Het komt regelmatig voor dat videospellen reeds enige tijd te koop zijn in andere continenten voordat ze in ons kikkerlandje in de schappen liggen. Normaliter is dit echter niet noemenswaardig, gezien het meestal slechts luttele weken betreft. Echter, dat Bleach: The Blade of Fate voor de DS pas twee jaar na de Japanse release op de Europese markt verschijnt, is zo goed als onvergeeflijk. Ondergetekende vergeeft dit uitgever Sega dan ook alleen als dit vechtspel van een buitensporig hoog niveau is.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Bleach: The Blade of Fate is het lange wachten meer dan waard geweest. De kwaliteit druipt er werkelijk vanaf, wat ook in Japan en Amerika geresulteerd heeft in de nodige sympathie voor deze titel. Laten we desondanks toch even van voren af aan beginnen. Bleach: The Blade of Fate is een traditioneel vechtspel dat volledig gebaseerd is op de gelijknamige anime. Deze serie draait om Kurosaki Ichigo, een jonge knaap die de krachten van een dodengod heeft verkregen. Samen met zijn vrienden doet hij er alles aan om ex-dodengodin Rukia, die om verscheidene redenen de doodstraf gekregen heeft, te bevrijden uit de dodenwereld en met haar terug te keren naar de mensenwereld. Dit is echter geen kattenpis. Er zal namelijk keihard geknokt moeten worden om deze doelstellingen daadwerkelijk te verwezenlijken.
In de Story-mode speel je het bovengenoemde plot na vanuit verschillende perspectieven. In eerste instantie is het alleen mogelijk om Ichigo onder handen te nemen, maar wanneer je diens verhaallijn afgerond hebt, kun je ook spelen met een groot aantal andere personages. Het is jammer dat er wordt uitgegaan van de nodige voorkennis van de serie. Het plot wordt namelijk nauwelijks uitgelegd wanneer je met de verhaallijn van het betreffende personage begint. Gelukkig wordt er naarmate je verder komt steeds meer informatie vrijgegeven, waardoor je uiteindelijk toch van de nodige achtergrondinformatie wordt voorzien. Ook zijn de dialogen een stuk intere anter en meeslepender dan in Bleach: Shattered Blade.
Ondanks dat je binnen een half uur de aftiteling gezien kunt hebben, ben je toch al gauw een uurtje of tien bezig om alles uit de Story-mode te halen en de verhaallijnen van alle personages te voltooien. En dit is zeker de moeite waard, doordat je op deze manier de nodige personages en leuke extraatjes vrijspeelt. Het enige minpuntje aan deze mode is dat de tegenstanders ietwat zwak zijn. Dit kun je natuurlijk compenseren door de moeilijkheidsgraad een graadje hoger te zetten, maar desondanks ontbreekt het in deze mode aan uitdagende opdrachten en krachtige opponenten.
Mocht je de Story-mode wel gezien hebben, dan kun je nog altijd terecht bij een van de vele andere modes van Bleach. De meest noemenswaardige zijn Arcade, Survival en uiteraard de multiplayer. Waar de eerste twee modes redelijk standaard zijn uitgewerkt, is laatstgenoemde dit voor handheld begrippen allesbehalve. Het is mogelijk om zowel off- als online met vier spelers te strijden, wat verra end goed werkt. Wanneer je online speelt kun je kiezen tu en een willekeurige wedstrijd, een strijd tegen vrienden of een gevecht geldend voor de wereldlijke ranglijsten. Vooral het laatste is zeer tof uitgewerkt. Je speelt namelijk continu tegen mensen van ongeveer hetzelfde niveau als jij, waardoor het gros van de gevechten erg spannend is. Deze mode zal menig liefhebber dan ook de nodige uurtjes aan slaaptekort bezorgen.
The Blade of Fate speelt als een droom. De gameplay is zeer degelijk en uitgebalanceerd. Combinaties en speciale aanvallen, die uit te voeren zijn door ze simpelweg te selecteren op het touchscreen, zijn gevarieerd en uitdagend. Alle personages kennen hun eigen sterke- en zwakke punten, waardoor de kennis van het gekozen personage en je vaardigheden de doorslag geven in een gevecht. Ook de kunstmatige intelligentie is zeer goed uitgewerkt. Tegenstanders zijn slim, gaan strategisch te werk en maken goed gebruik van de specialiteiten van het betreffende personage. Zelfs wanneer een gevecht tu en vier personages aan de gang is, worden overzichtelijkheid en eenvoud knap gehandhaafd.
Uniek aan The Blade of Fate is het kaartsysteem. Tijdens de gevechten is het mogelijk om kaarten selecteren, die elk hun eigen uitwerking hebben. Deze uitwerkingen variëren van het verschaffen van wat extra levenskracht tot het aansmeren van lastige bijwerkingen aan je tegenstander. Voor elk gevecht is het mogelijk de kaarten te ordenen, waardoor er ook nog een strategisch aspect aan de game wordt toegevoegd. Op het juiste moment een geschikte kaart toepa en kan immers de besli ing betekenen in een zenuwslopende strijd.
Audiovisueel haalt Blade of Fate het onderste uit de DS-kan. Het is zonder twijfel een van de meest oogstrelende vechtspellen verkrijgbaar voor de handheld. De graphics zijn dan weliswaar volledig tweedimensionaal, maar doen niets af aan de verbluffende animaties en speciale effecten. De grafische stijl weet de sfeer van de serie daarnaast angstvallig dicht te benaderen. Zelfs de omgevingen en de lay-out van de menu's zijn perfect geïntegreerd in het universum der dodengoden. Ook het geluid is zeer degelijk. Vooral de geluidseffecten en stemmen vallen in positieve zin op. Alleen de achtergrondmuziek valt een beetje buiten de boot. De soundtrack past namelijk helemaal niet bij het spel, en gaat na een aantal uur spelen behoorlijk irriteren. Ook is het jammer dat een Japanse taaloptie afwezig is. Gelukkig zijn de Engelse stemmen best te pruimen en doet het niks af aan het spelplezier.