Er zijn weinig animeseries die al zo lang meegaan als de legendarische Dragon Ball-serie. Iedere keer dat je denkt dat het nu echt wel gedaan is, komt er weer iets nieuws uit. Zo werd onlangs met veel bombarie de Dragon Ball Z-serie opnieuw uitgezonden in Japan. En nu is het tijd voor een nieuwe game: Dragon Ball Origins 2.
Deze game is echter niet gebaseerd op Dragon Ball Z, maar op de reeks die daaraan vooraf ging. Je speelt dus met een jonge Goku die op zoek is naar de zeven Dragon Balls. Eenmaal samen gebracht laten ze één wens in vervulling laten gaan. Uiteraard zijn er ook allerlei slechteriken naar de ballen op zoek, en Goku komt in diverse situaties terecht waarin hij ze uit handen van de tegenstander moet houden.
Het verhaal heeft niet zo veel om handen, net zoals de serie, maar wordt goed in beeld gebracht door de kleurrijke presentatie en voortreffelijke animaties. Het is eigenlijk net alsof je de serie zit te kijken. De game kent namelijk veel tu enfilmpjes die precies die sfeer weten over te brengen. De personages zelf hebben bijvoorbeeld de typisch overdreven gezichtsuitdrukkingen, waar de serie om bekend staat. Het geeft de game een aanstekelijke, vrolijke toon.
Breed arsenaal
Dragon Ball Origins 2 is een action-adventure game waarin je de actie van boven aanschouwt. Als Goku ren je door variërende levels heen en sla je tegenstanders in elkaar. Het verhaal leidt je onder meer door groene bo en, besneeuwde bergen, uitgestrekte woestijnen en legerbasi en. Je verzamelt tevens schatkistjes en andere items, zoals we van dit soort games wel gewend zijn. In theorie heb je een hoop aanvallen tot je beschikking en iedere knop van de DS wordt wel gebruikt voor een actie. Je hebt een breed arsenaal lichte en sterke aanvallen die je kunt afwi elen in een combo, ontwijkmanoeuvres en speciale krachten, zoals de bekende kamehameha. Helaas komt het er in de praktijk vaak op neer dat je constant dezelfde simpele combo gebruikt en maar heel soms tegenstanders hoeft te ontwijken. De normale tegenstanders variëren per level en bestaan onder meer uit simpele wolven tot de wat lastigere soldaten met geweren, die van veraf kunnen aanvallen. Je krijgt ze echter over het algemeen allemaal op dezelfde manier dood, waardoor de levels al snel in herhaling vallen.
De gewone knoppenbesturing werkt goed, maar het vechtsysteem had de speler meer mogen prikkelen om alle mogelijke bewegingen en aanvallen in te zetten. Nu is de standaard combo te nadrukkelijk aanwezig en doe je niet veel anders dan één actie. Wel biedt de game nog enige afwi eling wanneer je andere personages dan Goku mag besturen. Zo heb je Android 8 die bijvoorbeeld veel harder kan slaan en heeft Bulma een geweer. Het is een welkome afwi eling van al het knoppengeram dat je met Goku doet.
Er is de mogelijkheid om met de stylus te spelen, maar dit zorgt eerder voor verwarring dan dat het lekkerder vecht. Zo moet je de stylus naar de tegenstander toe trekken voor een sterke aanval, maar gebruik je min of meer dezelfde beweging om Goku door de levels te laten lopen. Hierdoor is vechten met de stylus onoverzichtelijk en geen fijne manier van spelen.
Opnieuw!
De levels zelf vereisen weinig strategie en zijn wat aan de makkelijke kant, temeer omdat de tegenstanders soms hartjes laten vallen die je levensbalk weer aanvullen. De eindbazen, aan het eind van ieder level, zijn echter vaak frustrerend moeilijk. Vervelend is dat de game nauwelijks checkpoints in de levels zelf bevat. Hierdoor komt het vaak voor dat je, nadat je het loodje legt, het hele level opnieuw moet doen. Een optie die je sowieso al vaak gaat gebruiken. Oude levels kun je opnieuw spelen voor bijvoorbeeld ervaringspunten, maar belangrijker nog voor geld om items van te kopen. Een paar items om je levensbalkje vol te krijgen zijn bij de vele eindbazen geen overbodige luxe, omdat ze vaak een veel grotere levensbalk hebben dan jij en ze jou een stuk makkelijker doodslaan. Dat terwijl je zelf wel enkele minuten op de baas in moet staan hakken voor je zegeviert. Daarnaast moet Goku dichtbij komen om raak te slaan, terwijl de eindbazen vaak aanvallen hebben met een veel groter bereik. Deze gevechten verzanden in een hit-and-run tactiek die eindeloos lijkt te duren.
Dragon Ball Origins 2 is op z’n vermakelijkst als je zonder al te veel zorgen door de levels heen slaat, nieuwe werelden en bekende personages ziet opduiken, maar stelt op deze momenten het geduld van de gemiddelde gamer zwaar op de proef. Een checkpoint voor de eindbaas had dit makkelijk kunnen oplo en, maar deze ontbreekt jammerlijk. Nu komt de game te vaak neer op het herspelen van levels die überhaupt al snel in herhaling vallen. Het wordt een noodzakelijk, hersenloos, en daardoor saai klusje om genoeg te verdienen. Nu is dit bij een game zoals Bayonetta, die dezelfde herspeeloptie bevat, niet zo'n probleem: het vechtsysteem is variërend en uitdagend. Maar Dragon Ball Origins 2 weet de aandacht hiermee niet vast te houden.
Veel te doen
Naast het doorspelen van het verhaal is er nog een andere modus die je kunt proberen: de Survival Tower-modus. Hierin neem je het op tegen de eindbazen uit de verhaalmodus, die al vervelend genoeg waren. Survival Tower is ook in multiplayer te spelen. Uiteraard is dit leuker dan in je eentje, maar de gevechten zelf blijven saai, of je nu alleen speelt of met een medespeler. Het was beter geweest als de volledige game coöperatief speelbaar was, maar die mogelijkheid is er niet.
Je kunt best een tijdje zoet zijn met Dragon Ball Origins 2. Naast het verhaal zijn er ook beloningen als actiefiguurtjes van de personages vrij te spelen. Koppel dit aan de uitstekende presentatie, en je merkt dat dit niet zomaar een game is die even snel op de markt is geschoven. Er is wel degelijk kwaliteit aanwezig, maar omdat diepgang ontbreekt en je vaak dezelfde secties opnieuw dient te spelen, zullen veel spelers snel opgeven en er niet veel van meekrijgen.