‘Broeders tot het einde’, luidt de slogan van Gears of War 3. Of dit deel werkelijk het einde van de zogenaamde trilogie wordt valt te betwijfelen, maar dat het einde voor hoofdpersonage Marcus en consorten nabij is, is na Gears of War 2 wel duidelijk. Het menselijk leger, de COG, is uiteengevallen, de mensheid leeft teruggetrokken en de nieuwe vijand, de Lambent, lijkt enkel met genocide genoegen te nemen.
Toch confronteert Gears of War 3 je niet meteen met de misère uit het tweede deel. De game legt je daarentegen de mogelijke redding van thuisplaneet Sera voor middels de introductie van een oude bekende. De geforceerde inleiding doet af aan het gevoel dat Gears daadwerkelijk een trilogie is. De plot voelt als het ware aangeplakt en in die zin lijkt het haast alsof de verhaallijn van Gears of War 3 nauwelijks vastlag tijdens de ontwikkeling van deel één en twee.
Emotie
Later, als je nieuwe vrienden ontmoet en met oude bekenden herenigd wordt, slaat dat nare gevoel om. Epic biedt dan duiding en achtergrond die eerdere delen misten. De derde telg lijmt lo e stukken van het verhaal aan elkaar en toont hoe de personages zijn geworden tot wie ze zijn. De illustratie van wanhoop die aan het begin ontbreekt, komt pas later in het spel aan de orde. Spooksteden, opgehangen inwoners; de sfeer in Gears of War 3 ademt hopeloosheid. Er is al zoveel verloren gegaan dat enthousiasme zelfs bij een uiteindelijke overwinning misplaatst zou zijn.
De Gears of War-serie leunt op meedogenloos bloedvergieten, maar in dit derde deel toont Epic dat er tevens ruimte is voor verhalende diepgang. Op de inleiding na heb je nooit het gevoel dat Gears of War 3 deze diepgang probeert te forceren. Epic doseert het drama op doordachte wijze: net wanneer je denkt dat de dialoog iets te serieus wordt, mag je weer met je kettingzaag ingewanden verscheuren. Die afwi eling tu en emotie en actie (en het op de goede momenten ontbreken daarvan) past perfect bij het oppervlakkige, harde Gears of War-universum.
Soms uit dat zich in onnodige clichématige dialogen, maar dat Epic wel degelijk weet hoe het een verhalend moment moet implementeren, toont de studio halverwege de game. Dan grijpt het spel namelijk terug naar de trailer die de eerste Gears of War in één klap op de kaart zette. We hebben oprecht met kippenvel naar het scherm gekeken.
Balans
Als je op zoek bent naar een nieuw deel vol vernieuwing, dan mag je Gears of War 3 gerust in de schappen laten staan. De game verschilt in zijn kern nauwelijks van eerdere delen. En dat is ook niet meer dan logisch, want de gameplay van Gears of War staat nog altijd als een huis. Alles draait daarbij om het coversysteem. Er zijn altijd objecten waarachter je kunt schuilen, en je wordt zeker op hogere moeilijkheidsgraden gedwongen dat in je voordeel te gebruiken. Baan je je niet een weg van object naar object, dan kun je in de lineaire omgevingen tactisch nauwelijks huishouden. In de multiplayer leent het zoeken van dekking zich eveneens perfect voor basale tactieken als het aanvallen via de flank. Iedereen kan er gebruik van maken, en al na enkele uurtjes spelen ben je de besturing volledig meester.
Gears of War 3 verschilt met eerdere delen door de veel betere balans. Met name in de multiplayer is de tweestrijd tu en de korte- en langeafstandswapens boeiender geworden. De Gears of War-serie heeft altijd al moeite gehad met het juiste evenwicht: Een groot deel van de gemeenschap hield van een krachtige shotgun, maar veel anderen pleitten voor meer langeafstandsgevechten. Dat leidde tot een vervolg met een chaotische multiplayer, die veel ans het gevoel gaf dat Epic zelf ook niet wist hoe het de gameplay kon balanceren. Met de introductie van verscheidene nieuwe geweren worden in Gears of War 3 zowel fans van shotguns als langeafstandswapens op hun wenken bediend.
