Mijn mi ie dit keer is om snel naderende bommenwerpers te onderscheppen. Mijn commandant waarschuwde me nog dat ze geëscorteerd werden door de nieuwste generatie MIG toestellen. Ik weet nog dat er een grijns op me gezicht verscheen. Eindelijk een gewaagde straaljager waarmee ik mezelf en nog belangrijker, mijn toestel, de Eurofighter Typhoon goed op de proef kan stellen.

,,Eurofighter 24, cleared for take off'', hoor ik door mijn helm galmen.

Ik voer het vermogen van de motor op tot 130%. De complete kist schud hevig heen en weer totdat ik de remmen loslaat waardoor ik met een duizelingwekkende vaart naar achteren word gedrukt.

5 seconden later stijg ik op, trek het landingsgestel in en zet koers naar het eerste waypoint. Luttele seconden later verdwijn ik in het wolkendek.

Op dat moment hoor ik achter me: ,,Wil je koffie?''

Ik schrik en ben in één klap uit mijn wereld verholpen door mijn lieftallige vriendin die met een debiel hoofd zich afvraagt waarom ik zwaar geïrriteerd naar haar kijk.

Terwijl ik me weer omdraai naar mijn beeldscherm zie ik nog net hoe ik aan flarden word geschoten door een nieuwe generatie MIG.

Enigszins boos selecteer ik een andere piloot, doe de deur op slot en besluit wraak te nemen op die communisten die net een miljarden kostend vliegtuig aan gort hebben geschoten en nog erger...mijn humeur hebben verziekt.