Deadly Premonition 2: A Blessing in Disguise is een parel vermomd als misbaksel

De eerste Deadly Premonition staat bekend als een van de meest polariserende videospellen ooit. Óf je houdt ervan, óf je kan er helemaal niets mee. Spelregisseur SWERY tapt met dit vervolg uit hetzelfde vaatje. Deadly Premonition 2 is nogal een verworven smaak; het spel probeert je niet te lokken met indrukwekkende beelden of strakke, vanzelfsprekende gameplay. Grafisch loopt het tien jaar achter: bomen of bruggen verschijnen voortdurend plotseling aan de horizon en de animaties van personages zijn opvallend beperkt. En dan hebben we nog niet eens gehad over de framerate: in grote, open gebieden is die werkelijk om te huilen.

Liefde voor popcultuur

Al die lelijke tegenvallers kunnen een spelervaring behoorlijk verzieken, maar het lukt Deadly Premonition 2 om dat te voorkomen. De fantastische absurde verhaallijn en briljante verwijzingen naar klassieke films en series geven het spel een onmiskenbare en unieke charme. Het is precies dat eigenzinnige karakter dat ervoor zorgt dat je je niet aan Deadly Premonition gaat storen, maar er juist van gaat houden.Terwijl hoofdpersonage Francis York Morgan zich op een skateboard door het dorpje Le Carré begeeft, bespreekt hij met zijn innerlijke alter ego Zach een obscure Charles Bronson-film. Een dag later kijkt zijn jeugdige handlanger Patti hem vreemd aan wanneer hij erop staat dat iedereen hoort te weten dat ‘Arnold S.’ de juiste manier is om naar acteur Arnold Schwarzenegger te verwijzen.

Net zoals in de eerste Deadly Premonition heeft Francis York Morgan behoorlijk wat weg van Dale Cooper uit Twin Peaks. De absurdistische stijlelementen uit die serie hebben weer hun weg naar deze game gevonden. Na het spelen van de introductie is duidelijk dat SWERY inmiddels ook de show True Detective heeft gezien. Die introscene is stilistisch hetzelfde en het alter ego van York is nog net niet Matthew McConnaughey zelf. Het spel speelt zich tot slot ook nog eens af in Louisiana, wat daarnaast doet denken aan andere misdaadfictie, zoals Angel Heart of Live and Let Die. Dat is allemaal geen toeval, zo blijkt ook wanneer het spel dit zelf bevestigt.

Alles op zijn tijd

In het dorpje Le Carré wonen allerlei interessante personages, die allemaal hun eigen, vaak bizarre persoonlijkheid hebben. De gastheer van het hotel waar je verblijft is bijvoorbeeld ook de kok en de piccolo. Voor ieder van die rollen doet hij alsof hij een andere persoon is, ook al heeft iedereen door dat het gewoon dezelfde man is. En dan de overduidelijke schurk, P.J. Clarkson. Een boom van een kerel die aan het hoofd staat van een familie machtige plantagehouders. Om het plaatje compleet te maken gebruikt hij zijn zwembad als verblijf voor zijn krokodil. Al deze bijzondere personages zijn de drijvende kracht van een verhaal dat minstens zo absurd is.

Centraal staat de gewelddadige moord op de jonge Lise Clarkson, die in meerdere stukken wordt teruggevonden aan de rand van een rivier. Wat in eerste instantie een geisoleerd incident lijkt, wordt al snel veel ingewikkelder. Een familievete, een notoire drug en onvoorstelbare, bovennatuurlijke krachten: het is slechts een greep uit de ontwikkelingen waar York tijdens zijn onderzoek op stuit. Om elk stukje van deze gruwelijke puzzel in elkaar te passen moet de jonge FBI agent zich wel schikken naar de grillen van de bevolking van Le Carré. Het plot is zo meeslepend dat je dit met plezier doet, ook als dat betekent dat je voor een dominee op jacht moet naar verschillende soorten blikvoer. Dat hij daar vervolgens een drumstel met bovennatuurlijke krachten van maakt is alleen maar prachtig.

