In Gravity Rush stappen we in de hoge hakken van Kat, een wat onzeker meisje met geheugenverlies, die plotseling de zwaartekracht kan beïnvloeden. Door met een druk op de knop de zwaartekracht te verplaatsen, valt Kat een bepaalde richting op. Of wandelt ze op muren en plafonds. Dankzij de strakke besturing gaan dit vallen, tegen muren oplopen of zelfs glijden door de straten naadloos in elkaar over. Die besturing is zelfs beter dan op de Vita. Het gebruik van de gyroscoop is nu volledig optioneel, terwijl op de handheld voor het glijden de onnauwkeurigere bewegingsbesturing verplicht was. De zwaartekracht beïnvloeden gaat nu met zulk speels gemak, dat na een paar keer heen en weer gegooid te zijn alleen Kats blonde lokken je eraan herinneren wat precies onder of boven is.
Alsof haar wereld dan nog niet genoeg op zijn kop staat, verkeert Hekseville ook nog eens in grote nood. Het stadje is verscheurd door een zwaartekrachtstorm en wordt ook nog eens geteisterd door de Nevi, een soort barbapapa-achtige blobjes die allerlei vormen aannemen. Aan Kat de taak om de verloren stadsdelen weer terug te brengen, families te herenigen en de Nevi te verslaan.
Klein maar fijn
Hoewel Gravity Rush de opzet van een openwereld game heeft, waardoor je vrij door Hekseville kunt lopen (of zweven) en er snelheidsuitdagingen en verzamelobjecten naast de hoofdmi ies zijn te spelen, is de schaal van Gravity Rush niet groot. Hekseville is geen grote, bruisende stad met imposante vergezichten, maar is juist door haar pittoreske uitstraling zo charmant. De nauwe straatjes en gelaagde bouw maken navigeren tot een leuke uitdaging waarin Kats zwaartekrachtverschuivende krachten goed tot hun recht komen, en gebouwen in de verte zijn enkel te zien als kleurrijke contouren; precies zoals in een comicboek.
Ook het vechtsysteem is beperkt, maar doeltreffend. Kat weet bijvoorbeeld niet wat counteren of blocken is, maar daar ligt de uitdaging dan ook niet. Juist door het vechtsysteem bescheiden te houden, schittert Kats mogelijkheid om de zwaartekracht te verschuiven. In plaats van dat je precies op het juiste moment het juiste knopje moet indrukken voor een welgemikte counter, richt je je op een juiste aanzweefroute en probeer je onder van boven te onderscheiden.
Toegevoegde content met toegevoegde waarde
Deze gerichte focus maakt de game wel een tikkeltje eentonig. Mi ies bestaan uit niet veel meer dan alle Nevi verslaan, een persoon of object met je superkrachten van A naar B te tillen, of een combinatie van beide. De diversiteit in omgevingen en Nevi zijn genoeg om die beperkte scenario’s gedurende het ruwweg tien uur durende hoofdverhaal leuk en intere ant te houden, maar de lol is er wel vrij snel af bij de snelheidsuitdagingen die op diezelfde formules leunen.
De mi ies die op de Vita als lo e downloadbare content verkrijgbaar waren, zijn gelukkig iets intere anter. Hoewel deze extra mi ies niet wezenlijk anders zijn, wordt er wel een komische draai aan gegeven. Zo moet Kat als dienstmeisje helpen boodschappen doen of meubels verhuizen. Zeker aangezien de oorspronkelijke editie van Gravity Rush een tekort aan intere ante zijmi ies had, zijn deze dlc-pakketten een welkome aanvulling.
Van de variatie in mi ies moet Gravity Rush het echter nooit hebben. De kracht van de game schuilt ‘m dan ook in de uitdaging om met de zwaartekracht te spelen terwijl je rondfladdert door het charmante Hekseville, terwijl je ondertu en hordes Nevi in elkaar schopt. De game weet het handheld-imago door z’n kleinschaligheid niet van zich af te schudden, maar juist door de oppervlakkigheid komt de nadruk al snel te liggen op de snelle zwaartekrachtwi elingen en vlotte gevechten die de game zijn unieke karakter geven. Gravity Rush: Remastered is dan ook niet dé must have die nu eindelijk naar de PS4 komt, maar dat pretendeert het ook nooit te zijn. Dit is wél het perfecte voorproefje op Gravity Rush 2.
Gravity Rush: Remastered is sinds 2 februari verkrijgbaar voor PlayStation 4.