Deus Ex: Human Revolution maakte in 2011 flinke indruk met zijn overweldigende setting en verhaal. Als speler beland je ook nu in dezelfde geloofwaardige versie van het jaar 2027, in een tijd waarin technologie nog meer dan vandaag de dag invloed heeft op ons leven. Nu ben je blij met een nieuwe app op je smartphone, in 2027 download je liever een upgrade voor je machinale oogbol of armspieren, om zo vijanden door muren te zien en ze vervolgens door diezelfde muur heen te trekken.
Maar behalve het verhaal rondom augmentations en de ethiek ervan, zijn ook de omgevingen van Deus Ex futuristisch maar heel erg geloofwaardig. Spiegels in een discotheek zijn vervangen door schermen vol reclame, tablets en e-books liggen overal en in China is er een stad bestaande uit twee verdiepingen. Alles is sciencefiction, maar nergens slaat de game door naar het belachelijke en dat zorgt ervoor dat de gehele sfeer van de game je als speler zo opzuigt. Ook twee jaar later is Deus Ex: Human Revolution een perfecte game voor de gemiddelde escapist.
Director’s Cut
Logischerwijs is er aan deze Director’s Cut ook het een en ander veranderd en dat pakt wi elvallig uit. Om te beginnen is het geweldig dat de DLC The Mi ing Link nu standaard bij de game inbegrepen zit en ook netjes in het verhaal wordt geïntegreerd. Als je goed oplet besef je mi chien waar deze DLC precies begint, maar de gemiddelde speler zal het nauwelijks opvallen en krijgt toch even een aantal uur extra gameplay voorgeschoteld. Daar is niets mis mee.
Op de Wii U heeft Eidos daarnaast geprobeerd intensief gebruik te maken van de GamePad. Het idee erachter is in principe goed. De GamePad is haast hoofdpersoon Adam Jensens persoonlijke tablet, waarop je een gedetailleerde kaart, inventaris en boomdiagram van zijn augmentations ziet. Tegelijkertijd worden computer- en ebook-schermen uit de game vergroot weergegeven op dit tweede scherm. Erg tof is de nieuwe mogelijkheid om met de GamePad notities te maken op de landkaart. Zie je iets intere ants, maar mis je de specifieke augmentation om dat slot te hacken of een speciaal plekje te bereiken? Maak er een screenshot van, spreek een audioboodschap in of krabbel wat aantekeningen op de screenshot en de volgende keer dat je die locatie bezoekt verschijnt je notitie direct in beeld. Een erg handige toevoeging die het exploreren van de omgevingen ten goede komt.
Geen toegevoegde waarde
Notities maken op de landkaart is echter de enige nieuwigheid die daadwerkelijk wat toevoegt. Gezien deze Director’s Cut op de Wii U een adviesprijs van 39,99 euro heeft (op alle andere platformen gaat de game voor een zachter prijsje over de toonbank), had de game een stuk meer mogen halen uit het gebruik van de GamePad. Het hacken van computers is een fractie leuker doordat je nu als echte techneut de nodes aantikt op het touchscreen, maar daar is het nieuwe snel van af. Menu’s van je inventaris en augmentations zijn niet aangepast, en bij het looten en een blik werpen op de minimap is de GamePad zelfs een klein minpunt, omdat de handeling trager is geworden. Je moet daarvoor nu immers constant switchen tu en tv en tablet.
Soortgelijke functionaliteiten werkten wel bij ZombiU en Lego City Undercover, omdat die games van begin af aan ontworpen zijn met de GamePad in het achterhoofd. Het tempo in die games ligt lager, de menu’s zijn geoptimaliseerd voor het tweede scherm en de controller werd zelfs netjes in de setting van de game verweven – de hoofdpersonages liepen nota bene zelf rond met een tablet! Deus Ex is een ander verhaal. De game is te snel om aldoor je blik te verplaatsen en het gebruik van de GamePad strookt ook niet helemaal met de inhoud: in het begin wordt letterlijk gezegd dat Adam Jensens oogbol geaugmenteerd is met een minimap in zijn ooghoek. Zitten we dan, met ons gemodificeerde superlichaam een beetje onhandig naar ons kruis te staren. De GamePad is nergens écht storend, maar de nieuwe features weten de hogere prijs voor de Wii U-versie geen moment te rechtvaardigen.
Eindbazen
Een andere grote vernieuwing moest het aanpa en van de eindbaasgevechten zijn, maar ook daar zetten we enige vraagtekens bij. Aanvankelijk ontving Deus Ex: Human Revolution de nodige kritiek omdat de baasgevechten je forceerde bruut geweld te gebruiken, terwijl je in de rest van de game juist elke situatie kan aanpakken zoals jij dat wil. In de Director’s Cut zijn nu meer mogelijkheden, zoals het hacken van een nabije robot en die inzetten tegen de eindbaas, maar het blijft toch zo dat je met wat meer vuurkracht en –bestendigheid verder komt. De ruimtes blijven vrij krap, de eindbaas start dicht in jouw buurt: dat zijn dingen waar weinig aan te veranderen valt zonder de hele eindbaa cènes écht rigoureus op de schop te nemen. Dat is niet gedaan, met als gevolg dat de gevechten voor de sluipers onder ons hooguit iets minder nadelig zijn geworden.
Kort gezegd maken de vernieuwingen van deze Director’s Cut – op de toevoeging van The Mi ing Link na – geen wereld van verschil met het origineel. Daarnaast is het jammer dat Eidos geen bekende minpunten heeft aangepakt, zoals de bij vlagen bespottelijke AI en al even matige gezichtsanimaties. Desondanks is Deus Ex: Human Revolution een ontzettend goede actie-RPG is waar we ons ook twee jaar later zonder enige moeite weer direct in verliezen. Heb je de game destijds gemist, dan is het nu een uitgelezen kans je alsnog onder te dompelen in de zwartgoude wereld van Deus Ex.