Tijdens het oplossen van missies dien je rekening te houden met de agenda van de mensen die in Le Carré wonen, want zij hebben een eigen leven. Daardoor kun je niet elke opdracht op elk gewenst moment uitvoeren. Als een ontmoeting met een personage bijvoorbeeld pas ‘s avonds plaatsvindt, zul je overdag je tijd anders moeten doorbrengen. Dat kan door andere aanwijzingen op te volgen of zijmissies te voltooien, maar ook met een potje bowlen of een skateboardparkoers. Deadly Premonition 2 combineert op fijne wijze het adventure-element met een open wereld. Detectives en survival horror-spellen zijn vaak kort en intens, maar in Deadly Premonition 2 kun je je makkelijk uren vermaken met allerlei willekeurige bezigheden. Overigens word je daar nooit toe verplicht: er zijn verschillende manieren om door te spoelen naar een later tijdstip op de dag.

Rood voor de ogen

Veel van de tijd die je in Deadly Premonition 2 steekt, zit in het verzamelen van bewijzen, praten met dorpsbewoners en de sfeer van Le Carré proeven. Dit gedeelte van het spel heeft een laag tempo en bevat weinig actie. Het feit dat je al vrij snel een vuurwapen krijgt verklapt dat er zo nu en dan ook nog wat geschoten moet worden. Elk hoofdstuk werkt dan ook toe naar een reisje richting The Other World, een rode dimensie (daar komt Twin Peaks weer om de hoek kijken) vol vreemde wezens die je zonder pardon aanvallen. Tijdens deze segmenten komt het survival horror-element in beeld.

Wat je tocht door deze andere dimensie de moeite waard maakt, zijn de momenten waarop je via visioenen meer informatie krijgt over wat het er in de ‘echte’ wereld gebeurt. Langzaam maar zeker ontrafel je zo het mysterie. Jammer genoeg pakt het actiegedeelte niet zo goed uit. In een aaneenschakeling van gangen en kamers vecht je tegen veelal dezelfde vijanden, om zo uit te komen bij de kern van de dimensie, waar een baas zijn opwachting maakt. Deze eindgevechten brengen nog wel wat variatie met zich mee, maar verder zijn de avonturen in The Other World vooral een herhalingsoefening. Het is een verstandige keuze geweest van de ontwikkelaar om deze stukken van het spel niet heel lang te maken en de focus op het verhaal en de sfeer te leggen. In de huidige vorm is de actie een welkome afwisseling, maar het kan de game op geen manier dragen.

Niet voor iedereen

De eerste Deadly Premonition was zo slecht dat het weer goed werd. Bij dit tweede deel zijn de minpunten toch wat duidelijker aanwezig. Matige graphics hebben nog wel een charme, maar een haperende framerate of een glitch die het onmogelijk maakt je wapen te pakken zijn moeilijk te negeren. Dat Deadly Premonition 2 tóch een goed spel genoemd mag worden, is volledig de verdienste van het vermakelijke schrijfwerk en de eigenzinnige en unieke stijl.

Het is heerlijk om je onder te dompelen in deze bizarre wereld en te grinniken om hoe alles zo onlogisch en toch briljant met elkaar verbonden is. Het moordmysterie is daadwerkelijk meeslepend en je bouwt echt een band op met de excentrieke York. Het helpt als je zijn vele verwijzingen herkent en met de eigenaardige sfeer van de game uit de voeten kunt. Niet iedereen gaat deze game kunnen waarderen. Wat dat betreft zal ook Deadly Premonition 2 weer voor verdeeldheid gaan zorgen.

Deadly Premonition 2 is vanaf 10 juli beschikbaar op de Nintendo Switch.

Laatste reviews op Gamer.nl:

Conclusie

7,5

Goed

Conclusie

Op technisch vlak valt Deadly Premonition 2 van alles aan te merken, maar het zou zonde zijn om de game daar helemaal op af te rekenen. Technische onvolmaaktheden doen er weinig toe als een spel zó fascinerend is dat je het maar moeilijk kunt neerleggen. Deadly Premonition 2 speel je om de bizarre plotlijnen, excentrieke personages en obscure verwijzingen naar popcultuur. Die leveren zo'n fantastische en eigenzinnige ervaring op dat we dit tweede deel zijn tekortkomingen kunnen vergeven.

Plus- minpunten

Fantastisch bizarre maar onderhoudende verhaallijn

boordevol geniale verwijzingen naar B-films en series

fijne samensmelting van survival-horror en open wereld

Framerate in grote omgevingen erg hinderlijk

technisch matig

gevechten zijn vaak wat eentonig