze staat te wachten. De knulligheid werkt in sommige situaties ook echt op je lachspieren. Wanneer je door een vuurlinie loopt die om de twee seconden aan en uit gaat, kun je maar beter goed op de levensmeter van je vriendjes letten, want de kans ligt tegen de honderd procent aan dat ze hun lieve kontje branden.
Wil je Harry Potter en de Vuurbeker zonder irritatie spelen, dan zul je echt voor de coöperatieve speelwijze met drie personen moeten gaan. Gelukkig belemmert de leeghoofdigheid van je medespelers je spelprogre ie niet door de lage moeilijkheidsgraad. Wel moet gezegd worden dat sommige puzzels een flink ruimtelijk denkvermogen vereisen, wat in het geval van kleine kinderen lastig kan worden. In dit opzicht levert het spel wat in ten aanzien van de vorige Harry Potter games, die met je ogen dicht tot een goed einde gebracht kunnen worden. Maar goed, ook de film neemt een meer volwa en imago aan, dus wellicht heeft Electronic Arts hier expres in de game voor gekozen. Of het een slimme zet is, valt echter te betwijfelen.