Voor fans een trieste bedoening, voor haters een zege. Harry Potter and the Deathly Hallows - Part 2 is het allerlaatste deel van het verhaal over de tovenaarsjongen. Het is niet alleen het einde van de Harry Potter-boeken, maar ook van de films en de games. De game die we bespreken is de laatste officiële game over de serie. Wel verschijnt eind dit jaar nog Lego Harry Potter years 5-7, dat pas echt de deur sluit achter de Britse brillendrager.
In Deathly Hallows - Part 2 reis je als Harry voor de allerlaatste keer af naar de school voor magie Zweinstein, om het een tegen een op te nemen tegen oppervijand Voldemort. Uiteraard leg je daarvoor eerst een lange reis af, waarbij de griezelige gladjakker je gedachten steeds binnenwandelt om je naar zich toe te roepen. Het is even schrikken om plotseling overmand te worden door zo'n hijgerige stem, maar meer spanning dan dat hoef je niet te verwachten.
Eenmaal aangekomen op Zweinstein moet je gruzielementen zoeken en kapotmaken. Hierdoor krijgt Voldemort aanzienlijk minder macht en wordt hij alvast afgezwakt voor het eindgevecht. Ondertu en voer je met andere personages zoals Hermelien Griffel en Minerva Anderling kleinere opdrachten uit, zoals de bange Ron Wemel beschermen tegen spinnen en het bevechten van Sneep.
Dat vechten is helaas iets wat tachtig procent van deze game behelst. Uiteraard niet met blote handen, maar met de toverstok en bijbehorende spreuken. De spreuken selecteer je met de vier actieknoppen. Je krijgt aan het begin meteen Stupefy, maar speelt automatisch nieuwe spells vrij, zodra de situatie zich voor doet. Zo krijg je Impedimenta wanneer je het goed kunt gebruiken tegen de reuzen die stenen naar je gooien. Nodig zijn deze spells nooit.
Knoppen rammen
De spreuken schiet je letterlijk met je toverstafje richting je vijand. Op het begin is het grappig, zo'n shooter zonder geweren en kogels, maar na twintig keer dezelfde, in het zwart gehulde anonieme tovenaar lechteriken neer te hebben geschoten wordt het erg saai. Zelfs de toevoeging van verse toverspreuken voegt weinig extra tactiek toe aan het geheel. Het is net zo goed mogelijk om hard op de knoppen te rammen en daarmee een willekeurige spell zo snel af te vuren dat je de tegenstander toch wel neerhaalt. Bovendien kun je in principe iedereen aan met Stupefy, mocht je kicken op saaiheid.
Er is maar heel af en toe een beetje diversiteit in de actie, een kleine breuk in de oneindige stroom aan zwart toverstafvoer. Zoals de eerder genoemde giants die het je wat moeilijker maken, omdat ze stenen gooien die je moet tegenhouden. Daarnaast komen er nog andere vijandelijke tovenaars op je af en je moet natuurlijk die reus zelf verslaan.
Tegennatuurlijk rennen
Soms komen er ren-levels tu endoor waarin je met Harry hard moet wegracen voor een vijand, waarbij je steeds snelheid verliest omdat je moet richten en schieten op je achtervolger. Dit is een grote uitdaging en bovendien zo'n beetje de enige afwi eling die Deathly Hallows - Part 2 brengt. Vooral het rennen is lastig. Je ziet Harry's achterkant niet, want hij komt richting de camera gerend. Dat betekent dat je je linker analoge stick naar onderen moet bewegen en dat voelt tegennatuurlijk. Bovendien moet je ondertu en snel schieten en is het totaal niet duidelijk waarom je soms afgaat. Deze levels zijn dus geen leuke verra ing of afwi eling, eerder iets om tegenop te zien.
Het enige waar je dit spel voor zou willen, is de sfeer. Je herkent direct wie welke acteur moet voorstellen en er is veel aandacht besteed aan mooie tu enfilmpjes, waardoor het verhaal goed overkomt. Dat de originele stemmen niet terug te horen zijn, is geen probleem. De game ademt een sfeer van hocus pocus uit. Het is verbazingwekkend hoe de game zo'n goede sfeer neerzet en deze tegelijkertijd zo kil maakt door saaie, in herhaling vallende gameplay.
Eruptie van slechtheid
De game is halverwege op z'n slechtst, wanneer je een heel stuk alleen aan het lopen bent. Je wordt niet aangevallen en hoeft niks te zoeken, dus hoeft Harry alleen het pad af te laten wandelen. Dat heeft natuurlijk weinig met gamen of plezier te maken. Verwacht ook niet teveel van het eindgevecht en de moeilijkheid ervan, al gaan we er voor het gemak van uit dat Voldemort inmiddels flink verzwakt is zonder zijn gruzielementen. Dat verandert echter niets aan het feit dat het een behoorlijke anti-climax is.
Sneu voor Voldy dat hij zijn spulletjes kwijt is, maar bewaar het medelijden liever voor jezelf. Als je de aftiteling van Deathly Hallows - Part 2 haalt, dan voel je je waarschijnlijk verward omdat het echt over is met de magische serie. Maar je voelt je niet voldaan, daar kunnen de repetitieve schietpartijen helaas niet voor zorgen. Zo'n onbevredigend einde heeft de reeks over de tovenaarsjongen niet verdiend, dus laten we hopen dat hij er in de aankomende Lego-game beter vanaf komt.
Harry Potter and the Deathly Hallows - Part 2 is getest op de PlayStation 3.