Vervolgens maak je kennis met de hoofdpersoon van de game, Yew Geneolgia. Yew is iemand waar je aan moet wennen. Hij is de typische jrpg-held: 16 jaar, raar haar en een piepend stemgeluid. Hoewel de stemacteur duidelijk zijn best doet om er iets van te maken, kunnen de kreten van Yew best irritant zijn. Hij krijgt gelukkig goed tegenwicht van andere. Nieuwe en oude personages voegen zich bij je groep in een avontuur vol verraad, wendingen en uiteraard allerlei duistere machten om te overwinnen.
Schrijfwerk
Dat het overkoepelende verhaal niet bijster origineel is, is zeker geen probleem. Dit is een JRPG die zijn nostalgische intenties trots aan de wereld toont. Het is een ode aan de kla ieke Final Fantasy. Spreuken, wapens en items hebben niets voor niets traditionele Final Fantasy-namen (Phoenix Down brengt een gevallen personage weer tot leven, bijvoorbeeld).
Waar wel het een en ander op aan te merken valt is het schrijfwerk zelf. De dialogen zijn soms zó slecht dat het lijkt alsof je naar een belabberd schooltoneelstuk kijkt. Zo is Yew aan het begin van het spel op pad met zijn vriend en medesoldaat Janne. “Zoals je weet zijn wij al sinds onze kindertijd vrienden,” zegt Yew, “en zoals je weet oefenden we altijd samen onze vechttechnieken.”
“Ja, en zoals je weet versloeg ik je ook altijd,” zegt Janne dan. Brrr. Tenenkrommend. Laat dat dan zien in een tu enfilmpje. Of beter, laat het spel beginnen met de twee personages in hun kindertijd als dat zo belangrijk is. Het spel zit helaas vol met dat soort rare momenten.
Gelukkig zitten er ook heel wat genietbare en humoristische scènes in. En het moet gezegd worden: alle stemacteurs doen hun uiterste best om het materiaal tot leven te brengen. Dat gecombineerd met uitstekend sounddesign en geweldige muziek maakt dat zelfs de slechtste scènes nog steeds goed te verteren zijn.
Stijl
De vormgeving helpt ook. Het bovenste scherm toont een schitterend 3D-beeld van de omgeving. Personages en decors hebben een heerlijke Japanse nostalgische vibe, en dit is ook een van de weinige 3DS-spellen waarbij het de moeite loont om de 3D-schuif aan te zetten. Stadsgezichten zijn adembenemend mooi op de handheld.
In dungeons is het onderste scherm een mini-map. Dat is ook wel nodig, want het van de zijkant aanschouwde 3D-tafereel is wel mooi, maar niet overzichtelijk. Al snel ga je vooral de minimap gebruiken om te navigeren en kijk je alleen naar het bovenste scherm om geheimen zoals kisten te ontdekken. Het is een beetje jammer dat je het onderste scherm als een soort kruk nodig hebt om door de dungeons te komen, maar echt storen doet het niet.
Ik wil een beurt
Bravely Second is gelukkig meer dan plaatjes en verhaal. De gameplay bestaat uit het verkennen van dungeons en het verslaan van (willekeurige verschijnende) vijanden. Dat laatste doe je met een traditioneel turnbasedsysteem, wat wil zeggen dat jij en de vijanden om beurten commando’s geven. Er is geen ‘active time battle’ of zoiets, je kunt net zo lang nadenken over je zet als je wilt.
Bravely Default introduceerde daarbij verfri ende vernieuwing, die ook in ‘Second’ weer heel welkom is. Zo is het mogelijk om ‘beurten te sparen’. Bij elke beurt heb je de optie om meteen aan te vallen of om de optie ‘default’ te kiezen. Je neemt dan een verdedigende houding aan zodat klappen veel minder schade doen. Tegelijk spaar je dus een ‘beurt’ op. Je kunt maximaal drie keer ‘default’ achter elkaar kiezen. Vervolgens kun je de opgespaarde beurten in één zet gebruiken, wat vier keer aanvallen in één beurt betekent.
Ook intere ant is de mogelijkheid om beurten te ‘lenen’. Dat houdt in dat je meteen vier keer kunt aanvallen, maar vervolgens vier beurten moet overslaan terwijl de vijand vrij spel heeft. Dat betekent dus dat je goed moet uitkienen wanneer je beurten leent en wanneer je ze opspaart.
Gemak dient de held
Bovendien is er een heel ingenieus autobattlesysteem. Je kunt daarin een reeks handelingen opslaan als een soort programma, en die reeks afspelen als je in een random battle belandt. Je kunt ook meerdere programma’s opslaan, en wi elen wanneer de situatie daar om vraagt. Dat maakt het systeem van willekeurige gevechten een stuk aangenamer. Het blijft enigszins tactisch maar het schiet meteen ook lekker op. Vooral als je de gevecht nelheid op max zet. Grinden was nog nooit zo eenvoudig.
Niet dat grinden per se nodig is, maar het spel beloont de ijverige speler wel degelijk. Een andere favoriet maakt namelijk een comeback: het job-systeem. Ieder personage begint als ‘freelancer’ maar gaandeweg leveren bepaalde baasgevechten nieuwe ‘jobs’ op. Elke job heeft unieke vaardigheden die je leert naarmate je een job langer gebruikt. Elk personage kan van job wi elen maar toch een aantal vaardigheden van eerdere jobs blijven gebruiken.
Dat systeem lijkt erg op dat van Final Fantasy 5 en Final Fantasy Tactics, en geeft enorm veel flexibiliteit in het ontwikkelen van je personages. Alle jobs uit Bravely Default zijn terug, plus een aantal nieuwe.
Streetpa
Een andere terugkerende functionaliteit is de streetpa . Je kunt tijdens gevechten aanvallen van de personages van je vrienden (en van willekeurige voorbijgangers) inzetten. Dat werkte bij Bravely Default heel goed, maar was niet nodig om het spel tot een goed eind te brengen. Of het in Second ook goed werkt is op dit moment niet te zeggen omdat onze testperiode voorafgaand aan de release was en we dus niemand op straat konden tegenkomen met het spel. Ook de speciale servers die dit zouden moeten ondervangen waren nog niet online.
Ja, het lijkt erop dat Bravely Second heel erg zijn best doet om alle mogelijkheden van deel éen te incorporeren. Want ook de ‘dorpbouwmodus’ is terug. Via streetpa en updates via wifi verzamel je bewoners voor een verwoest dorp, om het zo te herbouwen. Het dorp ligt in dit geval op de maan. Verder lijkt het allemaal hetzelfde te werken als Norende Village in Bravely Default. Daar kunnen we op dit moment helaas weinig over kwijt doordat de servers tijdens de testperiode voor ons ontoegankelijk waren.
Het gaat niet te ver om te stellen dat Bravely Second in feite dezelfde game is als Bravely Default, maar dan met een ander verhaal. Ook daarin lijkt de ‘Bravely’-serie daarom een tegenpool van wat Final Fantasy inmiddels is. Final Fantasy probeert zichzelf elk deel opnieuw uit te vinden. Bravely blijft moedig hetzelfde. Het is de vraag of dat voldoende blijft: hoewel deel twee absoluut een fantastische jrpg is, lijkt de rek wel een beetje uit de formule. Als er een deel drie komt, zullen de makers echt een beetje moeten innoveren, anders verliest deze veelbelovende en uiterst charmante reeks zijn bestaansrecht.
Bravely Second is vanaf 26 februari verkrijgbaar op de Nintendo 3DS.