Far Cry 2 | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

De vervolgeritis van uitgevers lijkt onderhand zulke erge proporties te hebben aangenomen dat een spel dat eigenlijk helemaal geen vervolg is op het eerste deel, toch die titel meekrijgt. Far Cry 2 heeft als enige overeenkomst met zijn voorganger dat je in het rond schiet in natuurlijke omgevingen en zo nu en dan een voertuig bestuurt. Het tropische eiland is verruild voor het dorre Afrika, de semilineaire levels zijn nu één grote, open omgeving, je kleurrijke Hawaii-shirt is nu verkrijgbaar in acht verschillende kakitinten en de naam Jack Carver is in geen velden of wegen te bekennen. Mensen van Ubisoft, had dit nu gewoon een andere naam gegeven. Dan hoefde je niet steeds te vertellen dat er dit keer géén mutanten in zitten.

Far Cry 2 lijkt in de verste verte niet op het eerste deel en daarom zal de rest van de review zich weerhouden vergelijkingen te trekken tu en beide games. Far Cry 2 heeft eerder wat weg van Boiling Point: Road to Hell, of van S.T.A.L.K.E.R. als je de analyse verder doorvoert, maar dan zonder de RPG-elementen van beide titels. Waar deze Oostblok-games de hoge ambities moesten bekopen met een flinke lading bugs en licht ongebalanceerde gameplay, is Far Cry 2 een bijzonder afgewerkt spel geworden, met een voor een game van deze schaal zeer gering aantal oneffenheden. Daarmee lijkt het de weg gladgestreken te hebben voor andere free-roaming first-person shooters, mochten uitgevers na de eerdere voorbeelden gedacht hebben dat het genre een onmogelijke opgave vormde.

De spelwereld van Far Cry 2 is één van de meest indrukwekkende die we ooit in een game gezien hebben, met stip binnengekomen net onder Liberty City. Zover we dat kunnen nagaan op basis van ervaringen via de media, ademt het spel in alles de sfeer van Afrika uit. De uitgestrekte vlaktes waarop de wind vrij spel heeft, waar zand opstuift en bomen zich deftig overeind proberen te houden, worden afgewi eld met dichte jungles, troebele moera en en het hoge gras van de steppen waarin kuddes zebra's zich schuil houden. Een prachtige dag-en-nachtcyclus geeft een prachtig contrast tu en de drukkende hitte overdag en de ijskoude, stille nachten. Dierengeluiden, het kraken van takken en het suizen van de wind brengen alles tot leven, zelfs wanneer er geen andere menselijke personages in de buurt zijn. Krottenwijken, guerrillastrijders en malariamuggen, wat is Afrika toch mooi!

In die prachtige wereld speel je een huurling. Je kunt uit acht personages kiezen, maar je keuze heeft geen verdere gevolgen voor het spel, behalve dat jouw favoriet niet als niet-speelbaar personage in het spel opduikt. Elk personage heeft dezelfde eigenschappen en dezelfde verhaallijn. Na een mooie introductierit achterop een Jeep en wat korte tutorial-mi ies sta je in Pala, de centrale stad. Daar kun je naar believen mi ies doen voor de twee vechtende partijen in het land, alsof het ze niet boeit dat je om en om voor de concurrentie werkt. Deze mi ies zijn echter niet je hoofddoel, want uiteindelijk gaat het erom dat je The Jackal doodt, een mysterieus figuur die beide facties van wapens voorziet.

Maar aanvankelijk lijk je helemaal niet op dat doel af te stevenen. De mi ies die je voor de facties doet, lijken er vooral op geënt om het de andere factie moeilijk te maken en brengen je geen stap dichter bij The Jackal. De opzet van de mi ies is redelijk kla iek. Meestal moet je iemand doden of wat opblazen, iets wat met je flinke wapenarsenaal geen probleem is. De locaties waar de mi ies zich afspelen zorgen echter voor de variatie. Ze zijn goed ontworpen en kunnen door hun vrije ligging op meerdere manieren worden benaderd.

Voor en Na, het is net TellSell

Sommige mi ies volbreng je door sneaky langs de vijanden op te sluipen, een bom te plaatsen en pas wanneer je veilig weg bent, de boel op te blazen. Een andere keer kun je ervoor kiezen om het hele vijandige kamp in vlammen te doen opgaan door er strategisch wat Molotov-cocktails in te gooien. Het vuur in Far Cry 2 is het indrukwekkendste vuur ooit in een game en breidt zich op een realistische manier uit via de vegetatie, een zwartgeblakerende omgeving achterlatend. Het spel dwingt je echter niet die vrijheid toe te pa en; wil je gewoon knallen dan kan dat prima. Er zijn weliswaar veel vijanden met akelig nauwkeurige wapens, maar er is ook genoeg gezondheid voorhanden om je een aardige tijd op de been te houden.

