Sledgehammer Games-oprichter Glen Schofield houdt een emotionele toespraak, wanneer we in een hotel in Londen een aantal dagen de tijd krijgen om Call of Duty: Advanced Warfare aan de tand te voelen. Na drie jaar bloed, zweet en tranen wordt zijn kindje aan de pers gepresenteerd. Voor hem een historisch moment, voor de gamer ‘gewoon weer een nieuwe Call of Duty’. Het contrast tu en de geëmotioneerde toespraak van de ontwikkelaar en het ongeïntere eerde zwijgen van de aanwezige pers had bijna niet groter kunnen zijn. Hetgeen wat hen verbindt? ‘Alweer een nieuwe Call of Duty’.
Na drie dagen spelen vraagt de meegereisde pr-man van Activision wat we van de game vinden. “We willen nooit meer een first-person shooter of Call of Duty spelen waarin we niet op z’n minst kunnen double jumpen”, antwoorden we besluitvaardig. Het is de waarheid. Ondanks alle elementen die deze Call of Duty nieuw doet of goed doet, is het de toevoeging van de futuristische EXO-suit die de meeste indruk maakt. Het behoort tot de kleine categorie dingen die qua visueel ontwerp indruk maken in deze nieuwe editie en het is één van de weinige toevoegingen die een grote impact hebben op de gameplay. Maar het is duidelijk: het besluit om Call of Duty een paar decennia de toekomst in te duwen en de invloed die daardoor op de gameplay uitgeoefend wordt, is de gouden greep die van Advanced Warfare een topper maakt.
De technieken van de toekomst
Het is de eerste keer sinds Call of Duty: Modern Warfare dat we zo duidelijk een vinger kunnen leggen op de reden dat dit jaar de aanschaf weer verantwoord is. In de singleplayer- en multiplayermodi maken spelers ruimschoots gebruik van de nieuwe mogelijkheden die de EXO-suit met zich meebrengt. Een boost omhoog na een sprong, gevolgd door nog een tweede boost als je eenmaal in de lucht bent; tijdelijke (bijna) onzichtbaarheid; verhoogde snelheid; sneller genezen; in multiplayer vliegen de spelers je dit keer letterlijk om de oren, terwijl je zelf bijna zonder nadenken binnen de kortste keren gebruik maakt van de nieuwe, meer verticale gameplay.
In de vele steriele gangetjes van Advanced Warfare merk je er niets van, maar de open gebieden of grotere binnenruimtes op de maps bieden heerlijke mogelijkheden voor een totaal nieuwe kijk op Call of Duty. In plaats van recht vooruit kijken, ben je als speler nu ook continu bezig met wat er op een hoger niveau gebeurt. Neem een relatief kleine map, vol bunkers op het strand. Ren naar die locatie en je bent niet alleen bezig met wie er uit of langs zo’n bunker komt rennen, je wordt ook verplicht om de daken van die bunkers in de gaten te houden. Twee drukken op een knop en je staat er bovenop, met volledig overzicht, maar ook zelf volledig in het zicht van de eerste de beste schietgrage sniper.
Of een andere, ook relatief kleine, map in Griekenland die tegen een bergwand is gebouwd. Vorig jaar zouden we nog tu en de kronkelende muren naar beneden moeten rennen. Nu zijn we veel minder beperkt. Moet je snel naar dat Domination-punt onderaan het kleine stadje komen? Geen probleem, double jump en maak een boost over de muren en je bespaart jezelf honderd meter hijgen en komt als kers op de taart ook nog eens als een knallende Batman uit de lucht storten. Het is niet de EXO-suit op zichzelf die deze editie inventief maakt, het is de combinatie die gemaakt wordt tu en jouw nieuwe mogelijkheden en de maps die je daar volop gebruik van laten maken.
Sledgehammer Games beloofde ons vernieuwing in de wat roestig geworden formule en dankzij de technieken van de toekomst maken ze dat waar. Dankzij de EXO-suit voelt Call of Duty: Advanced Warfare zwaarder en trager (op een goede manier) dan zijn voorgangers. Het arcadegevoel is nog steeds volledig aanwezig, maar het lichtvoetige gespring van tegenstanders die na 5 kogels het loodje leggen heeft plaats moeten maken voor een meer rauwe, georganiseerde behendigheid. Eentje waarbij het afvuren van je wapen meer feedback en voldoening geeft dan voorheen.
Ondertu en hebben modi als Gun Game, Cranked en Blitz het veld moeten ruimen voor nieuwkomers Momentum en Uplink. Momentum is een soort touwtje trekken, waarbij de frontlinie steeds door een vlag bepaald wordt, die je moet veroveren om op te schuiven richting de vijandelijke basis waar de winst behaald wordt. Uplink heeft één ‘bal’ in het veld, die je op moet pakken en voor punten moet zien te dunken in vijandelijk gebied. Weinig wereldschokkends, al vertoont Momentum bij vlagen dezelfde kwaliteiten en het vermaak van een Hardpoint of Domination. Veel intere anter is het gegeven dat kla ieke modi als Hardpoint en Capture the Flag weer hun terugkeer maken. Deze modi waren een gemis in het voor veel spelers teleurstellende Call of Duty: Ghosts.
