Donkey Kong: Jet Race is een titel die vele malen in een promotionele video verschenen is, hoewel het verder verdacht stil bleef rondom het spel. Tegen de tijd dat de Nintendo Wii in de planning stond, was deze titel al zo goed als afgeschreven. Verbazingwekkend genoeg mogen we nu alsnog racen met de apen en hun vijanden, die door middel van 'jet-bongo's' door de lucht heen vliegen. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: Door de afwezigheid van de bongo-controller die in eerste instantie de besturing van het spel zou verzorgen, voelt het spel niet compleet. Hoewel de conversie naar de Wii-Remote & Nun-chuck naar mijn mening niet compleet mislukt is vraag je je toch af hoe het spel gespeeld zou hebben met de bongo's. Aangezien het spel deze ook niet via de GameCube-controller ingangen ondersteunt zullen we het helaas nooit weten.
Het spel heeft een simpel raceconcept waarbij een aantal dingen van Mario Kart afgekeken zijn, zoals het gebruik van items, de puntentelling in een Grand Prix en hoe de laatste speler/CPU sneller wordt om zijn achterstand in te halen. Je kunt je personage naar links en rechts sturen door op en neer te schudden met de Nun-chuck, waarmee je naar links gaat, of de Wii-Remote, waarmee je naar rechts gaat. Springen kun je doen door beiden tegelijk omhoog te bewegen. De besturing is absoluut niet ingewikkeld, maar helaas wel lastig van tijd tot tijd. Als je namelijk je Wii-Remote net iets te schuin houdt bij je beweging zal je personage niet naar rechts gaan. Hoewel dit soms wat irritant kan zijn, went de besturing na verloop van tijd wel en zul je de controller automatisch horizontaler houden, zodat het lijkt alsof je op denkbeeldige bongo's aan het slaan bent.
Als je de game een tijdje gespeeld hebt dan zul je er al snel achter komen dat het spel vooral draait om het voltooien van Grand Prix-races en een aantal uitdagingen in de Challenge-modus. De Grand Prix-races spelen zich af in zeven werelden die bij elke Grand Prix-cup net iets anders zijn ingedeeld. Elk level heeft echter wel wat interactieve voorwerpen zoals de bekende zwaardvis en neushoorn uit de Donkey Kong Country-games, waardoor de levels niet compleet eentonig worden. Wat de singleplayer boeiend maakt is dat de ontwikkelaar het overgrote deel van de personages verborgen gemaakt heeft, zodat deze vrij gespeeld kunnen worden. Mocht je niet de motivatie hebben om alle personages vrij te willen spelen, dan zal de singleplayer snel gaan vervelen.
Naast jezelf bezig houden met het vrijspelen van geheime personages is het maken van combo's tijdens een race (vooral wat verder in het spel) een uitdaging. Door het verzamelen van bananen kun je boosts krijgen, welke je vervolgens weer kunt gebruiken om een combo in gang te zetten. Hierbij is het de bedoeling dat je breekbare kratten zo snel mogelijk achter elkaar met de boost kapot maakt, waardoor de boost verlengd wordt. Op een gegeven moment zul je zo het halve level door kunnen boosten. Vooral in een multiplayer-se ie zal dit vermakelijk zijn om te doen.
Door de wat lineaire gameplay ben ik van mening dat dit spel meer uitblinkt in de multiplayer dan in de singleplayer, mits je het overgrote deel van de personages vrijgespeeld hebt. Daarnaast is het zaak om je over het feit heen te zetten dat deze game drie jaar geleden in de winkel had moeten liggen en met de bongo-controller bestuurd had moeten worden. Doe je dit dan zul je in Donkey Kong: Jet Race een geinige racegame vinden waar je wel een aantal uurtjes zoet mee zult zijn.