Toegegeven, het is, 22 jaar na Destruction Derby, nog altijd schitterend om een paar meter voor de eindstreep het voertuig van je rivaal in de prak te rijden. Flatout 4 springt zelfs in het oog wanneer je in een Grand Canyon-imitatie deels verblind wordt door een stofwolk of een zwik zanddeeltjes, je per ongeluk of met opzet de zijkant van een andere wagen schampt en een rits aan vonken ontstaan. Ook blijft het prachtig om het met je uitgebouwde Volkswagen Kever-kloon in een colo eum tegen een dozijn vrachtwagens, bestelbusjes en circuitvoertuigen op te nemen – of je nu ongeschonden uit de strijd komt of je Kever na twintig seconden al een deur of twee mist.
Voor een dergelijke ervaring ben je bij Flatout aan het juiste adres. De game biedt een veelvoud aan spelmodi, van schan pringen en auto-minigolfen tot een variant op biljarten en doorsnee tijdritten. Ook kun je reeds verkregen bolides naar wens vormgeven en uitbouwen, en is het vanaf de eerste minuut behoorlijk uitdagend. De kunstmatige intelligentie is meedogenloos, al lijkt het erop dat ze het vooral op jou gemunt heeft, in plaats van op al wat beweegt.
Flatout 4 is niet zo krankzinnig als de titel doet vermoeden.
Toch lijken concurrenten Burnout, Split Second en Blur betere keuzes, ook anno 2017. Deze games zijn spectaculairder, doch verfijnder, waar Flatout 4 enigszins flets aandoet. Het relatief beperkte aantal banen is weinig origineel en de crashes imponeren nauwelijks. Sterker nog, de physics laten geen consistente indruk achter: sommige (houten) huizen storten te pas en te onpas in elkaar, terwijl andere bouwwerken roerloos overeind blijven als je er met een flinke snelheid tegenaan knalt. Bij dergelijke botsingen worstelt Flatout 4 eveneens met de framerate. Aangezien deze actiemomenten de kern van de game vormen, doet dit af aan de kracht van dit vierde deel in de serie.
Sober
Belangrijker wellicht is dat de auto’s over het wegdek lijken te glijden en dat je stuurbewegingen zich een tikkeltje te langzaam laten vertalen naar de game. Waar eerdere Flatouts je oog-handcoördinatie tot het uiterste dreven, dwingt Flatout 4 je dus om te anticiperen op wat er mogelijk komen gaat. Hier en daar reageert je auto ook onverwachts: grote obstakels en grote pla en water vormen vaak geen probleem, maar de kleinste onvolkomenheid in de omgeving kan je de lucht in lanceren. Omdat dit vrij vaak voorkomt, loont het om bedachtzaam te racen. Dit gaat uiteraard in tegen alles waar arcaderacers als deze voor staan – en dat geldt eveneens voor het gebrekkige snelheidsgevoel. De vinnigste auto’s, opgevoerd met wat nitro, stellen niet teleur, maar het gros van de bolides doet sober aan.
Hier wringt het ‘m: Flatout 4 is niet zo krankzinnig als de titel doet vermoeden. Hoewel nog steeds vermakelijk, blijven de vormgeving en spelmechanieken binnen de lijntjes. De serie lijkt zijn wilde haren te hebben verloren, ten faveure van een aardige en welomlijnde, maar nergens uitbundige spelervaring. Flatout 4: Total Insanity biedt milde, in de toom gehouden chaos.
Flatout 4: Total Insanity is nu verkrijgbaar voor Xbox en PlayStation 4.