Met de hernieuwde Hammerburst kun je door het nauwkeurige vizier kijken, de nieuwe shotgun-variant met een kortere loop is heerlijk effectief en de bajonet op de Retro Lancer vinden we nu al dodelijker dan de kettingzaag op de normale Lancer. De wapens vereisen alle een bepaalde speelstijl, wat oefening een vereiste maakt. Toch hadden we nooit het gevoel kansloos te zijn met een bepaald wapen. Dat was in Gears of War 2, dat een zwakke shotgun kende, wel anders. Met Gears of War 3 lijkt Epic de perfecte afstelling gevonden te hebben.
De beste in de reeks
Het is nog even afwachten hoe de multiplayer zich laat spelen als de Gears of War-gemeenschap zich er ma aal op stort, maar na het spelen van de bèta zijn wij ervan overtuigd dat de multiplayer de beste in de reeks is. De meest in het oog springende vernieuwing is het uitgebreide kla e- en medaillesysteem. Hoewel we dat natuurlijk al kennen uit bijvoorbeeld Call of Duty: Black Ops, biedt het ook in Gears of War 3 afdoende motivatie om door te spelen. Daarbij houdt het spel al je vorderingen bij en beloont het je door middel van een puntentelling. Tel daar nieuwe modi als Capture the Leader bij op (die wij overigens niet konden testen) en Gears of War 3 biedt qua multiplayercontent meer dan genoeg om je dit najaar bezig te houden.
Een gewenste vernieuwing in het tweede deel kwam in de vorm van de Horde-modus. In dit derde deel is de coöpmodus nog tactischer. Voor iedere golf aan vijanden op je af wordt gestuurd, krijgen jij en (eventueel) vier anderen dertig seconden de tijd om voorbereidingen te treffen. Door vijanden te verslaan krijg je namelijk geld en dat geld kun je tijdens die halve minuut gebruiken om je omgeving uit te breiden met barrières, nieuwe wapens van te kopen of zelfs jezelf bij overlijden ‘terug’ de game in te kopen. Dit nieuwe Horde legt zo nog meer de focus op het gezamenlijk nemen van besli ingen.
De twee andere modi zijn volledig nieuw. Arcade laat je simpelweg levels uit de hoofdmodus opnieuw spelen, maar dan met een puntentelling en combometer. Dat maakt het een leuke extra die in coöp met drie anderen zeker voor vermaak kan zorgen. Veel intere anter is het unieke Beast, waarbij individueel excelleren vaak hoger in het vaandel staat dan samenspel. In deze modus speel je alleen of met vier anderen als verscheidene Locust. Je hebt iedere ronde beperkt de tijd om alle vijanden, in dit geval mensen, om te leggen. Wanneer je een slachtoffer maakt, neemt de speeltijd toe en heb je weer wat speling. Hoe verder je raakt, hoe krachtiger de Locust worden waarmee je kunt spelen. Beast is eigenlijk gewoon Horde met bizarre hoofdpersonages en een tijdslimiet, maar de modus biedt door de offensieve mogelijkheden (slaan, bijten - er zijn maar weinig locust die gebruikmaken van een geweer) voldoende afwi eling om op zichzelf te staan.
De mooiste ode
De singleplayer weet qua lengte met zo’n zes á zeven uur enigszins te verra en. De voorgangers van Gears of War 3 duurden ongeveer vijf uur op de normale moeilijkheidsgraad. Met dit derde deel zul je jezelf ongeveer negentig minuten langer vermaken, wat gezien de duur van eerdere delen mooi meegenomen is. Daarnaast kan Gears of War 3 zich grafisch nog steeds meten met de beste in het genre. Hoewel sommige mi ies in dit derde deel wat grauwig ogen, spatten de kleurtjes veelal van het scherm. Zeker de buitenomgevingen zijn door de lichtinval en het bewuste gebruik van diepe contrasten oogstrelend. Af en toe breekt Gears of War 3 zelfs zo erg met het welbekende grijze uiterlijk dat het gewenning vergt. Daar is de visueel misplaatste onderwatermi ie een prima voorbeeld van.
Gears of War 3 is exact wat fans hopen dat het wordt. In zekere zin is het zelfs het resultaat van diezelfde verwachtingen. De feedback heeft een enorm grote rol gespeeld tijdens de ontwikkeling van dit deel en dat is ook werkelijk voelbaar tijdens het doorlopen van zowel de single- als multiplayer. Het zit ‘m in de details, waardoor Gears of War 3 als totaalplaatje een uiterst verzorgd geheel vormt. Als dit werkelijk het einde van de trilogie inluidt, is een mooiere ode nauwelijks denkbaar.