Het eerste waar Contrast aan doet denken als je de game opstart zijn de Alice in Wonderland-iteraties van EA. Ook in dit spel lijkt de lugubere en duistere sfeer direct de juiste toon te zetten voor een meeslepend avontuur. Maar verwacht geen Alice, want Contrast is meer een puzzelgame dan een psychedelische platformer.
Klein meisje, groot meisje
Twee personages spelen de hoofdrol in Contrast. Het kleine meisje Didi en de pikant geklede vrouw Dawn, die alleen Didi kan zien. Hoewel je de opdrachten van het kleine meisje krijgt, bestuur je uitsluitend Dawn. In een onstuimige drift om de problemen tu en haar ouders op te lo en, heeft Didi de hulp van Dawn nodig. Dawn kan namelijk tu en de normale wereld en de schaduwwereld bewegen. Ze kan op die manier mensen afluisteren, helpen en op plekken komen waar geen normaal persoon bij kan.
Dat klinkt ingewikkelder dan het is, want het spel rust eigenlijk op één concept: je kunt in het licht (de 3D-wereld) ergens niet bij, dus moet je de schaduwen (de 2D-wereld) gebruiken om tot een oplo ing te komen. Dawn verandert met een druk op de knop in een schaduw. Ze kan dan andere schaduwen als platform, gebruiksvoorwerp of ander hulpmiddel kunt gebruiken. Net als in de echte wereld zorgen lichten die schijnen op objecten voor de intensiteit en grootte van de schaduwen. Je zult daarom lichten op bepaalde plekken moeten richten en voorwerpen moeten verschuiven naar betere posities.
Simplistisch
Meer houdt Contrast eigenlijk niet in. Het concept zorgt in eerste instantie voor toffe situaties waarin je snel in en uit de schaduw springt om de levels te overwinnen. Het probleem is dat je dit ‘trucje’ vrij snel door hebt en de puzzels te doorzichtig zijn om uitdaging te bieden.
Na een klein halfuur spelen voelen de puzzels als een verplichting om het verhaal te kunnen volgen. De puzzels hebben weinig bestaansrecht als uitdagend spelelement. De enkele momenten dat je echt moeite met het spel hebt, komen voort uit de bevinding dat de besturing niet goed reageert. Daardoor mis je sprongen en val je vaker dan je lief is het diepe in, terwijl je toch echt het juiste doet.
Pas tegen het einde van de game, wat al na een kleine vier uur te bereiken is, komen er puzzels die tot nadenken aanzetten. Het is jammer dat dat zo laat gebeurt, want het spelen met licht en het wi elen tu en de 2D- en 3D-dimensie nodigt uit tot meer.
Jammer
We begrijpen dat er een kleine indie-ontwikkelaar achter Contrast schuilgaat, maar we hebben het gevoel dat veel potentie onbenut blijft. Dat is ook af te zien aan het verhaal, dat leuk wordt gebracht en enkele geinige plottwisten kent, maar uiteindelijk te weinig uitleg biedt. Dat is jammer, want Contrast is dankzij zijn sfeer in combinatie met het spelconcept een game die we graag willen waarderen.
Deze game is getest op PC.