Showsteler Spacey
Het is niet helemaal duidelijk of het de kracht van de EXO-suit, of het de sleet op de serie is die ervoor zorgt dat alle andere veranderingen minder overtuigend overkomen. Neem bijvoorbeeld de singleplayer-campaign. Tegen de tendens van deze serie in, wordt een aardig verhaal hier goed en kundig verteld. De rode draad is logisch, personages vergeten we niet alweer na één mi ie, menig tu enfilmpje oogt realistischer dan alles wat we ooit eerder zagen in de reeks en natuurlijk is grote naam Kevin Spacey present om de show volledig te stelen. Desondanks maakt het allemaal niet al teveel indruk. Het zit weer goed in elkaar en voelt even spectaculair als een blockbusterfilm, maar dat is al tig delen op rij het geval. Call of Duty heeft jaren terug de lat qua spektakel al op de hoogste trede gelegd en daar plukken vervolgdelen die niet écht iets anders doen, de zure vruchten van.
En ja, Advanced Warfare pakt net zo groots uit als zijn voorgangers. Het gooit duizenden soldaten op je af, zet je meermaals in voertuigen en heeft natuurlijk weer een mi ie die het succes van ‘All Ghillied Up’ probeert te evenaren. Het zal de doorgewinterde speler die het allemaal al zo vaak eerder heeft gespeeld weinig meer doen. Terwijl de EXO-suit in de multiplayer de boel opschudt, is het hier een leuke gimmick. En als tijdens latere mi ies de illusie van meer open mi ies genadeloos wordt gesloopt wanneer we ons niet precies houden aan het script dat de ontwikkelaar voor ogen heeft, wordt duidelijk dat de campaign van Advanced Warfare er eentje is die we al tig keer eerder speelden. Maar dan nu met Kevin Spacey.
Loot. Loot everywhere.
De veranderingen die de multiplayer doormaakt zijn positiever, al worden ook die ondergesneeuwd door de impact van je nieuwe vaardigheden in het spel. Clan Wars keert weer terug, net als het principe van Strike Packages, zij het in iets veranderde vorm. Je load-out is weer volledig te customisen aan de hand van een beperkt aantal punten die wapens, perks, wild cards en attachments kosten en in Create-a-Soldier kun je genoeg doen om je personage ook visueel gezien aan te pa en. Naast bovenstaande, vertrouwde elementen (al dan niet licht aangepast in dit deel), is de meest intere ante toevoeging ongetwijfeld die van loot. Naar gelang je meer speelt, verdien je kistjes met daarin items. Dat kan van alles zijn. Een half uurtje dubbele experience, een nieuwe helm of een nieuw wapen. Sommige bonu en verdwijnen zelfs na verloop van tijd, zoals de Bloodshot-helm die je korte tijd mag dragen wanneer je genoeg headshots in één match weet te maken.
Het mooie aan loot is dat je ook unieke wapens kunt krijgen, de één wat zeldzamer dan de ander, die andere statistieken hebben dan het basiswapen dat je verdient door simpelweg een level omhoog te gaan. Zo speelden wij veel met de basisvariant van de IMR A ault Rifle, totdat we in één van onze loot-kistjes plots een IMR kregen met een iets betere handling, dat wel weer ten koste ging van een stukje damage.
Het idee is intere ant, maar écht experimenteren zit er niet bij voor Sledgehammer. Om die precieze balans tu en wapens te behouden zit er nooit een wapen bij dat objectief gezien écht veel beter is dan een ander. Zo gaat een bonus op een uniek wapen altijd gepaard met mindere prestaties bij een andere statistiek. Logische keuze om alles eerlijk te houden, maar je ziet dus niet snel een speler die helemaal gek wordt omdat hij net dat 'ene zeldzame, gruwelijke wapen' te pakken heeft. Goed nieuws verder voor wie de verandering van een statistiekpuntje weinig doet: al je loot is in te wi elen voor (relatief weinig, dat dan weer wel) experience points.
Alle lof
De mi chien wat gematigde toon hierboven doet weinig af aan de onbetwiste kwaliteit die Call of Duty: Advance Warfare tentoonspreidt. Wie na vorig jaar klaar dacht te zijn met deze serie, zou in Advanced Warfare makkelijk het deel kunnen vinden dat de nieuwe energie geeft waar de aanhang naar op zoek was. Dat alles achter de nieuwe opsmuk en onder het explosieve optreden van EXO-suits weer ‘gewoon Call of Duty is’, mag geen ramp heten, hoogstens een gemiste kans.
Wat overblijft is namelijk nog steeds een dijk van een game, met uitzonderlijk gevoel voor kwaliteit en detail in alle facetten van zijn gameplay. Niet alleen eentje die op zichzelf staand alle lof verdient, maar ook het potentieel toont om een wat lui geworden serie van een nieuwe impuls te voorzien. Hij heeft het wiel niet opnieuw uitgevonden, maar wel voorzien van het nodige nieuwe profiel dus – daar hoeft die geëmotioneerde Schofield zich echt niet voor te schamen.
Deze recensie is gebaseerd op de Xbox One- en PS4-versies van de game.