Disney Infinity is veel meer dan simpelweg een kopieer-en-plak-product van de Skylanders-franchise die uitgever Activision al meer dan 1,5 miljard dollar aan inkomsten opleverde. Disney Infinity is geen gefocust stoer actieavontuur met boos kijkende poppetjes, maar een stuk vriendelijker spel met een gemêleerde mix aan speelstanden en -mogelijkheden. De grootste overeenkomst zit ‘m in de speelgoedpoppetjes die je in kunt scannen om zo in het spel te gebruiken.
Disney Infinity legt bijvoorbeeld veel meer focus op het creatieve aspect: zelf dingen maken in de Toy Box-modus. De avonturenmodus die de leidraad vormt in Skylanders-games, geldt hier meer als een introductie op het vrije bouwavontuur. In de Toy Box-modus kunnen alle in het spel verdiende speeltjes gebruikt en aangepast worden. Infinity herinnert je er continu aan hoeveel soorten speelgoed(stukken) er wel niet beschikbaar zijn en ‘wat er al niet mogelijk is’. De praktijk wijst uit dat er meer nodig is dan oneindige opties.
Speelgoed kan met Infinity-munten uit een fruitmachine worden verkregen, waardoor alles onderhevig is aan willekeur. Het is goed mogelijk dat er een stuk racebaan, een hekje en een vijandig poppetje tevoorschijn komen. Voorwerpen die niet binnen eenzelfde context vallen of pa en. Het speelgoed valt niet met elkaar te rijmen.
Voorwerpen die lo e speeltjes aan elkaar zouden kunnen lijmen, zitten in diezelfde willekeurige tombola. Zo heb je een speciale rode knop nodig om deuren te openen of te sluiten, maar ook die ligt verstopt in de fruitmachine. Heb je de pech alleen de deur te hebben verkregen, dan is deze dus tijdelijk nog nutteloos. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld een start-finishlijn om racebanen te voorzien van nut, of een teleporteermachine waarmee je weer platformconstructies kunt maken. Het bouwen van dromen en oneindige lol beleven in de Toy Box-modus laat dus vaak nog even op zich wachten.
Het wordt leuker
De Toy Box-modus wordt een stuk leuker naarmate meer is vrijgespeeld. Zo koppelden we een machine die constant nieuwe vijanden produceerde aan een mijn; alleen door de mijn te laten exploderen was de vijandenstroom te stoppen. En dus probeerden we snel vijanden op te pakken en precies op een mijn te gooien, zonder zelf geraakt te worden. Plotseling was daar onze eigen gemaakte minigame.
Toch is hier ook weer een beperkende factor: Disney Infinity biedt gek genoeg teveel vrijheid. Overkoepelende spelregels of een scorebord ontbreken en moet je voor jezelf bijhouden. In de coöperatieve speelstand zijn bijvoorbeeld verschillende minigames met een duidelijk doel te spelen (‘versla alle vijanden’, ‘val niet van het platform’). Haal je deze, dan applaudi eert de game voor je, verdien je nieuw speelgoed en krijg je een beloning of in ieder geval een schouderklopje. Die beloning ontbreekt in de Toy Box-modus. Een spel wordt niet per se leuk omdat alles mogelijk is, eerder omdat er grenzen zijn die je kunt opzoeken of vanwege de beloning die op je ligt te wachten. Die boodschap lijkt Infinity een beetje te zijn vergeten in al zijn enthousiasme.
Starterpakket Disney Infinity
Bij het starterpakket van Disney Infinity zitten drie standaard figuren. Er is Jack Sparrow uit de Pirates of the Caribbean-films, Sully uit Monsters & Co en Mr. Incredible uit The Incredibles. Elk figuurtje ziet er afgewerkt uit, draagt wat gewicht met zich mee en voelt verre van goedkoop aan. De figuurtjes zijn ook een slag groter dan de Skylander-tegenhangers, waardoor ze minder als speeltjes en meer als figurines/beeldjes aanvoelen. Ze zouden niet mi taan in de vensterbank of op een kast als leuk hebbedingetje. Met een prijs van rond de 70 euro, is het starterpakket iets duurder dan een normale game, maar dat is weinig verra end. Zo’n 30 euro voor drie lo e extra poppetjes is dan wel weer wat aan de prijzige kant.
Naast poppetjes kunnen in Disney Infinity ook zogenaamde power discs gebruikt worden, waardoor superhelden extra krachten krijgen. Bij het starterpakket zit er één, extra discs zijn te koop voor 5 euro (2 per pakket). Ondanks dit geringe bedrag zouden we afraden om hier geld in te investeren. De bonuskrachten zijn tijdens het spelen te verwaarlozen en de discs zijn ook niets meer dan plastic schijfjes met een plaatje van een Disney-figuurtje. Bij ons schoot het plaatje zelfs los nadat we de disc per ongeluk lieten vallen. De power discs voelen als een nog niet uitgewerkt idee in de game, het fysieke product als een lo e flodder.
Op het scanplateau valt weinig aan te merken. Op dit plastic plateau is een wereldstuk, een power disc en spelfiguur te plaatsen, of twee spelfiguren voor de coöperatieve speelstand. Het plateau wordt middels een USB-kabel aangesloten op de console en scant vervolgens moeiteloos welke poppetjes, power discs of wereldstukken zijn neergelegd. Doordat de posities waar figuren geplaatst moeten worden iets verzonken zijn in het plateau, komt het ook niet voor dat een poppetje half verkeerd staat waardoor de aanwezigheid niet geregistreerd wordt.
Spelwerelden en –verwarring
De verschillende soorten figuren/voorwerpen werken wel alleen onder bepaalde voorwaarden . De meest in het oog springende daarvan is dat spelfiguren uit de ene Disney-film niet in het spelavontuur van de andere zijn te gebruiken. Je kunt dus niet met Mr. Incredible erop uit trekken om piraten van de Caribische Zee te verslaan.
Het voelt als een wat kunstmatige regel die de game zelf niet goed weet te praten, met name doordat elk van de spelfiguren qua speelstijl eigenlijk niet van elkaar verschillen. Jack Sparrow gebruikt een vuursteenpistool en een zwaard, maar deze wapens verschillen wezenlijk niets van het toiletpapierpistool en de vuisten van Sully. Elk figuurtje springt even hoog, loopt even snel, doet evenveel schade. Het is een cosmetische make-over. De verschillende figuurtjes en spelwerelden zijn uiteraard wel te combineren in de Toy Box-modus
De spelavonturen verschillen inhoudelijk gelukkig wel meer van elkaar. In het Monsters University-verhaal staat de strijd met een andere universiteit centraal en moet de speler onder meer ongezien toiletrollen over bomen katapulteren, terwijl Mr. Incredible de stad moet redden van Syndroom. Wel zijn de opdrachten vaak zo ontzettend basaal, dat ze praktisch op hetzelfde neerkomen. Meermaals moeten burgers/studenten naar een bepaalde locatie gebracht of gegooid worden, of moet je een aantal vijanden in elkaar stompen waarna iemand je weer heel dankbaar is.
Het stoort echter nergens, omdat de opdrachten zo voltooid zijn en er altijd wel een paar nieuwe klaar staan. Het tempo ligt lekker hoog en de vrolijke Disney-vormgeving is consequent doorgevoerd. Soms is het wel onduidelijk wat de bedoeling is: bij negentig procent van de opdrachten wordt met een pijl aangegeven waar je precies heen moet, maar bij mi ies die specifiek het verhaal voortstuwen willen deze nog wel eens ontbreken. Helaas helpt de soms wat omslachtige en deftige Nederlandse vertaling niet echt bij het begrijpelijker maken van het doel. Echt vastzitten gebeurt echter nooit, daarvoor zijn de avonturen te afgebakend en lineair.
Oneindig lastig
Disney Infinity maakt het zichzelf eigenlijk onnodig lastig door zowel een Toy Box-modus als gerichte Disney-actieavonturen aan te bieden. Een duidelijkere focus op één van de twee zou de titel goed hebben gedaan. Nu komen de veelal goede bedoelingen niet helemaal tot wasdom, terwijl de potentie altijd voor zich spreekt. De hoogwaardige fysieke Disney-figuurtjes doen dat ook. Ze komen mi chien wel beter tot hun recht in een spel met wat meer afgebakende ideeën, en iets minder oneindige opties.
Deze game is getest op PlayStation 3