Het kwam in eerste instantie als een schok: een grote franchise als Dragon Quest zou een nieuw genummerd deel krijgen... op de Nintendo DS. Het bleek uiteindelijk een gouden zet. Combineer de meest succesvolle RPG in Japan met het meest succesvolle spelsysteem in Japan en laat die ka a maar rinkelen. Gelukkig is het daadwerkelijk een goede game die niet onderdoet voor een eventuele console-release, en ook voor westerlingen is er een hoop plezier aan te beleven.
Blije mensen
In Dragon Quest IX: Sentinels of the Starry Skies speel je een stille held die je zelf mag samenstellen. Hij is lid van de Celestrians, een ras gevleugelde beschermengelen die de stervelingen op aarde helpen met de dagelijkse beslommeringen. De Celestrians doen dit, omdat blije mensen het blauwe kristal 'benevolence' opleveren, dat ze nodig hebben om de hogere macht tevreden te stellen. Echter, wanneer de held het laatste beetje benevolence offert, gaat er iets mis. De vliegende stad in de lucht, thuishaven van de Celestrians, wordt belaagd door felle bliksemschichten en ander onheil. In de chaos valt de held naar de aarde en wanneer hij wakker wordt is hij zijn vleugels en aureooltje kwijt. Wat volgt is een reis over de hele wereld om erachter te komen wat er nu precies mis is gegaan.
Het verhaal is niet zo ingewikkeld als bijvoorbeeld een Final Fantasy-game. Nee, erg diep gaat het allemaal niet, maar de game heeft wel een hart. Het verhaal wordt gedragen door de originele, ontroerende en soms ronduit maffe individuen die je op je weg tegenkomt. Dragon Quest IX bestaat vooral uit het bezoeken van dorpjes en steden met elk hun eigen tragedie. Zo wordt een koninkrijk belaagd door een ondode ridder en wordt een dorp geteisterd door een losgebroken plaag. Vind de oorzaak van het probleem, kam hierbij een kerker uit en versla daar de eindbaas, en zie hoe de mensen weer blij zijn geworden.
Het is een simpele opzet, maar het houdt je geboeid. Het zorgt ervoor dat je verder wilt spelen: wat voor avonturen zullen er in het volgende dorpje te beleven zijn? De lo taande verhaaltjes komen samen en lopen uit op een climax. Soms zijn ze wel een beetje cliché (hoe vaak hebben we nu al niet een dorp gered van een rare ziekte?) en geeft nauwelijks stof tot nadenken, maar roept juist door het luchtige karakter en de leuke personages een vrolijk sfeertje op dat je in het avontuur betrekt.
Oud en vertrouwd
Het vechtsysteem van Dragon Quest IX kan bijna niet simpeler. Het is het standaard turn based-systeem dat vrijwel onveranderd is gebleven in al die jaren van Dragon Quest-games. Fysiek aanvallen, magie en voorwerpen gebruiken, wegrennen, je kent het rijtje wel. Voor fans is dat uiteraard smullen, dit is waar ze van houden. Bijkomend voordeel is dat de game voor nieuwkomers behoorlijk vriendelijk en snel te begrijpen is.
Voor RPG-veteranen die al heel wat vechtsystemen voorbij hebben zien komen, biedt het systeem van Dragon Quest IX niets nieuws onder de zon. Het systeem is al zo oud als de weg naar Rome en daar waar andere RPG's de speler uitdagen steeds nieuwe spelmechanieken toe te pa en om de gevechten origineel en uitdagend te houden, doet Dragon Quest juist het tegenovergestelde. Er zijn meer dan genoeg verschillende magische aanvallen en speciale vaardigheden, maar toch zijn de gevechtsopties aan de beperkte kant. Je doet eigenlijk niet veel meer dan telkens de krachtigste aanval selecteren, in plaats van dat je daadwerkelijk inventief of strategisch te werk moet gaan. Op dit vlak is Dragon Quest IX erg behoudend en de grootste uitdaging komt nu uit het je tegenstanders voorblijven die al snel boven je eigen level uitstijgen. Jawel, het is tijd om te grinden.
Al vrij vroeg in de game slaat het grind-virus toe. Om de tegenstanders in nieuwe gebieden aan te kunnen, zul je vaak flink moeten levellen en dus lang op dezelfde plek blijven vechten om genoeg ervaringspunten te verdienen. Tevens verdien je hier geld mee dat je echt nodig hebt om nieuwe wapens en bepantsering te kopen, die vaak voor astronomisch hoge bedragen te koop zijn. Maar het is nodig, anders delf je gewoon het onderspit in de volgende kerker. Deze gameplayvorm voert een zekere boventoon waar je tegen moet kunnen. Het is tevens een luie manier om de speelduur te rekken, wat we overigens wel gewend zijn van Dragon Quest-games. Gelukkig gaan de gevechten vrij vlot en kun je ook de AI voor je laten vechten met simpele commando's, zoals 'gebruik geen MP' of 'wees voorzichtig', wat het grinden draaglijker maakt en de gevechten langer leuk houdt.
