FAR: Lone Sails is een esthetisch meesterwerk
In FAR: Lone Sails ga je als een klein, potig mannetje op reis in een complexe machine die zich het best laat omschrijven als een treinzeilboot. Waar je precies heengaat of waarom je bent vertrokken komt aanvankelijk niet aan bod. Sterker nog: de game bevat geen tekst of dialoog. Je bent continu in je uppie en je bent hoogstpersoonlijk verantwoordelijk voor je zeilboottrein.
Je hijst de zeilen, houdt de motor draaiende en stapt af en toe uit om een puzzeltje op te lossen. Recht-zo-die-gaat is de enige juiste weg. Veel complexer dan dat wil FAR: Lone Sails niet zijn, al leent dit spel zich prima voor complexe analyses.
Zeil achterover
Na drie uur stopt de motor met draaien. Terwijl ik dit typ staar ik naar de melancholische aftiteling en voel ik zoveel warmte vanbinnen dat ik er een beetje van begin te walgen. Het concept van FAR: Lone Sails heeft iets prachtigs. Je bent steeds alleen in een grote machine in een grote desolate, ogenschijnlijk post-apocalyptische wereld. En hoewel je steeds bezig bent om die machine draaiende te houden, heeft FAR: Lone Sails uiteindelijk meer gemeen met mediteren dan met gamen.
Je raakt in een heerlijke flow, in een wonderschone wereld, in een onverklaarbaar rare machine. Dat is echt een kwaliteit. Zeker omdat de game niets doet waarvan je zeil achteroverslaat. Je legt een zeer rechtlijnige reis af en moet heel af en toe een puzzel oplossen, maar écht nadenken is niet aan de orde. Toch prikkelt de game je continu, juist door je alle tijd te geven de audiovisuele pracht en praal op je gemak te absorberen.
FAR: Lone Sails voelt geen moment als werk
-
Jij, je machine, het landschap: alles voelt op zijn plek. FAR: Lone Sails is een eenzaam avontuur, maar heeft een heel romantisch randje. Het is een game vol emotie, al zegt de game eigenlijk weinig. Om ‘m maar even in te koppen: het draait om de reis, niet de bestemming.
Hoewel de spelvariabelen zelden veranderen, veranderen de omstandigheden continu. Over ijs, in een storm, in de lucht of op het water: steeds maar weer dwing je je treinzeilboot tot presteren. En presteren zul je. De zeilen van je vaartuig zorgen ervoor dat je altijd een beetje vaart maakt, maar als je die zeilen niet kunt gebruiken (of als je zo snel mogelijk wilt gaan), dien je de motor draaiende te houden. In de machinekamer stook je brandstof op die je bijna overal in de spelwereld vinden kunt.
Reilen en zeilen
Maar vrees niet, FAR: Lone Sails voelt geen moment als werk. Er is geen game-over-scherm. Er is geeneens prestatiedruk. Nee, je hoeft enkel die machine draaiende te houden. Die loop is vermakelijk genoeg.
Er kan brand uitbreken en er kunnen onderdelen van je zeiltrein kapotgaan, maar zulke problemen zijn in een handomdraai gefikst. Soms blokkeert iets de weg of moet er een brug worden geopend. Dan word je gedwongen uit te stappen. Toch mogen die puzzelmomenten het woord ‘puzzel’ niet dragen. Dergelijke passages dienen vooral ter afwisseling. Het gebrek aan uitdaging maakt sommige (lange) wandeltochten wel een beetje saai, maar ze horen er wel een beetje bij. Ze benadrukken hoe eenzaam deze reis is.
Het benodigde management tijdens je reis is intensief genoeg om je spelende te houden, maar nooit zo complex dat je zaken uit het oog verliest. Dat rijmt met de sfeer. De weergaloze soundtrack, de mooie stijl, het getik en geratel van je machine en de luchtige spelmechanieken maken van FAR: Lone Sails een esthetisch meesterwerk. Al na een minuut spelen wil je graag van deze game houden. Het is zo fijn dat vervolgens niets die liefde in de weg staat. FAR: Lone Sails is veel meer dan bezigheidstherapie.
Ik weet het, ik ben vaag. Ik snap dat je wilt weten met welke game FAR: Lone Sails zich het best laat vergelijken. Maar dan ben je hier aan het foute adres. Ik wil FAR: Lone Sails niet naast een andere game leggen. Dat is de vibe van deze game onwaardig. Als het dan toch zou moeten, zou ik de game vergelijken met een integere knuffel of omhelzing. Of met het drinken van een warme kop chocomel voor de open haard. Of met het geluid van tikkende regen op het dak van een bestelbusje of strak tentzeil.
Ik weet het ook niet. Laat je eens verrassen. Het is maar 15 euro.
FAR: Lone Sails kost 15 euro en is sinds deze week uit op PlayStation 4 en Xbox One. Daarnaast is de game al een tijdje verkrijgbaar op pc.
Laatste reviews:
Conclusie
FAR: Lone Sails presteert ontzettend veel met ontzettend weinig. Deze drie uur durende reis met louter simpele maar boeiende spelmechanieken veroverde mijn hart in zeiltreinvaart.Plus- minpunten
De zeiltrein wordt een thuis
serene stijl
geweldige audio en soundtrack
perfecte lengte
Heeft uiteindelijke niet veel te zeggen
weinig enerverende wandelingen
Hoe vond je dit artikel?
Altijd als eerste op de hoogte?
Join ons op Discord
Reacties
Baukereg 15 april 2019 - 09:46
Staat nog altijd op mijn wishlist. Zodra er een goede deal voorbij komt haal ik 'm binnen. 15 euro = 5 euro per uur, dat is me iets te gortig met wat ik normaal voor een game betaal.
Aanbevolen voor jou
Altijd als eerste op de hoogte?
Join ons op Discord