Niet lang na het maken van onze personages, en vlak na de eerste tutorial dungeon komen we op het strand. Hier landt voor onze ogen een schip waar grote, groene orcs uit rennen. Ze vallen de menselijke soldaten aan die blijkbaar het nabijgelegen stadje beschermen. Onze twee hoofdrolspelers bevriezen en het spel schakelt over naar de gevechtsmodus.
Om beurten geven we onze personages bevelen, die ze opvolgen zolang ze nog action points (AP) hebben. Ondertu en doen de computergestuurde vijanden (de orcs) en bondgenoten (de soldaten) hetzelfde. Ons oog valt op een paar tonnen die tu en de vechtende partijen in staan. Dan borrelt de nieuwsgierigheid. Wat als we een vuurspreuk afschieten op dat overduidelijk met buskruit gevulde vat…Boem! De laatste paar orcs komen om in de vlammen. Victory! Oh wacht.. de explosie heeft ook enkele van de soldaten geraakt. Soldaten die nu overduidelijk niet blij zijn met onze ‘hulp’. Soldaten die nu ons aanvallen…
Diep
Divinity Original Sin is een rpg voor de echte fans van het genre. Dan hebben we het niet over de ‘weekend warrior’ die even lekker gaat hakken in Diablo. Zelfs niet de met voice-overs verwende Ma Effect-spelers. Divinity: Original Sin is een kla ieke CRPG zoals Baldur’s Gate, Fallout 1 en 2 en de Obsidian-avonturen.
Dit is het soort spel dat je langzaam over je heen laat komen. Waarin je ieder hoekje van de spelwereld verkent en ook daadwerkelijk de tijd neemt om de her en der te vinden boeken te lezen, of ze nu bonu en aan je statistieken geven of niet.
D&D
De kwaliteit van de game komt niet voort uit originaliteit. In tegendeel. Het spel doet er alles aan om te voldoen aan zo’n beetje elke fantasy-cliché dat de afgelopen 30 jaar een computerscherm heeft gevuld. We hebben het over een wereld met tovenaars, orcs, magie en herbergen. Over grotten, kerkers en bo en. Dat deze volkomen van innovatie gespeende setting niet vreselijk gaat vervelen is te danken aan de kracht en de kwaliteit van de makers. Die hebben blijkbaar heel goed door wat er nou zou leuk is aan zo’n ouderwetse D&D-setting. En wat er voor nodig is om daar uren en uren achtereen geboeid tijd in door te brengen.
Systemen
De opening van dit stuk geeft al het eerste belangrijke element weer: de game is heel erg interactief. De omgeving is er niet alleen als versiering maar is er om door de speler aangeraakt en verkend te worden. Diverse systemen op de achtergrond houden als een slimme dungeon master in de gaten wat de personages allemaal kunnen en welke kansen voor succes ze hebben. Spreuken en vaardigheden volgen vaste regels en zorgen er voor dat de wereld ook aanvoelt als een simulatie.
Het voorbeeld met het explosieve vat is er maar een van. Het is bijvoorbeeld als tovenaar mogelijk om een plas olie op de grond te laten verschijnen. Olie die dus ook kan ontbranden door een vuurspreuk. En vervolgens brengt dat vuur weer schade toe aan ieder die erin staat.
De verschillende elementen hebben interactie met elkaar. Mist kan het zicht benemen van de vijand (of van jezelf) maar ook elektriciteit geleiden. Een wolk van statische dood dus, die met een paar schokken de tegenstander tegen de grond krijgt.
Wat we ook bijzonder waarderen is dat we onze aanvallende krachten kunnen gebruiken op bepaalde schatkisten. Niets zo frustrerend als de kracht te hebben om een heel dorp in de as te leggen, maar een houten kistje niet open kunnen krijgen omdat er geen handige Harry in de buurt is. Niet dat alles met brute kracht is op te lo en of te openen, natuurlijk.
Praten
Het spel zit verder vol met personages. Een aantal daarvan kun je rekruteren en deel uit laten maken van je team. Anderen zijn er gewoon om de wereld te bevolken, quests te verstrekken of om aanwijzingen te geven. Centraal hierin is het dialoogsysteem. We kennen dit uit illustere voorgangers zoals Baldur’s Gate en Dragon Age. We krijgen een aantal opties die aangeven hoe het gesprek verder gaat.
Waar Divinity afwijkt van de norm is in het aantal personages dat mag meedoen aan het gesprek. Dat zijn er namelijk twee. Aan de start van het spel kies je namelijk twee hoofdrolspelers en behalve dat dit tactische mogelijkheden geeft tijdens de gevechten, is het ook mogelijk om die twee personages van een eigen persoonlijkheid te voorzien. Dit gebeurt door de dialoogkeuzes die je hen laat maken. Hierbij is het mogelijk om de twee elkaar te laten tegenspreken. Hierdoor kun je bijvoorbeeld de ene held barmhartiger maken en de ander hebzuchtiger.
Hoewel we het idee in theorie waarderen, voelt het voor ons onnatuurlijk. Er zijn bijvoorbeeld regelmatig momenten dat je iets gedaan wilt krijgen door je party, bijvoorbeeld iets opgraven uit een tuin. Het dialoogsysteem komt dan naar voren en beide hoofdrolspelers kunnen bepalen of ze het plan ook daadwerkelijk willen uitvoeren. Als de een de ander tegenspreekt (onthoud, dit doen we dan zelf met het menu) dan komt het uiteindelijk aan op een spelletje papier schaar steen, en wordt het conflict door de willekeurige nummergenerator van de game opgelost. Met als risico dat het door jou als speler beoogde doel niet wordt behaald.
Je kunt dit omzeilen door consequent de twee personages het met elkaar eens te laten zijn, maar dat betekent ook dat het systeem er als los zand bij hangt.
Multiplayer
Gelukkig komt dit dialoogsysteem wel goed tot zijn recht in de multiplayermodus. Daar is het zelfs een briljante toevoeging, omdat beide spelers actief deelnemen aan zowel de gevechten als aan het verhaal. Het is hier zelfs een veel betere oplo ing dan wat Bioware bedacht had voor de MMO The Old Republic, waarbij het bepalen van de te nemen dialoogkeuzes van meerdere spelers volkomen afhankelijk was van willekeur. Hier spelen de spelers werkelijk een dialoog uit, met een altijd spannend resultaat.
Verhaal
Het helpt verder ook dat de game ontzettend goed geschreven is. Ook hier zal het verhaal geen originaliteitprijs winnen, maar het raakt precies de noten die een goed rollenspel nodig heeft. Er is drama, humor en veel persoonlijkheid in de gesprekken maar ook in de boeken die her en der te vinden zijn.
Dat laatste is een waar plezier, omdat de teksten daarin kort zijn en to the point. Het schrijfwerk is hier vele, vele malen beter dan de slaapverwekkende en oh zo serieus bedoelde epistels van de Elder Scrolls-reeks.
Traag
Het resultaat van al die details is dat dit ook geen spel is waar je snel doorheen jaagt. Elke locatie smeekt om doorzocht te worden. Elk recept voor de uitgebreide crafting moet geprobeerd worden. En er zijn tal van zijmi ies te vinden die nog meer verlenging van de al royale speeltijd betekenen.
Het loont de moeite om dit allemaal rustig te benaderen, net zoals bij de turn-based gevechten. Die zijn zoals we al zeiden slim, tactisch en interactief. Maar, en dit is belangrijk: al die traditionele elementen voelen niet stoffig of ouderwets aan.
Commando’s zijn duidelijk, spreukeffecten zijn mooi, inventarismanagement is heel makkelijk en de traditionele interface is prima leesbaar. Toch is dat laatste wel het meest complexe element, en we vragen ons af of absolute nieuwkomers in dit genre zich mi chien wat overdonderd zullen voelen. Maar wie de afgelopen dertig jaar ooit een CRPG heeft gespeeld, voelt zich onmiddellijk thuis.
Die ervaring met het genre is soms best welkom. Het kwam bij ons regelmatig voor dat het niet duidelijk was hoe we verder moesten in een quest. Soms was een voorwerp nodig waarvan we geen idee hadden hoe we het moesten verkrijgen. En dan bleek het gewoon ergens op de grond te liggen op een plek die niets met de huidige quest te maken had.
Ook blijkt het spel op sommige computers behoorlijk buggy. We horen horrorverhalen van mensen waar het spel helemaal niet opstart, al zouden regelmatige patches dit snel op moeten lo en. Behalve die bugs zijn het gelukkig maar kleinigheden in een verder voortreffelijk spel.
