De spelwereld van Frozen Synapse bestaat uit blauwe lijnen tegen een iets minder blauwe achtergrond. Jouw blauwe soldaten vechten hierin tegen (verra ing!) rode tegenstanders. Als we heel vriendelijk waren, zouden we zeggen dat de grafische stijl doet denken aan de filmkla ieker Tron. We zouden dan echter wel liegen.
Frozen Synapse moet het niet van zijn uiterlijk hebben. Het is een van de meest pure strategiespellen die recentelijk op de markt verschenen en bevat een flinke uitdaging die ook hardcore gamers flink wat zweetdruppels bezorgt.
Heel harde core
Om het in hardcore termen te omschrijven: stel je een squad-based tactische shooter zoals Rainbow Six voor, waarin jij een klein team aanstuurt om allerlei mi ies te voltooien. Je speelt echter niet vanuit de eerste persoon, maar bekijkt het slagveld van bovenaf. Ook kun je niet naar hartelust rondrennen en knallen, in plaats daarvan moet je al je soldaten specifieke instructies geven die ze in de volgende 'beurt' moeten uitvoeren.
Het lijkt in het begin dan ook alsof je een soort programmeertaal moet leren. Je bepaalt voor iedere soldaat routepunten, waarlangs ze moeten lopen. Helaas zijn je troepen zo afhankelijk van jouw geniale strategieën, dat je hen ook voor ieder moment van hun beurt moet vertellen in welke richting ze moeten kijken, of ze al dan niet met getrokken wapen moeten lopen (zonder geweer rennen ze sneller naar de routepunten), wanneer ze even moeten wachten en wanneer ze in dekking moeten.
Dit is echt minder saai dan het klinkt
Zo programmeer je stuk voor stuk al je soldaten en kun je op elk moment het programma uitproberen om te kijken of iedereen doet wat je bedoelt. De vijandelijke soldaten staan dan braaf te wachten en zo ontdek je ook meteen of ze binnen schietafstand zijn. Tijdens de simulaties zie je of jouw man een 'rooie' neer kan knallen of andersom.
Deze simulatie is geen weergave van de werkelijkheid. Op hetzelfde moment dat jij je blauwe mannetjes van instructies voorziet, doet de tegenstander (de computer of een andere speler) exact hetzelfde voor de roden. Het gevolg is dat je goed vooruit moet denken: als mannetje A naar links loopt, wat doet mannetje B dan? En gaat C achter D aan of achter E? Je ziet het pas als je op de knop 'prime' drukt, wat je zetten onherroepelijk maakt.
Klik!
Om dit allemaal te snappen, moet je eerst de oefenmi ies doorlopen. En dat betekent een boel schermen tekst doorworstelen. Wat dat betreft doet ontwikkelaar Mode 7 niet echt zijn best om het spel toegankelijk te maken. Het duurde bij ons dan ook een uurtje voor we de bediening begrepen en zelfs toen hadden we grote moeite om het eerste speelveld door te komen. Maar vanaf het moment dat het allemaal 'klikte' en we eindelijk door hadden dat we steeds twee, drie stappen vooruit moesten denken, waren we verkocht.
Perfecte multiplayer
En dan hebben we het vooral over de multiplayer. Want hoewel de 'verhaalmodus' een aantal gevarieerde mi ies bevat, is het verhaal zelf slaapverwekkend en is er geen reden om dit te verkiezen boven een willekeurig gegenereerd speelveld waarin je tegen echte mensen speelt. Hier komt Frozen Synapse pas echt tot zijn recht.
Het ingenieuze van de multiplayer is dat je niet gedwongen bent stil te zitten terwijl de ander aan zet is. Je kunt er voor kiezen om het spel af en toe op te starten om te kijken of de ander al klaar is met zijn beurt, maar veel leuker is het om tijdens het wachten een potje tegen een ander te beginnen. Ook kun je kenbaar maken dat anderen jou mogen uitdagen. Zo switch je als een simultaan schaker naadloos van strijdperk naar strijdperk. Alle actieve spellen blijven bestaan als je de game afsluit en je kunt ze later gewoon voortzetten. Bij het opstarten van Frozen Synapse informeert de game je welke gevechten nieuwe beurten voor je hebben.
We beseffen ons dat er waarschijnlijk een aantal lezers halverwege deze recensie gapend afhaakten. Doorgaans worden wij zelf ook niet opgewonden van termen als 'programmeertaal' en 'simulatie'. Toch is Frozen Synapse iets bijzonders. Dit is typisch zo'n game die je na het avondeten opzet met het idee om maar vijf minuten te spelen, tot de ochtendzon ineens je kamer binnen schijnt. Waarna je gewoon weer verder speelt.