In plaats van een RPG zoals die we van vroeger kennen, heeft ontwikkelaar Arkane Studios (bekend van de goed ontvangen maar niet erg bekende RPG Arx Fatalis) voor de actiegerichte aanpak gekozen. Dark Me iah speelt namelijk als een rasechte first-person shooter, weliswaar met enige kanttekeningen. Want waar je normaal gesproken dood en verderf zult zaaien met de gebruikelijke geweren, zul je het nu met zwaarden, me en en ander uit de kluiten gegroeid keukengerei moeten doen. Voor de grotere afstanden zul je gebruik maken van allerlei spreuken, of kun je de boog erbij pakken om vijanden aan de grond te nagelen. Ook behoort het spelen met de omgeving, door middel van bijvoorbeeld de Telekinese-spreuk (daarover straks meer) tot de mogelijkheden. Het mooie is, elk van deze manieren om vijanden te doden is even voldoenend en énorm vermakelijk!
Ook in het Might & Magic-universum zijn de Orcs geen lieverdjes...
Maar goed, voordat we op zaken vooruitlopen, eerst even een korte introductie. Het verhaal speelt zich af in het land Ashan, achtien jaar na de gebeurteni en in Heroes of Might and Magic V. In Dark Me iah stap je in de voetsporen van Sareth, een jonge krijger die erop uitgestuurd is door de machtige tovenaar Phenrig. Phenrig, mentor, pleegvader en de man waar Sareth de fijne kneepjes van het avonturiervak geleerd heeft, stuurt je op pad om een bepaald kristal te verkrijgen en deze te brengen naar Menelag, een vriend van de tovenaar. Dat was het eigenlijk ook wel, veel valt er verder ook niet te vertellen, dat zul je gaandeweg zelf ervaren, vandaar dat je al vrij snel met de game kunt beginnen.
Hartstikke dood!
In het begin van het spel, tevens de tutorial, merk je gelijk hoe gemakkelijk de besturing is. Deze doet enigszins denken aan The Elder Scrolls: Oblivion (een game waar Dark Me iah overigens ook op het grafische vlak veel mee vergeleken wordt. Heb je die game dus gespeeld, dan weet je wat je te verwachten staat. Echter, qua vechten heb je in Dark Me iah een stuk meer vrijheid. Het is niet langer een paar keer zwaaien met je zwaard, maar nu beschik je over een flink aantal moves die je binnen een mum van tijd zo uit je mouw schudt. Deze moves zul je trouwens wel nodig hebben, want de A.I. in het spel is van een dusdanig niveau dat je vaak intense zwaardgevechten zult meemaken. Om toch een overwicht te krijgen zul je na een aantal succesvolle slagen in de Adrenaline-modus geraken, waarin je monsters in één klap kunt doden of, als het even kan, onthoofden. Heerlijk bruut en ook nog eens heel efficiënt dus. Kijk, daar houden we van!
Naast de wapens zijn ook de spreuken van de partij. Begin je eerst nog met een simpele spreuk om in het licht te kijken, naarmate je in het spel vordert zul je een hoop moois ontvangen. Wat dacht je bijvoorbeeld van een flinke hete vuurbal in iemands smoel, rechtstreeks uit de vingertoppen van je hand? Of een bliksemschicht die in staat is een willekeurig monster eens fijn te electrocuteren? Het kost mi chien een hap uit je mana-balkje, maar de schade die je aan kunt richten maakt een hoop goed. Spreuken, maar ook andere kunsten zoals het aanleren van het gebruik van een schild, zul je overigens alleen kunnen verdienen door de zogenaamde Skill Points in de desbetreffende tech trees te plaatsen. Deze zul je niet krijgen door het doden van beesten en dergelijke, maar juist door het behalen van objectives. Hierdoor kunnen ook de sneaky bastards onder ons, die mi chien juist eerder vijanden ontwijken, de game spelen en toch in level omhoog gaan.
We zeiden het al even, het spelen met de omgeving is ook één van de wapens. Aangezien Dark Me iah de Source-engine van Valve’s knaller Half-Life 2 gebruikt, komen de veelgeroemde physics van dat spel ook hier uitgebreid aan bod. Dit gaat gelukkig verder dan het om kunnen duwen van een vaas of het oprapen van boekje, om deze vervolgens weer weg te smijten.
Zo zul je hier vaak genoeg de kans krijgen om die lelijke orcs van de afgrond te schoppen, vervelende goblins te frituren door ze een flinke mep richting het vuur te geven, of gewoon shish-kebab van bewakers te maken door ze een welgemikt duwtje te geven richting bepaalde tamelijk puntige hekjes. Physics, naast dat het er leuk uitziet, is het ook nog eens enorm nuttig dus! Het gaat zelfs zo ver dat je een goblin weg kunt slaan, waardoor deze achteruit vliegt tegen andere groene vriendjes opbotst, die vervolgens op hun beurt weer hard onderuit gaan, met al het gemopper van dien. Heel tof gedaan.
Hopla, daar gaat er weer eentje!
