Doom 3: VR Edition is een vreemde mix van oud en nieuw

In feite hebben we hier te maken met een aangepaste versie van Doom 3: BFG Edition, de heruitgave uit 2012. Dat betekent dat je naast de standaard game ook de uitbreidingen Resurrection of Evil en The Lost Mission voorgeschoteld krijgt. In de hoofdcampagne ben je van dichtbij getuige hoe demonen een onderzoeksbasis op Mars overnemen, terwijl de twee uitbreidingen eigenlijk vooral meer van dezelfde donkere gangetjes vol schrikmomenten en schietpartijen bieden. Er vallen dus zat demonen terug naar de hel te knallen met deze vr-editie. Gelukkig werkt het technisch allemaal uitstekend.

Smartwatch om je virtuele pols

De hud is bijvoorbeeld volledig vervangen door een soort smartwatch op de pols van je personage. Het blijkt heel intuïtief om even op je virtuele pols kijken om te zien hoeveel health en bepantsering je nog hebt. Hoeveel kogels er nog tot je beschikking staan zie je dan weer op het wapen zelf.

Die wapens richt je overigens ook echt met je eigen handen, dus niet met de analoge sticks. Met een Dual Shock-controller voelt dit eigenlijk al heel logisch in vr, maar Doom 3: VR Edition wordt pas écht leuk met een VR Aim Controller. Zelfs de kleinste bewegingen die je met het witte stuk plastic maakt worden één op één vertaald naar je virtuele schietijzer. Zo waan je je nog meer op Mars tussen de demonen.

Beproeving voor je zintuigen, niet voor je maag

Ook los van de besturing weet Doom 3 de speler goed onder te dompelen. De gammele Marsbasis piept en kraakt voortdurend om je heen, waardoor je regelmatig goed je oren moet spitsen om te luisteren of je ook het gekreun van een zombie of gekrijs van een Imp kunt ontwaren. Lichteffecten komen dankzij de oled-schermpjes van de PlayStation VR-helm al helemaal perfect tot hun recht. Valt het licht plotseling uit? Dan is het dus écht pikkedonker.

Om misselijkheid tegen te gaan, wordt het gezichtsveld een beetje verkleind zodra je je virtuele lichaam draait. Dit is een beproefde manier om bewegingsziekte tegen te gaan en persoonlijk ervoer ik Doom 3 dan ook als een intense, maar aangename vr-ervaring. Van misselijkheid was zelfs met de ‘vloeiende’ besturing geen sprake. Merk je toch dat je ontbijt naar boven begint te komen, dan kun je ervoor kiezen om stapsgewijs te draaien, maar eigenlijk is Doom 3 net te snel om op die manier te spelen.

Je zou haast zeggen dat de besturing van Doom 3 té vloeiend is. De game werd zeventien jaar geleden ontworpen als traditioneel schietspel, lang voordat virtual reality een serieuze optie was. De actie bevindt zich dus doorgaans precies in je dradenkruis. Er wordt wel regelmatig gebruikgemaakt van schrikeffecten en vijanden verrassen je maar wat graag vanachter, maar dankzij de vlotte besturing ben je met één simpele duimbeweging omgedraaid. Dat is vele malen efficiënter dan je lichaam fysiek te bewegen om achter je te kijken. Het gevolg is dat je dus vooral stilzit en nauwelijks actief aan het ‘vr-en’ bent.

Bekende blokhoofden

Verder kunnen we er niet omheen: de graphics zijn niet om over naar huis te schrijven. We hebben nou eenmaal te maken met een game van zeventien jaar oud, en de PlayStation VR is wat resolutie betreft nou ook niet bepaald een uitblinker. Zelfs de sfeervolle lichteffecten en scherpe schaduwen kunnen niet verhullen dat de personages allemaal blokhoofden hebben. Ook de abrupte hapering bij het automatisch opslaan van de geboekte progressie verraadt dat we hier met een game uit een andere tijd te maken hebben. De overschakeling naar 2D-beeld bij tussenfilmpjes en het openen van de PDA om je missiedoelstelling te bekijken, of audiologs en e-mails van gevallen kameraden te lezen, zijn stille getuigen dat Doom 3 nooit bedoeld was als vr-game.

Doom 3: VR Edition is een vreemde gewaarwording. Een rare reis door de tijd, zo je wil. Op sommige momenten lenen de claustrofobische gangetjes met desoriënterende geluids- en lichteffecten zich perfect voor een intense vr-ervaring. Alleen al de intro mag er wezen: als plotseling letterlijk de hel uitbreekt, zit je zelf in het pikkedonker met enkel een pistooltje en een zaklamp, terwijl je over de radio constant mariniers hoort schreeuwen voor hun leven. Ik heb Doom 3 door de jaren heen al op heel wat systemen gespeeld, maar nooit eerder zorgde de intro voor zoveel koude rillingen op mijn rug als nu, in vr.

Maar minstens even vaak is zichtbaar dat we hier met een game te maken hebben die door de jaren heen al zo vaak, misschien wel té vaak, is aangepast en opnieuw verpakt. De blikken gangen worden eentonig en het afknallen van de zoveelste Imp, Pinky of Revenant wordt routine. Zelfs in vr weet Doom 3 anno 2021 nauwelijks meer te verrassen. Na zoveel oppoetsbeurten krijg je die originele glans niet meer terug.

Doom 3: VR Edition is nu verkrijgbaar voor PlayStation VR. Voor deze review is de game gespeeld op een PS4 Pro.

Conclusie

7

Goed

Conclusie

Toen Doom 3 oorspronkelijk verscheen, konden we alleen maar dromen van Doom in vr. Het is dan ook te merken dat Doom 3 én oud is, én nooit ontworpen is met vr in het achterhoofd. Desondanks weet ontwikkelaar Archiact er het beste van te maken, met een intuïtieve hud en een aangename besturing. Doom 3: VR Edition is vooral een aanrader wanneer je de PS VR Aim Controller in huis hebt.

Plus- minpunten

Perfect gebruik van PS VR Aim Controller

intuïtieve HUD

bekende scènes nog net wat sfeervoller in vr

Duidelijk nooit écht ontworpen voor vr

grafisch behoorlijk achterhaald

na zeventien jaar weinig verrassend