Dancestar Party begint meteen goed. Een duidelijk menu, waarin met koeienletters de keuzes staan aangegeven. Bijvoorbeeld de gewone dansmodus, waarin je in je eentje los kunt gaan, maar ook de party-modus voor twee tot twintig personen. En dan is er nog een afval-modus, waarin je een warming-up kunt doen en na het dansen ziet hoeveel calorieën je hebt verbruikt. Dat eraf dansen van calorieën gaat echter zo langzaam, dat het nauwelijks de moeite waard is.
Dancestar Party speel je dus eigenlijk voor de party- of solo-modus. Met je Move-controller in de hand start je oude nummers zoals I'm Still Standing van Sir Elton John, maar ook nieuwe popliedjes zoals Usher met O.M.G.. Het zijn stuk voor stuk lekkere dansnummers en er zit zelfs een Nederlandse artiest tu en, wat een trend lijkt te zijn in dansgameland. In Just Dance 3 hadden we Two Unlimited, We Dance bracht Chuckie en Dancestar Party heeft de Vengaboys met We Like To Party van stal gehaald.
Kartonnen doos
Het leuke aan Dancestar Party is dat het de clip op de achtergrond laat zien, terwijl een 'echt' mens je dansleraar is en op de voorgrond pasjes voordoet. Je ziet die persoon voornamelijk in grijstinten, waardoor je niet teveel afgeleid wordt door het uiterlijk. Toch is er een ontzettend grappige eigenschap aan toegevoegd, want de leraar is gekleed als iemand uit de clip. In LMFAO met Party Rock Anthem is het een beetje zielig voor de leraar, want die moet met een kartonnen doos met een smiley op zijn hoofd dansen.
Het mooie is dat die mensen niet voor niets lijken op de dansers of artiesten uit de clip. Er worden echte choreografieën en dansbewegingen uit de originele clips nagedaan. Als je dus fan bent van bijvoorbeeld Lady Gaga, dan leer je in de clip van Born This Way ook echt dansen als zij. Bovendien dans je af en toe tegelijk met haar op het scherm. Ook als je geen fan bent, is het grappig om een artiest dezelfde pasjes in de clip te zien doen als jij in je woonkamer doet.
De bewegingen leer je eigenlijk door een liedje te starten en het zo goed mogelijk proberen na te doen, maar er is ook de optie om danspa en eerst te leren. De pa en zijn echter niet zo moeilijk. Bovendien moet je ze in de dansles vier keer dansen, wat een beetje saai is. De dansbewegingen op zich zijn trouwens allesbehalve saai. Mogelijk heeft dit spel een PEGI-keuring van 12 jaar gekregen omdat de bewegingen nogal, euh, sensueel zijn.
Lichte erotiek
De meest sexy zangeres van dit moment is Rihanna. De makers van Dancestar Party hebben dan ook een van haar meest seksuele nummers uitgekozen. In Rude Boy wordt veel met de heupen gedraaid en lijken sommige bewegingen geïnspireerd te zijn op de gemiddelde stripper in een louche club. Zo dien je bijvoorbeeld snel naar beneden te hurken met de knieën uit elkaar. In Je ie J's Like a Dude ligt het er door de mond-afveegbeweging nog dikker bovenop.
Over de mond gesproken, je kunt ook zingen in deze game. We weten niet of het aan het ietwat ultrasone stemgeluid van deze recensente ligt, maar de PlayStation Eye-camera had veel moeite het kattengejank te registreren. Bovendien moet er erg hard gezongen worden, wat tijdens het dansen een fikse opgave is als je buiten adem bent. Je krijgt door te zingen meer punten, maar het puntenverschil is te verwaarlozen en daarom de moeite niet waard.
Doe trouwens ook maar niet te veel moeite met dansen, want de PlayStation Move registreert alleen het gloeiende balletje op je controller. Dat betekent dat je hele choreografieën stil kunt staan, als je maar met je Move-arm op dezelfde manier beweegt als de dansleraar. Je zou ook een extra Move-controller in je andere hand kunnen houden, maar dat voorkomt helaas niet dat je enthousiaste voetenwerk wordt vergeten.
Ultieme dan ter
Dancestar Party is wat dat betreft weinig motiverend. Bovendien speel je in de game niets vrij, waardoor je de zin om uren door te gaan snel verliest. Je kunt bijvoorbeeld meteen al kiezen of je een makkelijke routine (beginner), gemiddeld (intermediate) of moeilijk (profe ional) wilt dansen. Er zit een duidelijke opbouw in bewegingen tu en de niveaus. Bij ‘makkelijk’ leer je basisdansjes, bij ‘gemiddeld’ voegt het spel enkele pa en toe en de hoogste moeilijkheidsgraad maakt de basispa en lastiger (en voegt tevens nieuwe dansbewegingen toe).
Als je die opbouw volgt, zul je meteen al lekker kunnen bewegen op de nummers en krijg je de choreografie gemakkelijk onder de knie. Ook kun je per niveau zien wat de highscores zijn, al moet je daarvoor helaas eerst een menu openen en zie je het niet bij het scrollen door de tracklist. En daardoor blijft ook een beetje verstopt dat jij die ultieme dan ter bent.