De Eyepet is een lief beestje. De PlayStation 3-uitvoering van de game wist voorafgaand aan de launch voor behoorlijk wat hype te zorgen door een innovatief spelconcept rondom dit schattige dier. Door augmented reality toe te pa en middels de PlayStation Eye (de opvolger van de Eyetoy) leek het net alsof je met een virtueel huisdier aan het spelen was. Jammer genoeg werkte alles toen al niet optimaal en met de PSP-versie is de serie er alleen maar op achteruit gegaan.
Kan de pret beginnen…?
Net als op de PlayStation 3 maakt Eyepet op de PlayStation Portable wederom gebruik van een cameraatje. Plug je PSP Go! Cam in de USB-uitgang van je handheld en de virtuele pret kan beginnen! Hoewel, pret… Het begint in ieder geval veelbelovend: je laat je Eyepet uit zijn virtuele ei komen door je PSP heen en weer te schudden. Vervolgens begeef je je naar het huis van je Eyepet, waarin je hem kan voeden, scheren, een kleurtje geven en zelfs aan kunt kleden met kleertjes die je ontgrendelt door het spelen van diverse minigames.
Eyepet bestaat dus uit twee onderdelen: het verzorgen van de Eyepet en de minigames die gebruik maken van het cameraatje. In het huis is de Eyepet je virtuele huisdier. Jammer genoeg stelt dit element eigenlijk heel erg weinig voor. Op zich had dit best lollig kunnen zijn, aangezien een leuke uitwerking van het Tamagochi-idee niet had mi taan op een draagbare spelcomputer als de PSP.
Verplichte nummertjes
Echter, het enige wat je doet om hem te verzorgen is twintig keer op het koekjesknopje drukken en hem af en toe een douche geven. Echte interactie ontbreekt. Een aanpak die raakvlakken met pakweg De Sims zou hebben, waarin je beestje een bepaalde persoonlijkheid zou hebben, had prima in het spelconcept gepast. Nu voelt dit onderdeel aan als een verplicht nummertje en het is duidelijk dat er erg slecht over is nagedacht.
Datzelfde geldt eigenlijk ook voor de zeven minigames. Voor deze minigames heb je de USB-camera van je PSP nodig (deze zit bij de game als je ‘m in de winkel koopt). Ook bevat de game een fysiek speelmatje waarop je de camera dient te mikken om je Eyepet op je PSP-scherm te toveren door middel van de eerder genoemde augmented reality. Het idiote is echter dat de camera totaal niet wordt gebruikt voor de minigames, op het bowlen na. Een voorbeeldje: in een van de spellen moet je bloemen water geven en deze tegelijkertijd beschermen tegen insecten. Het enige wat je met de camera doet is ‘m simpelweg op het fysieke speelmatje mikken dat bij de game zit. De rest van de interactie gebeurt met de knoppen van je PSP. Ditzelfde geldt voor het vi en: je bestuurt de game voor de volle honderd procent met de knopjes, terwijl je de PSP-camera onderwijl slechts op je speelmatje dient te mikken.
Go! Cam
Waarom Eyepet überhaupt gebruik maakt van de camera is ons een groot raadsel. Mi chien omdat de game nou eenmaal Eyepet heet en omdat de PS3-versie het ook doet. Maar de PS3-versie laat je bijvoorbeeld nog het speelmatje bewegen, waarna je Eyepet ermee speelt. En je kunt in die versie het beestje aanraken, wat ook niet in de PSP-versie zit. Het enige dat is overgenomen uit het grote broertje, is dat je wederom een autootje en bootje kunt tekenen.
Eyepet maakt dus nauwelijks gebruik van de potentie van de PSP-camera. Het andere spel dat gebruik maakt van de Go! Cam, Invizimals, gebruikt de camera wel als element van de gameplay. In Eyepet voegt de camera niets toe en leidt het gebruik ervan zelfs tot een nadeel: de game is niet onderweg te spelen (op de wanstaltig slecht uitgevoerde race-minigame na). Als er wat meer minigames waren en ze sterker in elkaar staken, hadden we mi chien iets minder gezeurd. Maar dat is helaas niet het geval. Hoewel de eerder genoemde planten-minigame nog wel aardig is, vallen de meeste minispelletjes flink tegen. Je kunt onder andere bootje varen, vi en, autorijden en ballonnen kapot maken. De games kennen verschillende moeilijkheidsgraden en variëren iets in gameplay per moeilijkheidsgraad. De minispelletjes duren niet lang en twee van de zeven (varen en rijden) worden geplaagd door een rampzalige besturing. De andere spelletjes zijn erg minimalistisch uitgevoerd.
Spuitje
Binnen twee tot drie uur heb je dan ook wel echt alles gezien wat Eyepet te bieden heeft. En wat het dan te bieden heeft, is ook nog eens erg mager uitgewerkt. De Eyepet-franchise heeft nog steeds enorm veel potentie, maar Sony moet nu echt eens gaan bedenken hoe deze te benutten. Anders is het bedrijf genoodzaakt om dit lieve beestje voor altijd met een spuitje in te laten slapen.