Dragon Quest: Barbie
In Dragon Quest IX stel je je eigen team samen. Hierbij kent de game een job-systeem. Je kunt je personages dus trainen binnen bekende jobs als de krijger, de witte en zwarte magiër, de dief, enzovoorts. Net zoals het vechtsysteem is het job-systeem simpel en recht voor z'n raap, maar het biedt genoeg variatie om een team samen te stellen dat eigen aanvoelt.
Het woord samenstellen is in deze review al vaak gevallen. Dat komt doordat 'samenstellen' bijna alles in Dragon Quest IX omvat. Naast de jobs kun je je eigen teamleden samenstellen, qua uiterlijk en ook qua uitrusting. Het leuke hieraan is dat ieder wapen, voorwerp of bepantsering het uiterlijk van je personage verandert. Omdat er honderden verschillende voorwerpen en kledingstukken zijn te verzamelen, van vette drakenbepantsering tot gekke dingen als een konijnenpak en slijmoorbellen, is het samenstellen en het aankleden van je team één van de leukste aspecten van Dragon Quest IX. Je kan zelfs je eigen voorwerpen samenstellen door voorwerpen met elkaar te combineren. Het houdt werkelijk niet op.
Op z'n Japans
Je kunt de game prima in je eentje spelen, maar voor het eerst in de genummerde serie is er ook een multiplayercomponent aanwezig. Deze is echter wel erg gericht op de Japanse markt. De multiplayer is namelijk enkel offline speelbaar. In Japan, waar zo'n beetje iedereen Dragon Quest speelt, is dit geen probleem. De modus waarbij je Nintendo DS automatisch op zoek gaat naar andere spelers in de omgeving werkt ongetwijfeld als een trein in de overvolle trams aldaar. En als dat niet zo is, dan zijn er op het schoolplein nog genoeg vriendjes en vriendinnetjes die de game ook spelen. In Nederland bestaat die Dragon Quest-hype nauwelijks en je moet geluk hebben dat je vier gelijkgezinde mensen bij elkaar krijgt, elk met een eigen versie van de game. Voor de westerse markt had een onlinemodus absoluut niet mi taan.
Het is zo jammer, want de multiplayer is zeker indrukwekkend voor de kleine DS. Als host kun je jouw speelwereld delen met anderen, die vervolgens met je kunnen optrekken. Zo kun je samen het verhaal doorspelen en de gevechten aangaan. Of niet, want de andere spelers zijn vrij om te doen en laten wat ze willen. De spelers die je helpen kunnen niet verder gaan met het plot en bepaalde belangrijke kistjes kunnen ze niet openen, zodat de host-speler niet vast komt te zitten als hij later alleen verder speelt. Wel nemen deze spelers alle verworven ervaringspunten en gevonden voorwerpen mee terug naar hun eigen game, zodat de multiplayermodus voor iedereen wat oplevert.
Oud en nieuw
Dragon Quest IX: Sentinels of the Starry Skies vindt het wiel absoluut niet opnieuw uit, maar kent toch de nodige vernieuwingen die het tot de beste Dragon Quest tot nu toe maken. De toevoeging van een multiplayermodus springt het meest in het oog, maar het afschaffen van de eeuwige random encounters doet ook veel om de game speelbaarder te maken. Je ziet de tegenstanders nu gewoon rondlopen zodat je zelf kan besli en of je het gevecht aan wil gaan, wat een hoop ergernis buiten de deur houdt.
Daarbij moet gezegd worden dat het uiterste uit de Nintendo DS gehaald wordt. Het is al indrukwekkend dat ieder voorwerp een eigen 3D-model heeft, maar de rest van de game stelt grafisch gezien ook niet teleur. Het is echt Dragon Quest VIII (een PlayStation 2 game!) in het klein. De omgevingen zijn volledig in 3D en de vele dorpjes en kerkers hebben elk een eigen stijl en ze zijn allemaal even kleurrijk. Met name de enorme wereldkaart is indrukwekkend. Het is verbluffend dat Level 5 het allemaal in één DS-cartridge heeft weten te proppen. Een kanttekening is wel dat framedrops geregeld voorkomen, met name in dorpjes waar veel personages tegelijk op het scherm zijn.
Maar de grootste reden om deze game in huis te halen is dat er gewoon zoveel te doen is. Je bent makkelijk een uurtje of dertig met de gewone verhaallijn bezig en er zijn meer dan honderd extra zijmi ies te volbrengen. Als je ook nog alles wilt behalen, van een uitrusting tot extra jobs en vaardigheden, kijk je al snel tegen speeltijden aan die tegen de honderd uur aantikken. Dragon Quest IX biedt absoluut waar voor je geld.