In Cold War speel je met Matthew Carter, een Amerikaanse freelance journalist. Wat eens een makkelijke klus leek, blijkt al gauw te veranderen in een nachtmerrie en nietsvermoedend kom je terecht in een internationaal complot waar het allemaal draait om de heerschappij van de Sovjet-Unie. Je hebt te horen gekregen dat de president van de Sovjet-Unie een meeting heeft met de CIA en natuurlijk moeten daar foto’s van gemaakt worden, waarop Matt richting Moskou vertrekt. Twaalf uur nadat je aangekomen bent in de Ru ische hoofdstad, wordt je overmeesterd, bewusteloos geslagen en in de cel gegooid door de KGB, de Ru ische geheime dienst. Deze organisatie ziet geen heil in de plannen van de president. Wat er aan de hand is, is voor Matt nog niet duidelijk, maar hij is vastbesloten om te ontsnappen.
Op het eerste gezicht doet Cold War aan als een gemiddelde Splinter Cell kloon. Je sluipt rond in het donker, ontwijkt de soldaten of schakelt ze uit en bent in staat om met allerlei leuke gadgets te spelen. Toch is het te gemakkelijk om te zeggen dat het niet meer is dan een Splinter Cell kloon. Tijdens het spelen blijkt namelijk dat er meer achter zit dan je zou denken.
Nadat we een simpel stripachtig doch sfeervol introfilmpje hebben gezien waar stiekem Matt’s camera om werd gewi eld door ongure onbekenden, konden we gelijk aan de slag en begonnen we vol goede moed aan het avontuur. Gelijk viel op dat het spelen van deze stealthgame heel anders te werk gaat dan in andere games uit dit genre. Als Matt ben je in Cold War een ietwat sullige bebaarde journalist die eigenlijk vrij weinig van sluipmi ies, mensen liquideren en de wereld redden afweet. Hoe red je dan de wereld als een journalist zonder ook maar enige ervaring met moorden?
Welnu, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Sam Fisher, moet Matt Carter het doen met zijn vindingrijkheid, zijn vuisten en vooral zijn hersens. Waar je in het begin nog bewakers van achteren moet besluipen om ze uit te schakelen, zo kun je later de meest handige wapens creëren door improvisatie. Er schuilt zich een ware MacGuyver in onze Matt dames en heren, en niet zo’n beetje ook. Combineer bijvoorbeeld een rubberen kogel met verdovende middelen en je hebt het perfecte wapen om bewakers en burgers tijdelijk onschadelijk te maken en zonder ze dus gelijk te doden. Tijdens je tocht door Rusland vind je verder diverse blauwdrukken waarmee je nieuwe unieke wapens en andere nuttige snufjes kunt maken. Overigens moet er wel bijgezegd worden dat een aantal van deze snufjes soms wel erg vergezocht zijn. Kijk niet vreemd op als je Matt een katapult, welke functioneert als granaatwerper, laat ontwerpen. Ach, je bent MacGuyver of je bent het niet natuurlijk.
Een van de meest intere ante en innovatieve features uit het spel, is de X-ray camera. Deze camera, welke door de KGB werd omgewi eld tijdens je verblijf op het vliegveld, geeft je de mogelijkheid om dingen te zien/doen die je nog niet eerder hebt gezien in wat voor game dan ook. In plaats van foto’s schieten, kun je nu onder andere door muren en objecten kijken. Overigens kun je met deze handige gadget ook door mensen heen kijken, wat een leuke touch geeft aan de game. De X-ray camera zul je nog veelvuldig gebruiken tijdens je mi ies in Moskou en is een cruciaal onderdeel van het spel.
Als we kijken naar het visuele aspect van Cold War dan vallen de graphics in positieve zin op. De graphics doen vrij aardig aan en de Painkiller engine, waar Cold War op gebaseerd is, doet dan ook goed zijn best. Met name de belichting en de weerseffecten zien er helemaal niet slecht uit, zij het soms een beetje overdone. Dat Mindware Studios graag DirectX 9.0 effecten aan haar game toevoegt, zal niemand ontgaan. Jammer genoeg lijken wel alle bewakers op elkaar en doen sommige levels nogal ongeïnspireerd aan.. Het merendeel van de levels zijn overigens gebaseerd op bestaande gebouwen, zoals Lenin’s graf, Tsjernobyl en het Kremlin. Locaties die je ook niet vaak tegenkomt in andere games, origineel is de game op dat gebied dus wel.
Het geluid is redelijk. De voice-actors doen hun uiterste best om als Rus door het leven te gaan en de stem van Matt Carter klinkt op zich als een authentieke Amerikaan die niet vies is van een paar scheldpartijen. De muziek valt enigszins mee te leven. Tijdens de filmpjes hoor je spannende en mysterieuze muziek, gedurende de game is het volume van de muziek een stuk lager. Maar als je ontdekt bent door de wachten, knalt ineens een nerveus liedje uit de speakers wat gecombineerd wordt door het te harde geblaf van de wachten. Ik ben daar overigens nog wel een paar keer flink van geschrokken maar dat was dus niet omdat de game zo spannend is.
Tot nu toe zijn we redelijk positief geweest over Cold War. Helaas zijn er ook een aantal punten waar Mindware enige steekjes heeft laten vallen. Zo is de AI van de wachters van een uitermate teleurstellend niveau. Stel, twee wachten lopen door een ruimte. Al sluipend loop je op één van hen af en schiet hem zonder pardon in zijn hoofd. Boom, headshot! Normaal gesproken reageert de ander hier wel op, althans ik zou mij wel even rot schrikken. In Cold War gebeurt dat helaas niet, de niets vermoedende wachter loopt gewoon vrolijk door. Anderzijds komt het ook wel eens voor dat wanneer je op iemand afsluipt, deze je binnen één tel in de smiezen heeft en je gelijk onder vuur neemt. Mi en doet de AI ook amper en ze schieten je dus binnen mum van tijd doodleuk eh… dood. Realistisch is anders dus.
Al met al is Cold War niet bepaald een topper te noemen. Het ziet er leuk uit, speelt op zich aardig weg en het is weer eens wat anders, dat rondlopen door Moskou uit de jaren ’80. Alleen, echt spannend wordt het nooit. Zit je in Splinter Cell jezelf nog wel eens op te vreten omdat het zo verdomde bloedstollend is, in Cold War zul je niets van dit alles aantreffen. Leuk om eens uit de budgetbakken te pakken als je jezelf een beetje verveelt, maar écht aanraden doe ik de game niet. Het idee is goed bedacht, de uitwerking alleen wat minder.