De ontwikkelaar vergeet echter dat emotionele impact voortkomt uit een bepaalde vorm van spanning. In plaats van spanning op te wekken wordt in Beyond: Two Souls echter alles ontnomen. Je hebt namelijk niks te verliezen. Nooit niet, nergens niet. Er is geen enkele mogelijkheid om te falen en geen moment hoef je te twijfelen over je keuzes – de game neemt toch altijd wel zijn eigen weg. Of je nou je beste vriend moet redden of een date voorbereidt: geen enkele interactief moment herbergt betekenis.
Oscar-performance tegen een Razzy-decor
Het uitgangspunt van Beyond: Two Souls heeft alles in zich voor een onvergetelijke verhalende ervaring. Jodie, gespeeld door Ellen Page, draagt al van jongs af aan een entiteit genaamd Aiden met zich mee. Haar buddy is een gave en een vloek. We zien hoe Jodie terwijl ze opgroeit misbruikt, niet begrepen en gehaat wordt. Zo bouw je al spelend een band op met het onschuldige hoofdpersonage. Haar charme zorgt tijdens de vele dialogen voor de broodnodige focus – je hebt namelijk het beste met haar voor. Soms, heel soms weet Beyond: Two Souls dan ook te raken. Het moment dat Jodie op straat terechtkomt en intrekt bij een aantal daklozen bewijst dat de verhalende aanpak van Quantic Dream weldegelijk kan overtuigen.
Veel vaker creëert Beyond: Two Souls een kille afstand met de speler. De wi elwerking met Aiden, die door muren kan vliegen en mensen kan overnemen, zorgt in potentie voor creatieve actiemomenten. Om daar vervolgens helemaal niks mee te doen. Quantic Dream houdt op kinderlijke wijze je handje vast en bepaalt voor jou wat je op elk moment mag doen. De ene vijand kun je overnemen, de ander kun je alleen wegduwen. Neem een stap terug en je ziet dat er qua gameplay niets overblijft dan het activeren van triggers. Betekenisloze triggers. Om het namelijk nogmaals te benadrukken: je kan in de game toch niet falen.
Zinloze remaster
Nieuw in de PlayStation 4-versie van Beyond: Two Souls is de optie om de game in chronologische volgorde spelen. Waar het origineel heen en weer in de tijd sprong via een cinematografische kaart van lo e sequenties, wordt die opbouw – en daarmee de creatieve keuzes die aan de basis lagen van de game – nu volledig onderuitgehaald. Behalve dat het een diskwalificatie van de oorspronkelijke regie is (denk: hoe goed zou de film Memento zijn in chronologische volgorde?), haalt het ook de schaarse spanning en mysterie die het verhaal nog had weg.
Gelukkig gaat het om een keuze. Ook in zijn originele vorm is Beyond: Two Souls echter een mislukte poging om spelers mee te voeren in een coming-of-age-verhaal gemixt met de nodige scifi. Dat komt net zo goed door het beroerde schrijfwerk als door de beperkte interactieve momenten daaromheen. Het plot heeft een uitstekend uitgangspunt en een overtuigende start, maar maakt zichzelf al snel compleet belachelijk met uit de lucht gegrepen plottwists. Onbegrijpelijke karakterontwikkelingen maken het fiasco compleet. Daar kunnen zelfs de prachtige graphics en twee gerenommeerde acteurs als Ellen Page en Willem Dafoe geen verandering in brengen.
Beyond: Two Souls is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4 via PSN.