Buiten de hoofdmi ies zijn er ook tal van facultatieve mi ies te vinden in Far Cry 2. Zo kun je voor de wapenhandelaar konvooien opblazen, waarna er nieuwe wapens voor je beschikbaar zijn in de winkel. Dit is de beste manier om aan beter spul te geraken, want alles wat je opraapt van gedode Afrikanen hapert om de paar magazijnen wanneer het jouw DNA detecteert. De meest exotische wapens, zoals de vlammenwerper of bommen, zijn ook niet zomaar in de omgeving te vinden. In opdracht van de kerk mag je paspoorten rondbrengen naar arme vluchtelingen in ruil voor medicijnen tegen je malaria, waar je zelf aan lijdt. Doordat je die medicijnen nodig hebt om je ziekte in bedwang te houden, zul je zo nu en dan zo'n koeriersmi ie moeten doen. Ze zijn enigszins saai, maar gelukkig loop je de meeste daarvan vanzelf tegen het lijf wanneer je de omgeving verkent op zoek naar safehouses.

Al bij je eerste mi ie merk je dat Afrika geen contintent is waarin je via snelwegen van hot naar her scheurt. De wegen zijn zanderig, kronkelig en regelmatig liggen er obstakels die je de weg versperren. De grootste en meest irritante obstakels zijn zondermeer de controleposten, die je op vrijwel elk belangrijk kruispunt aantreft. Elke controlepost wordt bemand door een aantal vijanden die je niet zomaar voorbij laten rijden. Wanneer je er voorbij racet komen ze achter je aan en blazen ze met een beetje pech je auto op. Doorgaans is de tactiek om net voor de controlepost het geweer op het dak van je jeep te gebruiken om de boel kort en klein te schieten. Het werkt, maar kost wel weer een paar minuten, terwijl je naar iets heel anders op weg was. Was het nu zo dat een eenmaal ontmantelde controlepost altijd een vrije doorgang zou betekenen, dat was het zo erg nog niet, maar binnen de kortste keren staat alles weer overeind en is de tot de tanden bewapende bemanning ook weer present. Na een paar keer wordt het wel een erg kunstmatige manier om het spel wat op te rekken. Dat terwijl Far Cry 2 meer dan genoeg inhoud heeft om zulke conce ies niet nodig te hebben.

Wat het leed enigszins verzacht is dat je met de bus direct vanuit Pala naar de verschillende uithoeken kunt reizen. Een kort laadscherm is toch wat dragelijker dan een lange rit met een risico om het loodje te leggen. Toch vormen de controleposten en een paar saaie koeriersmi ies het grote manco op een verder bijzonder goed spel. Het had echter niet veel gescheeld of Ubisoft was dezelfde fout begaan als bij A a in's Creed. De structuur van Far Cry 2 dreigt namelijk soms net iets te doorzichtig te worden. Net na het aannemen van een mi ie word je bijvoorbeeld vrijwel altijd gebeld door een bevriende rebel die je wil helpen. En je mi iedoel is altijd op de plek waar je hem verwachten zou en zal nooit vluchten. Maar net wanneer het allemaal iets te gestructureerd en voorspelbaar wordt, laat Far Cry 2 zien dat het wel degelijk meer kan dan de vijf vaste mi ietypen. Gelukkig maar, want nog een A a in's Creed zou zonde zijn van zo'n prachtig ontworpen spelwereld. Al had men die creativiteit wel wat vaker aan het licht mogen brengen.

Wat ook wel creatiever had gekund, is het verhaal. Het blijft nu allemaal een beetje aan de oppervlakte en draait met name om het gewapende conflict. Van normale burgers zie je nauwelijks wat en de echte problematiek in Afrika blijft dan ook een beetje op de achtergrond. Mi chien is het teveel om te verwachten van een game, dat toch vooral entertainment blijft, maar met zo'n sterke setting krijg je het gevoel dat Ubisoft er meer uit had kunnen halen.

Buiten de oerdegelijke singleplayercampagne kent Far Cry 2 ook nog een volwaardige, zij het wat standaard, multiplayermodus met speltypes als Deathmatch en Capture the Flag. Het meest indrukwekkend is mi chien wel dat de krachtige map editor waarmee je zelf je eigen multiplayerlevels in elkaar zet, ook voor de consoleversies beschikbaar is. En het werkt alleraardigst, met een prettige interface die tal van mogelijkheden op een slimme manier aanbiedt. Dit is mi chien wel de krachtigste editor die ooit bij een consolegame is geleverd en de mogelijkheid om kaarten met elkaar te delen zorgt er ongetwijfeld voor dat de levensduur van de multiplayer aardig verlengd wordt.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou