Desperados 2: Cooper's Revenge | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

In 2001 was de strategiegame Desperados: Wanted Dead or Alive een behoorlijke hit op de PC. Het spel was in principe een kopie van de eerdere hit ‘Commandos’. Desperados speelde zich echter niet in de Tweede Wereldoorlog of, maar in het Wilde Westen. De game was leuk, maar had toch nog enkele gebreken. Nu ligt het tweede deel van Desperados in winkel. Kan dit deel de minpunten van het eerste deel verhelpen, en mi chien nog wel meer toevoegen?                                                                                    Met dank aan Tom KistersOm maar meteen met de deur in huis te vallen: de grootste verandering aan Desperados: Cooper’s Revenge is dat het volledig in 3D is. Niet alleen de strategische overview kaart is nu volledig in 3D, maar ook is er een third-personview toegevoegd, waarover later meer. De strategische map is dus nu volledig in 3D, wat inhoudt dat er een keur aan nieuwe mogelijkheden beschikbaar komt. Zo kan de camera nu volledig rondgedraaid worden en kunnen bijvoorbeeld lijken op veel meer verschillende plaatsen verstopt worden. Helaas zorgt dit er ook voor dat de overzichtelijkheid vaak verloren gaat. Ook het draaien van de camera, zowel met muis als toetsenbord, voelt niet natuurlijk aan.  Zoals gezegd is dus de grootste verandering het 3D-aspect. In principe is het grootste gedeelte van het spel hetzelfde gebleven ten opzichte van het eerste deel. Zo is er de hoofdpersoon John Cooper, de premiejager om wie het allemaal draait. Hij kent enkele verschillende speciale bewegingen, zoals het afvuren van zijn Colt Peacemaker of het werpen van mesjes. Dan is er nog Kate O’Hara, een verleidelijke ‘publieke vrouw’, die John echter altijd bijstaat. Zij kan de aandacht afleiden door wat meer vlees te laten zien of vijanden onschadelijk te maken met behulp van haar verdovende poeder. Zo zijn er zes verschillende personen waarmee gespeeld kan worden, waaronder ook nog een wetenschapper en indiaan. Het besturen van deze karakters kan nog wel eens voor behoorlijk wat problemen zorgen. Zo zijn de ‘loop naar’- en ‘actie’-knop dezelfde, waardoor het regelmatig gebeurt dat je ergens heen wilt lopen, maar dat Cooper ondertu en zijn Colt in het niets leegknalt, of dat Kate haar poeder in het niets blaast.De moves die elk karakter tot zijn beschikking heeft, maakt het nodig om echt samen te werken met verschillende karakters, om zo de mi ie tot een goed einde te brengen. Natuurlijk zijn er behoorlijk wat kwaadwillende personen die ervoor moeten zorgen dat dit niet lukt. Deze mensen zijn beter bekend als ‘vijanden’. Normaal gesproken moet zo’n vijand jou aanvallen, zodra hij je ziet. Dit is een nogal heikel punt in Desperados 2. De vijanden maken nog steeds gebruik van de typische view uit de Commandos reeks, en de eerste Desperados. Dit betekent dat alles wat de vijand kan zien, zich in een groene driehoek bevindt. Sta je hier ook maar een millimeter naast, dan zal de vijand jou niet opmerken en simpelweg langs je lopen. Dit concept werkte mi chien een aantal jaar geleden, toen het eerste deel uitkwam, maar tegenwoordig verwachten we helaas wel wat meer van de A.I. Grappig, of mi chien eerder triest, is dat vijanden niet over hekjes kunnen kijken. Dit zijn hekjes met twee balken met een behoorlijke ruimte ertu en. Helaas zijn de vijanden zo bijziend dat dit voorwerp een te groot obstakel blijkt. Ook is het heel erg vreemd dat er bijvoorbeeld bij een bepaalde mi ie een lijk op een precieze plaats verborgen moet worden. Dit moet op deze specifieke plaats, maar er zijn tal van betere plaatsen, dichterbij en logischer, om het lijk te verbergen. De mi ies zijn daarbij erg saai en je krijgt snel een gevoel van ‘been there, done that’. Ook blijkt Cooper  de reward van de eerste  mi ie aan bier en hoeren uit te hebben gegeven want er zitten precies twee kogels in zijnn pistool aan het begin van de tweede mi ie. Dit is blijkbaar de uiterst creative oplo ing van de ontwerper om te voorkomen dat je alle ventjes één voor één af kunt schieten zodra ze om de hoek komen.Dan zijn we nu aangekomen bij de grootste vernieuwing in dit tweede deel: de third-person view. Zodra je op de desbetreffende knop drukt, zoomt de camera in en kun je je karakter direct besturen. Zo ongeveer alle karakters hebben in deze modus een enorm vraagteken boven hun hoofd. Hierdoor lijkt het soms alsof je een soort Sims in het Wilde Westen aan het spelen bent. Het besturen van de karakters gaat niet echt soepel in deze modus, en voegt eigenlijk niet heel erg veel toe, omdat je zo het weinige overzicht dat er al was, nu nog eens kleiner wordt. Het schieten in third-person view is wel leuk, maar eigenlijk ook weer irritant. De kans dat je mi chien is namelijk stukken groter dan wanneer je alles bekijkt via de strategische map. Eigenlijk is die hele third-person view dus overbodig.

De mi ies zelf zijn niet echt supermoeilijk. Het is vaak een herhaling van: mannetje zo snel en zachtjes mogelijk uitschakelen, lijk wegslepen en verdergaan naar de volgende vijand. Er zijn twee verschillende moeilijkheidsgraden, te weten ‘Pistolero’, oftewel easy, en ‘Desperado’, oftewel hard. Helaas is het zo dat zelfs met een behoorlijk aantal Desperado biertjes de moeilijkste graad nog best goed te doen was. Het eerste deel was behoorlijk moeilijk en het vroeg vooral veel geduld en motivatie om het spel uit te spelen. Helaas is hiervan geen sprake bij Cooper’s Revenge.Alhoewel, er is toch wel een zekere mate van geduld voor nodig om Desperados 2 te spelen. Het gaat hier niet zozeer om het spelen van het spel zelf, maar meer om de laadtijden. Voor een spel dat er niet meer dan redelijk uitziet, met levels die ook niet enorm groot zijn, kent Cooper’s Revenge ellenlange laadtijden.

 Grafisch is Desperados 2 best redelijk. Het zijn geen oogverblindende graphics, maar het kan er allemaal best mee door. De strategische map ziet er goed, maar helaas onoverzichtelijk, uit en ook in third-person view komen de karakters goed naar voren. Het beste aan Desperados 2 is echter nog de sfeer. Zodra het spel (eindelijk) geladen is, waan je je in echte westernsfeer. De verschillende levels, zoals een spookstad of een zanderige canyon, ademen een heerlijke sfeer uit, die nog eens versterkt wordt de heerlijke muziek. Dit is ook meteen het beste punt aan Desperados 2, de muziek. De typische westernsfeer is goed te horen in deze lekkere up-tempo liedjes. Zo heb je tijdens het wachten tot het spel geladen is, toch nog iets om naar te luisteren.Al met al is Desperados 2: Cooper’s Revenge een behoorlijke tegenvaller geworden. Het eerste deel was een leuk, doch niet geheel originele strategiegame. Met het tweede deel is het ontwikkelaar Spellbound niet gelukt dit te evenaren. Vooral door de onoverzichtelijkheid, de slechte A.I., lange laadtijden en ook nog behoorlijk wat kleine bugs, zorgen ervoor dat Desperados 2 niet echt leuk is om te spelen. De third-person view voegt in principe niet echt iets toe aan het spel. Zoek je dus een leuke strategiegame, zoek dan nog even verder, want Desperados 2: Cooper’s Revenge is niet geworden wat het had kunnen zijn.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou