Conan is een spel gebaseerd op de gelijknamige barbaarse actieheld, enkele decennia terug tot leven gewekt door Arnold Schwarzenegger. Hoewel de game geen licentie heeft op de film, is de barbaarse sfeer in het spel er niet minder om en zullen sommige delen degenen die de film hebben aanschouwd bekend voorkomen. Helaas voor de fans dus geen “What is steel compared to the hand that wields it?”.
Het inleidende verhaal in een notendop: Conan leeft vredig met zijn stam in een besneeuwd gebergte. Wanneer Conan op een dag terugkeert van een reis om zijn verwanten te bezoeken, blijkt het dorp zojuist overvallen door leden van een zekere cultus, op zoek naar een magisch object. (Déjà vu iemand?). Aldus begint je queeste voor wraak op de niet al te lieve 'Vulture' cultus.
Aanvankelijk begin je met een zwaard, geen armor en een gebrek aan vechtkunst. Je hebt twee meters in beeld: health en stamina. Health spreekt voor zich; stamina vermindert door het uitvoeren van speciale gevechtscombinaties. Door tegenstanders te slachten vergaar je skillpoints, welke je kunt besteden aan het aanleren van verschillende vechtcombo's. Voer je aanvallen in de juiste volgorde uit dan kun je dodelijke finishing moves uit de kast trekken, zoals ook in bijvoorbeeld BloodRayne het geval was. Je kunt je zowel in zwaard- als bijlvechten specialiseren, waarbij je voor beide typen weer andere moves voorgeschoteld krijgt. Het vechten is niet moeilijk en doet bij tijd en wijle een vleugje Heretic II herleven. De vechtcombinaties worden duurder naarmate je ze verder wilt ontwikkelen, en je zult des te meer opeenvolgende knoppen moeten gebruiken. Timing is bij met name de grotere combo's dan ook van e entieel belang. Helaas laat de AI laat echter nog wat steekjes vallen; van bijvoorbeeld pathfinding heeft het slachtvoer niet gehoord. Tegenstanders komen met bosjes blind op je afrennen, hoewel ze tijdens het vechten wel enig tactisch inzicht (lees: zo nu en dan blocken) tonen. Nieuwe wapens en armor vind je van achtergebleven avonturiers en soms wil een levelbo ook wel eens wat leuks droppen.
Op een enkele keer na zul je je weg door het spel als lone ranger afleggen, op backup hoef je als niet te rekenen. Niet dat je dat als stoere barbaar nodig hebt; je kunt vaak genoeg saven, meestal vóór belangrijke pa ages. Daar waar sterven meestal het opnieuw laden van je laatste savegame betekent, krijg je in Conan een tweede kans. Mits je in een gevecht gedood bent (eervol dus) kun je terugkeren naar je Aardse leven door je als vechter voor de ogen van de god Crom te bewijzen. Je wordt hiervoor in een arena gegooid met één of meerdere tegenstanders, die je zonder armor en met enkel je beginzwaard dient te verslaan. Naarmate je verder komt in het spel worden de opponenten hierbij ook sterker, dus het blijft raadzaam niet te vaak Crom op te zoeken. Overigens gebeurt dit alleen wanneer je eervol sterft; van een klif afspringen betekent nog steeds opnieuw laden.
Saven gebeurt door middel van magische stenen welke je vindt bij verslagen tegenstanders en soms toevallig op je pad liggen. Een vrij rechtlijnig pad overigens, afgezien van labyrinten is het lastig om van je pad af te raken. Subquests of meerdere verhaallopen zijn dan ook niet mogelijk. Vrij jammer aangezien je wanneer je bijvoorbeeld door een drukke havenstad loopt, voldoende mensen om je heen ziet wandelen en werken; je kunt er alleen niet mee converseren. Enkel de belangrijkste NPC's die wat toe te voegen hebben kunnen 'gebruikt' worden. Het geeft de toch drukke stad een enigszins statische sfeer. Bij een spel als Knights of the Old Republic zijn ook lang niet alle NPC's belangrijk, doch ze zeggen in ieder geval wat terug.