De afwas is gedaan, je ploft op de bank en wat zie je dan? Juist, een vergeten kopje. De was is net gedaan en wat kom je dan tegen? Juist, ranzige sokken en die onderbroek die al twee weken over de stoel hangt. Denk je eindelijk alles goed gedaan te hebben, komt je lieftallige tweede helft aanzetten met de mededeling dat het vuil nog buiten moet worden gezet. Een huishouden vereist perfectie en zo is het bij games ook. Soms.
In de tweedimensionale platformer Dustforce besturen spelers acrobatisch aangelegde conciërges die niets liever zien dan een schoon level. Met deze aangeboren pa ie voor hygiëne vegen, zuigen en stoffen ze de spelwereld schoon. Aan de speler om in elk level alle smerigheid zo snel en efficiënt mogelijk te verwijderen. Vuil zit ook op vijanden. Deze mep je schoon, waarna ze terugveranderen in de voorwerpen, beesten of mensen waaromheen het vuil zat. Het schoonvegen van een boze eekhoorn waarna deze op de grond valt en vrolijk weghuppelt, verveelt nooit.
Ninjanitors
Het spelen van Dustforce is vergelijkbaar met games als Super Meat Boy of N+. Dit betekent dat je met vlotte handelingen ingewikkelde platformcapriolen uit kan halen. Zo sprint je tegen een muur op, om vervolgens over een plafond te glijden waarna je (in de lucht) een vijand schoonboent, om ten slotte een afdaling in te racen. Alle acties die je uitvoert kunnen elkaar vlot opvolgen, wat je een fikse adrenalinestoot kan geven naarmate de eindstreep nadert.
Het wegvegen van vuil en schoonmaken van vijanden telt mee voor je combometer en het vult een speciale balk. De combometer heeft effect op de score die je aan het eind van elk level krijgt. Vul de balk en je krijgt een speciale aanval die alle vijanden en vuil op het scherm in één woeste veeg schoonboent. Gelukkig raak je deze aanval niet kwijt als je een foutje maakt, maar wees eventjes iets te traag of mis één sprong en de combometer schiet wel terug naar nul, wat resulteert in een lagere score aan het einde van het level.
Het is dan maar goed ook dat de besturing binnen een korte tijd natuurlijk aanvoelt: als een extensie van je armen. Na een uurtje goed oefenen kan je zonder moeite de meest bizarre hoeken maken. Maak een fout en val de afgrond in en je weet dat de blaam bij jezelf ligt, nooit de game. Als slagroom op de taart is de besturing volledig naar eigen wens te configureren. Het spel vertelt echter niet dat je met een controller de knoppen eerst zelf moet instellen. Doe dit niet en de controller reageert simpelweg nergens op. Een kleine irritatie.
De grote schoonmaak
Vanaf het moment van opstarten word je in het diepe gegooid. Er is geen verwelkomend inleidend verhaal en ook instructies schitteren door afwezigheid. Hierdoor kan je eerste ervaring minder positief uitpakken. Het ontbreken van een verhaal is geen gemis, omdat het je richt op wat belangrijk is: de gameplay. Maar wat toelichting op de werking van het spel is welkom. Dustforce is behoorlijk onvergeeflijk en doordat je geen enkele introductie krijgt, voelt het aan alsof je voor een drie meter dikke bakstenen muur staat.
Je hebt weliswaar gelijk toegang tot ongeveer de helft van de levels, maar nieuwe levels vrijspelen kan alleen door het perfect uitspelen van een level en daarmee de begeerde S/S-score te behalen. Dit betekent dat je vaak meerdere uren in één level moet steken om het perfect uit te spelen. Het is toch wel fijn om te weten dat je op een uitputtende reis gaat en niet slechts een wandelingetje door het bos maakt.
Gelukkig sta je er niet helemaal alleen voor. Zo is er de optie om de speelse ies van anderen terug te kijken om jezelf te verbeteren. Voor het gebruikersgemak kan dit aan het eind van elk level door de herhalingen te selecteren uit de leaderboards. Deze slimme integratie voorkomt wat frustratie, omdat je niet ver hoeft te zoeken naar een oplo ing voor je probleem. Aangezien herhalingen niet bestaan uit videobestanden maar inputdata, kost het laden ook geen tijd.
Frustratie
Maar zelfs met de herhalingen van anderen, ligt frustratie immer op de loer. Er is niets zo erg als 50 keer een level spelen en te falen, waarna die 51e poging het eindelijk lijkt te gaan worden, maar je per ongeluk één klein stofvlekje achterlaat en de afgelopen drie minuten zijn verspild. Dustforce is extreem uitdagend en eist niets minder dan perfectie van spelers. Dit geeft erg veel voldoening bij een overwinning, omdat je weet dat je zojuist een lastige opgave behaald die alleen behaald kan worden met genoeg vaardigheid.
Een overwinning kan helaas ook leiden tot meer frustratie. Eenmaal een S/S score in de wacht gesleept, word je een sleutel overhandigd waarmee je één nieuw level kan openen. De vrij te spelen levels selecteer je zelf, wat een gevoel van keuzevrijheid geeft. Dustforce werkt dat helaas tegen door je niet te voorzien van een beschrijving over de moeilijkheidsgraad van dat level. Op deze manier graaf je je eigen graf als je geconfronteerd wordt met een onverwacht extreme uitdaging, omdat dit verdere voortgang een plotselinge halt toeroept. Doodzonde, want het doet dat euforische gevoel van je overwinning teniet.
Zen
Even kijken en luisteren naar de game is gelukkig vaak al genoeg om weer rustig te worden en het tandenknarsen te laten stoppen. Je veegt door herfstachtige bo en, gotische landhuizen, schemerige steden en sciencefictionachtige laboratoria. Alle omgevingen zijn prachtig getekend, waardoor het soms moeilijk is om er zo snel mogelijk doorheen te boenen. Zo af en toe stilstaan en glunderen kan net zo veel voldoening geven als een S/S score behalen. De muziek sluit er perfect op aan, met wat rustige beats en chiptunes. Het rustgevende gevoel dat Dustforce uit gaat perfect samen met de gameplay, omdat het je kalmeert in plaats van opjut.
Er is ook een competitieve multiplayermodus, maar deze voelt helaas onderontwikkeld aan. Twee tot vier spelers kunnen deelnemen aan King of the Hill, waarin het ene team de boel tracht smerig te maken terwijl het andere team schoonmaakt. Welk team het langst bepaalde gebieden beïnvloedt, krijgt een punt. Helaas is het leveldesign saai dankzij symmetrische en kleinschalige omgevingen. Hierdoor wordt het al snel een hectische warboel van bladeren, stof, slijm en rondspringende personages en verlies je jouw personage zo uit het oog. Het is eveneens alleen offline speelbaar. Het doet onder voor de solo-ervaring en voelt als een overbodige toevoeging.
En het vuil is weg!
Als platformgame slaagt Dustforce bij uitstek, maar wegens wat onduidelijkheid door gebrek aan uitleg gebeurt het vaak dat enorme moeilijkheidsbarrières uit het niets opdoemen. Erg zonde gezien de hoge kwaliteit van de levels, omdat veel spelers waarschijnlijk een hoop moois mislopen. Gelukkig heeft ontwikkelaar Hitbox Team toegezegd Dustforce van updates te voorzien om dit soort punten aan te pakken, bovendien komt er ook nieuwe content. Zo kunnen spelers onder andere een level-editor verwachten. Als jullie ons nu willen excuseren, we hebben plots zin gekregen om de afwas te doen.