In Halo: Combat Evolved, zoals de game eigenlijk heet, nemen we de rol van de Master Chief op ons. De Master Chief ontwaakt na een lange tijd aan boord van The Pillar of Autumn, een ruimte fregat, uit zijn cryotank om mee te vechten tegen de eerste aliens die de mensheid is tegengekomen; de Covenant. Na een op het eerste gezicht blinde Hyperjump komt het schip terecht bij een gigantische ringwereld welke al vrij snel wordt omgedoopt tot Halo. Heel vervelend is het feit dat de Covenant ook hier al aanwezig zijn (lezers van het boek The Fall of Reach weten hoe en wat). De Covenant is echter niet alleen aanwezig op de ringwereld, maar bestookt vanuit de ruimte ook de The Pillar of Autumn. Vijf tegen één is natuurlijk onmogelijk te overwinnen en nadat een groot deel van de crew zich via Escape pods veilig stelt, stort The Pillar of Autumn neer op Halo.
De ringwereld: Halo
Halo speelt met muis en toetsenbord net even wat fijner dan de Xbox controller, al moet ik wel toegeven dat ik de controls van de Xbox versie ook vrij rap onder de knie had. Over het algemeen zit er door de verandering van controller naar muis/keyboard een versnelling in het gehele spel. Richten gaat preciezer, maar de constant bewegende Covenant geven je daar bijna geen mogelijkheid toe: tijdens de indoor gevechten is het schieten op alles wat beweegt en raken waar je raken kan. De gigantische buiten omgevingen geven je het gevoel dat je je ook daadwerkelijk op een buitenaardse wereld bevindt. De gang van zaken neemt na de crash op de ringwereld een versnelling als de Master Chief zich probeert veilig te stellen. Het gekke is dat je als Xbox gamer moet wennen aan de muis en keyboard controls in de eerste paar levels. Naarmate het verhaal zich ontvouwd valt het toch weer op dat het level design in de eerste levels het beste is en dat de latere levels vrij herhaaldelijk worden. Dat houdt niet in dat de gameplay daar onder hoeft te lijden. Je krijgt genoeg te doen in je zoektocht naar antwoorden. Zo scheur je door de rotsachtige omgevingen met een Warthog buggy, glij je door de lucht in je net gejatte Banshee of blaas je hele groepen Elites aan flarden met een Scorpion tank. De overgang van indoor naar outdoor en terug naar indoor is naadloos opgenomen in de verhaallijn en verveeld bijna niet. Ook de opdrachten die je voor je kiezen krijgt in de latere levels vragen veel van je skills en zullen soms een paar keer overnieuw gedaan moeten worden.
En net als je genoeg begint te krijgen van de uiterst arrogante Elites en de kleine Grunts, krijg je een nieuwe vijand voor je kiezen. Een gezamenlijke vijand, want deze heeft het voorzien op zowel de mensen als de Covenant. Voor de Master Chief maakt het geen verschil: beweegt het en is het vijandelijk, dan sterft het. De reden achter het bestaan van Halo, de impact van het verliezen van de marines om je heen, het blijft je tot het einde boeien.
MultiplayerWaar Halo PC ten opzichte van de Xbox versie verschilt, zijn de Multiplayer mogelijkheden. Wat bij de Xbox juist zo doorslaggevend was is op de PC weggelaten. Gearbox heeft er namelijk voor gekozen om de coöperatieve Mulitplayer mode, waarmee je samen met een vriend of collega de singleplayer campagne kon uitspelen, te verwijderen en daar voor in de plaats meerdere nieuwe head-to-head opties te incorporeren. Multiplayer Halo op de PC is head to head eigenlijk net zo leuk als de Xbox variant, helemaal als je ook nog eens meer multiplayer voor je geld krijgt. Zo zijn er veel meer maps beschikbaar en kun je ook met meer dan 8 man een game in. Waar Gearbox wel veel aandacht aan heeft geschonken zijn de twee nieuwe wapens. Deze wapens zijn helaas wel alleen maar bruikbaar tijdens de multiplayer gevechten en zijn niet verwekt in de singleplayer levels. De Fuelrod launcher is hetzelfde wapen dat de gigantische Hunters tijdens de singleplayer levels met zich mee dragen. De grote groene bal met licht is een destructief projectiel waarmee je meerdere vijanden tegelijk kunt neerleggen, als je het natuurlijk goed doet.
The Master Flamethrower
Het tweede wapen wat in de PC versie zit verwerkt, is de FlameThrower. Deze vlammenwerper blaast een branderig goedje in alle richtingen waar je het maar wilt hebben. Elke ongelukkige vijand knispert tot een zwartgeblakerd lichaam mocht hij of zij zich in je weg geraken. Closequarter battles worden met het gebruik van dit wapen een stuk leuker, alleen moet je natuurlijk wel uitkijken dat je niet je teammaten zwart blakert. De extra maps en opties geven het multiplayer gedeelte van Halo PC de nodige injectie aan actie en zorgen ervoor dat je er niet te snel op uitgekeken raakt.
ConclusieHalo voor de PC is en blijft een dijk van een spel, de grafische tekortkomingen en de lage framerate natuurlijk daar gelaten. Wat je grafisch tekort komt wordt wel degelijk goedgemaakt door de ijzersterke gameplay en de magistrale soundtrack. Waarom Gearbox er voor heeft gekozen de coöperatieve multiplayer modus uit het spel te slopen blijft mij een raadsel gezien dit één van de leukere dingen aan Halo voor de Xbox was. Maar de gesneuvelde modus wordt wel vervangen door een heleboel nieuwe multiplayer mogelijkheden die het online spelen van Halo een geheel nieuw leven inblazen. Vooral het aan flarden schieten van mede fans die zich over de gehele wereld bevinden, is voor veel gamers een goedmaker. Voor de singleplayer gamers onder ons heeft Gearbox het afgedaan met een bijna directe port van de Xbox versie. Verwacht geen nieuwe wapens, levels of vijanden tijdens de aanval op Halo, maar wat je wel krijgt is een sterk onderbouwt verhaal, ingenieuze buiten omgevingen en het genot een strand te bestormen in een Warthog. Voor diegene die nieuw zijn in het Halo universum, houden van een FPS en een goed verhaal, dan is Halo zeker een game om aan te schaffen. Halo voor de PC brengt dat goede van de Xbox versie in een iets mooier jasje, maar dat moeten we wel bekopen met een steeds wi elende framerate.