Voor de Japanseuitgever en ontwikkelaar Hudson is Bomberman één van de belangrijkste franchises. Maar Bomberman kenteigenlijk hetzelfde probleem als Pac-Man: het succes van de reeks komtvoornamelijk voort uit de oersimpele doch doeltreffende gameplay van hetorigineel, en niet zozeer uit de aantrekkingskracht van de personages. Ditweerhoudt Hudson er echter niet van om Bomberman te laten opdraven in talrijkeandere genres. Maar waar Mario floreert, daar gaat Bomberman snoeihard op zijnbek. Bomberman Kart, Bomberman Hardball en Bomberman Jetters waren niet echtmemorabel te noemen. Uitzondering op de regel is de DS-game Bomberman Land:Touch! En dan komt Hudson met een nieuwe Bomberman-game voor de DSdie in de voetsporen van Bomberman Land: Touch! lijkt te treden. BombermanStory DS is de naam en het belooft je een volwaardige Actie-RPG met het explosievemannetje in de hoofdrol. Onze intere e is dan alvast gewekt.Bomberman Story wordt vanuit een bovenaanzichtgespeeld en laat je omgevingen afschuimen vol monsters, waarbij een arsenaal vanzeven verschillende bommen gebruikt kan worden om deze monsters te bevechten.Naarmate je meer monsters doodt doe je ervaring op, waardoor onder andere je bommenkrachtiger worden en je meer gezondheid krijgt. Tu endoor wordt het spelonderbroken door een van de vele minigames, die veelal met de stylus bestuurd dienen teworden. En om het RPG-gedeelte wat te benadrukken mag je je van tijd tot tijdmengen in saaie conversaties met leven- en karakterloze personages die je metallerlei klusjes opzadelen. Dat is Bomberman Story in een notendop.  Het concept van de hack-and-slash-RPG,waar Bomberman Story zich in de kern op baseert, werkt eigenlijk alleen als ereen drang is om steeds een hoger niveau te bereiken. Je personage moet langzaamevolueren en je honger naar voorwerpen moet niet te stillen zijn. BombermanStory biedt precies het tegenovergestelde. De tegenstanders vormen geenuitdaging en zijn vooral saai om te verslaan, in plaats van dat het voldoening geeft. Ook voorwerpen verzamelen is niet echt intere ant. Er zijn maareen paar relevante voorwerpen in het spel en die heb je al snel ten overvloede.Veel plezier haal je daardoor niet uit het afschuimen van de eentonigeomgevingen, vol kistjes waarin nieuwe, nutteloze prullaria op je zit tewachten. Ook de zeven verschillende bommen met elk een andereuitwerking, weten geen diepgang in de spelformule te brengen. Om de een ofandere reden ontploffen de meeste bommen in Bomberman Story niet meer in het kenmerkendekruisje, maar gewoon als een rondje met een zeer beperkte diameter. Dit betekent dat je de bommen dicht bijtegenstanders moet zien te krijgen, bijvoorbeeld door ze te gooien of schoppen, omdat ze anders geen uitwerking hebben. Eris overigens wel een bom met een groter bereik. Deze bom schiet projectielen af inde vier windrichtingen en komt daarmee nog het dichtst in de buurt van de echteBomberman-bom, maar het had me logischer geleken wanneer de gameplay rond dit typebom ontworpen was. De huidige cirkelvormige bommen zijn namelijk vooralvervelend in gebruik, omdat het het makkelijkst is ze gewoon dicht bij je tegenstanders neer te leggen, in plaats van ze er naartoe te gooien of te schoppen. Dit heeft wel tot gevolg dat je keer op keer geraakt wordt en hartjes loopt bij te vullen. Andere leuke ideeën, zoals een Bait Bom die tegenstanders naar zich toelokt, mi en hun uitwerking doordat ze simpelweg niet krachtig genoeg zijn.   Om het RPG-gedeelte wat te benadrukken zitten er watconversaties met NPC's in het spel, maar die zijn er vooral om het spel vantijd tot tijd wat op te rekken en het Story-gedeelteuit de titel te verantwoorden. De personages zijn levenloos en zijn er vooral omje van het kastje naar de muur te sturen. Zo moest ik op een gegeven moment vaneen bepaald personage drie insecten doden. Eenmaal teruggekeerd van mijn mi iekreeg ik domweg de opdracht om nog eens insecten te gaan doden, maar nu vijf stuks.En vervolgens mocht ik er ook nog eens tien gaan doden. Vraag me dan direct omer achttien te doden! Dat scheelt me in ieder geval wat zinloos op en neerlopen. Zelden heb ik zulke opzichtige methodes gezien om een eigenlijk zeerkort spelletje wat op te rekken. De minigames die je tu endoor te verteren krijgt, brengenook niet het gewenste spelplezier. Ze zijn vaak kort, kinderlijk eenvoudig enongeïnspireerd. Zo moet je bommen in de juiste volgorde op bepaalde vierkantjesleggen, precies in de volgorde waarin de vierkantjes oplichten. Weer een andereminigame laat je met een bootje varen of een brug van boomstammen bouwen. Heelveel heeft het niet om het lijf, maar mi chien juist doordat het eigenlijkespel zo saai is, zorgt het voor enige welkome afwi eling. Het multiplayergedeelte van Bomberman Story DS is stukkenbeter en is gebaseerd op het kla ieke Bomberman, waarbij je muren wegblaast endankzij de power-ups die je tot je beschikking krijgt, steeds meer enkrachtigere bommen kunt leggen. Deze mode is ook in je eentje te spelen tegende AI, maar daar zul je niet lang plezier van beleven. Gelukkig heb je maar éénexemplaar van het spel nodig om het spel via WiFi te spelen, wat we niet vaakgenoeg tegen kunnen komen. Helaas komt de multiplayermode ons wel akelig bekendvoor. Het is namelijk nagenoeg hetzelfde als in Bomberman Land: Touch!, metvrijwel dezelfde maps en spelmodes. Voor wie Bomberman Land: Touch! al heeft,heeft Bomberman Story DS in multiplayer dus niet extra's te bieden. WieBomberman Land: Touch! nog niet heeft, kan beter die game aanschaffen danBomberman Story DS, want laatstgenoemde heeft in de singleplayermode geenenkele meerwaarde.

Overigens is er nog een klein minpuntje dat ik niet onbesproken wil laten. Blijkbaar zijn de makers van Bomberman Land groot fan van The Legend of Zelda: Ocarina of Time, maar in plaats van de goede speleigenschappen van Nintendo's kla ieker te jatten, heeft men het meest irritante van The Ocarina of Time overgenomen. Wanneer je namelijk minder dan vier hartjes over hebt in het spel, dan zal het spel continu piepen om je attent te maken dat je weinig gezondheid hebt. Wanneer je even geen extra hartjes op zak hebt om je gezondheid aan te vullen, is dit godsgruwelijk irritant. Met als gevolg dat je het geluid maar uit zet, waardoor je er weer geen erg in hebt dat je bijna dood gaat. Er zijn betere manieren om dat duidelijk te maken dan een continu, onophoudelijk piepje, zo lijkt me.