Met de veelzijdigheid en vele uitbreidingen van De Sims 3 in het achterhoofd is het niet meer dan redelijk om je af te vragen wat het nut is van een uitgeklede Xbox 360- en PlayStation 3-versie. Sowieso kwam bij vorige consoleversies steeds naar voren dat het spel zich veel prettiger met muis en toetsenbord laat spelen. Dit zijn valide punten, maar toch vormt deze consolevariant een prima alternatief.
Laten we beginnen met het belangrijkste: de besturing. Het was tot dusver een hel om De Sims met een controller te spelen. De Sims 3 is de spreekwoordelijke uitzondering op de regel. Veel helderder kan het niet. Je selecteert een object of personage en kiest vervolgens welke handeling je wilt uitvoeren. Wil je naar een andere plek, dan ga je naar de landkaart en geef je aan dat de Sim naar bijvoorbeeld het lokale restaurant moet gaan om daar te solliciteren. Het klinkt niet wereldschokkend en dat is het ook niet, maar juist de eenvoud maakt het zo functioneel en doeltreffend. Het uitvoeren van een actie duurt uiteraard langer dan op de PC, maar door de helderheid weet je in ieder geval wat je moet doen.
Beertjesthema
Aan het spelconcept zelf is (natuurlijk) niet getornd. Je creëert een Sims-familie, gooit ze in een huisje en de virtuele leventjes kunnen beginnen. Op dit fundamentele vlak ligt de kracht van De Sims 3 en het is opvallend hoe goed dit is overgezet naar deze versie. Je ziet dit met name terug in twee dingen. Ten eerste is er redelijk wat aan te pa en. Wil je dat je Sim overdag in een joggingbroek rondrent en 's avonds in een uitdagende outfit, dan is er niemand die je tegenhoudt. Het spel spoort je zelfs aan om bijvoorbeeld je kast te verven of een nieuw behang te creëren. Je kunt deze zelfgemaakte motiefjes up- en downloaden, waardoor een luie Sim ook online een beertjesthema voor zijn dekbedovertrek kan vinden.
Ten tweede zijn het gedrag van je Sim en de interactie tu en de Sims onderling tot op zekere hoogte menselijk. Of op z'n minst herkenbaar, aangezien De Sims op dit vlak soms doordraaft. Om Sims verliefd op elkaar te maken, laat je hen immers aan een stuk door grapjes maken, elkaars handen vasthouden en praten over kunst. Tien amoureuze knuffels achter elkaar is in 'onze wereld' nogal apart, maar Sims hebben er geen problemen mee. Maar het spel is zeker geen karikatuur van zichzelf. Dit komt met name omdat de interactie tu en de Sims op zoveel verschillende manieren plaatsvindt en zo een bepaalde vorm van nuance creëert. Wil je iemand complimenteren, dan kan dat over vier of vijf verschillende eigenschappen. Een licht schunnig compliment roept natuurlijk een andere reactie op dan wanneer je zegt dat je iemands humor waardeert, maar het is ook afhankelijk van het karakter. Sims worden bovendien chagrijnig om steeds maar weer met diezelfde gast te daten of dag in dag uit pannenkoeken met stroop te maken, dus het is niet enkel oppervlakkig en overdreven geneuzel.
Het spelconcept uit de PC-versie blijft dus overeind, maar het is wel goed om je te realiseren dat deze versie minder uitgebreid is dan het origineel. Sowieso mis je alle uitbreidingen, maar ook het gevoel van schaal ontbreekt. Je hebt eerder het gevoel dat je in een kleine en niet al te fri e commune woont dan dat je daadwerkelijk in een bruisende, jonge stad leeft. Daarbij laat je een aantal functies al snel voor wat ze zijn, met name door de belachelijk lange laadtijden (zelfs al installeer je het spel). Hierdoor is het niet echt aantrekkelijk om regelmatig naar een ander stadsdeel te gaan en om nieuwe spullen te kopen of de architect van je eigen huis te spelen. Het werkt wel en je kunt je er ook overheen zetten, maar de laadtijden halen je steeds uit die kenmerkende De Sims-trance.
Structuur, maar toch vrij
Helaas is er ook geen sprake van een multiplayer, in welk opzicht dan ook. Het lijkt mi chien onredelijk om De Sims 3 om deze reden te bekritiseren, maar juist de multiplayer was de kracht van eerdere consolevarianten. Het doet dus niet eens zoveel af aan het spel an sich, maar het is vooral dat een mooie kans onbenut is gelaten. Zeker omdat het spel minder uitgebreid is dan op de PC, had dit van meerwaarde kunnen zijn en zelfs voor een eigen smoel kunnen zorgen.
Juist daarom is het fijn dat ontwikkelaar Visceral Games iets meer structuur heeft aangebracht. Games voor spelsystemen vereisen over het algemeen al meer houvast dan hun PC-equivalent, zeker in het simulatie- en strategiegenre. Je moet nu overigens niet denken aan een geforceerde verhaallijn, in principe vul je nog steeds zelf het leven van je Sims in. Het enige verschil is dat er meer nadruk ligt op onafhankelijke uitdagingen en de wensen van je personages. Hierdoor heb je iets tastbaars om naartoe te leven en kun je veel gerichter spelen.
Deze wensen zaten weliswaar ook in de PC-versie, maar zijn veel promintenter aanwezig en dienen nu een soort streefpunt. Vervul je een bepaald aantal wensen, dan krijg je Karma-punten. Met deze punten speel je vervolgens geinige functies vrij. Je kunt er bijvoorbeeld voor kiezen om je huishouden te belagen met geesten of iemand de lotto te laten winnen. Veel van deze Karma-krachten sluiten aan bij de levenswensen die je aan je Sim hebt toegekend, waardoor je deze dus sneller en op een leuke manier kunt verwezenlijken. Het is een subtiele toevoeging die ervoor zorgt dat je wel je vrijheid behoudt, maar je toch de keuze hebt om naar vooropgezette doelen toe te werken.