God of War 3 haalt alles uit de kast om dit overtuigende vechtgevoel zoveel mogelijk betekenis mee te geven. Niets is groots, meeslepend of episch genoeg om in de weg te liggen van de wraak van Kratos. Het meest voor de hand liggende voorbeeld is de befaamde opening cène, waarin onze Spartaanse antiheld op de rug van een titaan de berg van Olympus beklimt. Kratos stelt daarbij tentoon dat hij alle grootheidswaanzin voorbij is en Poseidon afslacht alsof het een voorbijvliegende mug is.
Teveel epiek?
Terwijl we de remaster doorlopen betreedt ons toch een “meh”-gevoel. Niet omdat we het spektakel inmiddels gewend zijn, we kunnen ons immers geen game herinneren die zulke grootse actie presenteerde, maar omdat God of War 3 veel minder gepolijst aandoet als we ons kunnen herinneren. We willen ons tijdens de opening cène vergapen aan een omhoogklimmende titaan, maar we zien vooral het contrast tu en Kratos en zijn omgeving. Het Spartaanse hoofdpersonage is wel PS4-waardig, de rest slechts bij vlagen.
Remasters lijken op het eerste gezicht gewoon een heruitgave in een mooier jasje, maar blijkbaar is niet elke game daarvoor geschikt. The Last of Us bleef op de PS4 wel overeind met zijn emotionele verhaal en DMC: Definitive Edition gaf met zijn nieuwe modi en snellere framerate echt een boost aan de gameplay. De epiek van God of War 3, dé grote ster van de game, verliest echter zijn aantrekkingskracht op de PlayStation 4.
Desondanks blijft Sony’s bruutste actiegame toch overeind. Zelfs in het hedendaagse tijdperk. Een open mond verdient God of War weliswaar niet meer, maar de impact van het spektakel is nog steeds voelbaar. Als uiting van de woede van de Kratos voelt het nog steeds heerlijk om een god uit elkaar te trekken.
Drie is te weinig
Hoe zeurderig het ook klinkt, het is jammer dat alleen God of War 3 beschikbaar is in deze remaster. Stap je namelijk vers in deze serie, dan mis je de broodnodige context om mee te leven met Kratos. Vanaf minuut één zit deze game overgoten met bloed, haat en geschreeuw en alleen als je weet wat er in deel 1 en 2 is gebeurt begrijp je die extreme woede. Een filmpje legt op een abstracte manier nog uit wat er in het verleden gebeurd is, maar dat is veel te weinig om empathie te hebben voor het karakter van Kratos.
Zonder die context zul je de kwaliteit van God of War 3 niet volledig op waarde kunnen schatten. Daarvoor schiet de game op andere gebieden namelijk tekort. Het verhaal is te simpel om de gehele game lang de spanningsboog te dragen, het tempo zakt veel te vaak ineen door matige puzzels en het vechtsysteem herbergt te weinig diepgang voor een tweede speelse ie.
Het zijn kritiekpunten die nu, zo’n vijf jaar later, veel zwaarder lijken te wegen. God of War 3 is echter op geen enkele manier te bestempelen als een slechte game. Er blijven nog genoeg momenten over om van te genieten. Zo is het een genot om door de creatieve uitspattingen in de Griekse mythologie rond te lopen. Het rijk van Hades, de stad van Olympus en de velden van Tartarus zijn stuk voor stuk heerlijk sfeervolle omgevingen.
Vertrouwen in vuurzwaarden
Het bestaansrecht van God of War 3 Remastered is weliswaar twijfelachtig, we begrijpen het vertrouwen dat Sony in zijn franchise heeft. Na één geslaagde combo snappen we de pure aantrekkingskracht van het vechtsysteem weer. Zo diep als DMC of Ninja Gaiden wordt het nooit, maar het speelt simpelweg heer-lijk weg. Na zo’n zes uurtjes vermoeit de formule ons wel, maar dan is de game gelukkig al voorbij. God of War 3 heeft ons dan, ondanks zijn gekrompen charme, toch nog voldoende enthousiast gemaakt voor God of War 4.
God of War 3 Remastered is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4.