Ook de Telekinese-spreuk speelt goed in op de Source-engine. Je kunt bijvoorbeeld allerlei voorwerpen richting vijanden opsturen. Een klein theekopje zal mi chien niet veel pijn doen, een stoel of een groot houten vat is uiteraard andere koek. Vice versa is, hilarisch genoeg, ook mogelijk. Ben je een beetje bedreven in de kunsten van het Telekinese, dan kun je vijanden ook gewoon optillen en deze op gruwelijke wijze keihard tegen de muur smijten. Koppijn krijgt zo een nieuwe betekenis, dat hebben die goblins wel ondervonden, har har. Echt waar, hoe vaak je het trucje ook uitvoert, het gaat werkelijk nooit vervelen.
Eigenlijk is dat best opmerkelijk, want Dark Me iah is in wezen een linieare game waar je gedwongen wordt altijd één bepaald pad te nemen. Afwijken van het verhaal kan nooit, je eigen weg inslaan behoort ook niet tot de mogelijkheden en zelfs een tweede weg vinden naar je doel zit er vrijwel niet in. Toch staat dit totaal niet in de weg (no pun intended).
Tuurlijk, het verhaal had iets uitgebreider gemogen, maar weet toch genoeg te boeien. Verder heb je het al druk zat met al dat gehack en geslash, meer vrijheid zou in dit geval alleen maar tegenwerken. Bovendien krijgt de ontwikkelaar zo de kans om de levels tot in de puntjes uit te werken. De omgevingen waar je je in begeeft zit boordenvol variatie, vol indrukwekkende situaties en zodoende kon men puzzels in het spel verwerken die rekening houden met de mogelijkheden van je personage. En heb je de game eenmaal uitgespeeld, dan sta je natuurlijk vrij om opnieuw te beginnen, ditmaal gefocust op het rondsluipen bijvoorbeeld.
Wat de graphics betreft, ook deze weten te overtuigen. De mannen bij Arkane Studios zijn dan wellicht niet de programmeergoden bij Valve, ze doen zeker niet voor hen onder. Men heeft de wereld van Ashan levendig neergezet, heeft goed gebruikt gemaakt van de features van de engine en weet een goede sfeer neer te zetten die prima past in de setting van Might & Magic. Punt van kritiek is wel dat de game nogal wat i ues kent met bepaalde PC-configuraties. Op de PC waar wij Dark Me iah hoofdzakelijk hebben getest liep de game vlekkeloos, maar op een andere test-PC hield het plezier al gauw op toen duidelijk werd dat zelfs op de laagste stand de game niet vooruit te branden was. Let er dus op dat je je drivers up to date hebt, beschikt over voldoende RAM (2 gieg is eigenlijk wel een pré tegenwoordig) en de juiste patches voor Nvidia-kaarten, waar ernstige probleempjes mee zijn, hebt geïnstalleerd.
Jammer genoeg is ook de stotterbug, die vaker voorkomt bij Source-games, in Dark Me iah van de partij. Dit verpest daarom ook enigszins het plezier van het spel, want voor de rest zit Dark Me iah ook piekfijn in orde op het auditieve vlak. De stemmen van de hoofdpersonen zijn goed gekozen en weten bij vlagen zelfs een brede glimlach op je gezicht te toveren. Met name Xana, het cynische vrouwtje dat á la Cortana (die uit Halo, weet je wel) in je ‘brein’ meereist en je zo begeleidt, weet geregeld scherpe opmerkingen te maken die niet altijd even politiek correct zijn, maar vaak grappig overkomen.
Rest ons nog even wat te melden over de multiplayer, de andere kant van het spel. De multiplayer is (helaas!) niet door Arkane Studios zelf ontwikkeld, maar is uitbesteed door Kuju Studios. En dat valt te merken ook, want waar de singleplayer heerlijk wegspeelt, heeft de multiplayer juist weer een hoop in zich dat het plezier ernstig kan verknallen. Vooral de ellenlange laadtijden, de onduidelijke interface en de balancing waar duidelijk nog naar gekeken moet worden weet toch een enigszins vieze nasmaak bij ons achter te laten. Jammer, want op papier is de multiplayer van Dark Me iah ook iets wat zeker gespeeld moet worden.
Op haast Counter-Strikesque wijze kun je als de Humans, of als de Undead, deelnemen aan de oorlog. Kies uit één van de vijf kla es (Archer, A a in, Prieste , Mage en Warrior) en verdedig bijvoorbeeld een burcht, of neem deze juist in, door de vlaggen van elkaar af te pakken. Een soort Capture the Flag meets Team Deathmatch dus, waarin je, identiek aan de singleplayer, in level kunt stijgen en Skill Points kunt verdienen. Zeker de moeite waard dus, ware het niet dat er toch iets mis is gegaan tijdens de ontwikkeling van de multiplayer.
Note:Dark Me iah is getest met de volgende specs:
AMD Athlon 64 Proce or 3200+, Nvidia 6800 GT, 2 Gieg aan RAMOok is de onlangs verschenen patch niet meegerekend in deze review.