Assassin's Creed: Rogue - Het is goed om slecht te zijn | Gamer.nl

Assassin's Creed: Rogue - Het is goed om slecht te zijn | Gamer.nl

PC REVIEW - Als je gevraagd wordt om een Nederlandse gamedeveloper te noemen, zal je vermoedelijk Killzone-ontwikkelaar Guerrilla Games noemen. Toch zijn er inmiddels ook talloze andere, kleinere studios die fraaie (indie)games hebben uitgebracht. Zo brachten de afgelopen jaren ons onder andere Reus van Abbey Games, Awesomenauts van Ronimo Games en Luftrausers van Vlambeer. Met regelmaat komen er dus kwalitatief degelijke titel van Nederlandse bodem. Nieuw in dit rijtje is Amulware, dat debuteert met Roche Fusion.

Het blijft toch gek: twee verschillende A a in’s Creed-games die op dezelfde dag verschijnen. Natuurlijk kun je Unity louter op de nieuwe generatie spelcomputers en de pc spelen, terwijl Rogue er puur is voor de PlayStation 3- Xbox 360-bezitters. Tenminste, totdat Ubisoft – in navolging van de reeds aangekondigde pc-versie – ook een opgepoetste uitgave voor de PlayStation 4 en Xbox One uitbrengt. Wij zien dat namelijk wel gebeuren. Waarom? Omdat A a in’s Creed: Rogue stiekem best wel geslaagd is. Meer zelfs dan Unity, dat het vlaggenschip van de franchise op nieuwe hardware had moeten worden.

Overloper

Waar Unity draait om Arno Dorians avonturen in het Parijs omstreeks de Franse Revolutie, kruip je in A a in’s Creed: Rogue in de huid van Shay Patrick McCormac, die omstreeks de Zevenjarige Oorlog (1756-1763) de Noord-Amerikaanse oostkust bevaart. Daarmee vult de game wat de plot betreft grote delen van het gat tu en A a in’s Creed III en het vorig jaar verschenen vierde deel. Met één belangrijke kanttekening: al vroeg in het spel loopt A a in Shay over naar de kant van de kant van de Tempeliers. Gedurende de relatief korte campagne, waarin hij een scheepslading aan oude bekenden uit zowel andere A a in’s Creed-games als de Amerikaanse geschiedenis ontmoet, worstelt de protagonist regelmatig met die keuze. Hoewel het verhaal nooit echt meer indruk maakt dan eerder delen in de reeks, is het avontuur van Shay wel dusdanig spannend dat het vaak prikkelt om door te spelen.

Niet alleen het verhaal is verwant aan de twee vorige A a in’s Creeds; ook op het gebied van leveldesign, gamedesign en techniek borduurt Rogue voort op de fundamenten van zijn voorgangers, vooral die van Black Flag. De game bestaat grofweg uit drie open gebieden: de Noord-Atlantische Oceaan (tot het poolgebied aan toe), het rivierengebied van de Hudsonvallei en de stad New York. De manier waarop deze regio’s zich onderscheiden kun je gerust indrukwekkend noemen: eerstgenoemde biedt de kans het ruime sop te verkiezen en op ontdekkingsreis te gaan, terwijl de Hudsonvallei op een gave manier rivieren combineert met grote en kleine stukken land, vol natuur en bescheiden nederzettingen. Juist hier vertoont Rogue een mooie ontwikkeling ten opzichte van zijn voorganger. New York doet tenslotte veel grootser en levendiger aan dan in A a in’s Creed 3, mede omdat de grote stadsbrand van 1776 nog niet heeft plaatsgevonden. Bovendien maak je in de loop van het spel uitstapjes naar verschillende meer en minder verwachte locaties.

Cruciaal

De gameplay is op de meeste fronten onveranderd gebleven, afgezien van één cruciaal verschil: waar jij eerder meestal de enige was die her en der rende, klom en sloop, word je ditmaal al snel constant in de gaten gehouden door A a ins en andere zogenoemde stalkers. Ze volgen je, verstoppen zich en vallen aan wanneer je het niet verwacht. Door de omgeving te scannen met de bekende Eagle Vision-vaardigheid en te luisteren naar verdachte geluiden, kun je ze echter spotten. Deze mechaniek leent Rogue op slimme wijze van de multiplayerstanden van de twee voorgaande A a in’s Creed-games. Het voegt aan veel situaties een mate van spanning en uitdaging toe die het spel goed kan gebruiken, al geeft het tevens aan hoe achterhaald de artificiële intelligentie van reguliere vijanden is: het komt wederom voor dat ‘reguliere’ wachters je overduidelijk een bosje in zien rennen en je volgen, maar halverwege de wandeling doodleuk besluiten dat ze zich vast vergist hebben en terugkeren.

Toch is het jagen (of dat nou op A a ins, schatten of andere doelwitten is) en opgejaagd worden in Rogue zeer vermakelijk – mede dankzij nieuwe wapens, zoals een granaatwerper. Diverse situaties laten je dankzij slim leveldesign daadwerkelijk even nadenken over een tactische benadering: betreed je via bomen een kamp of sluip je van bosje naar bosje? Waar eerdere delen je vaker volgens een bepaalde route wilden sturen, geeft deze game je vaker het idee echt keuzevrijheid te hebben over je aanpak. Bijvoorbeeld in de vele extra opdrachten die de game rijk is, maar die soms wel betrekkelijk laat vrijgespeeld worden. Daarnaast zijn er van begin af aan weer honderden collectibles te vinden en dieren te stropen, zowel op het land en in het water.

De gameplay te water staat minder in de spotlights dan in Black Flag, al is er ook op dit vlak genoeg vernieuwing te vinden. Je beschikt ditmaal onder meer over een soort machinegeweer en brandende olie om vijandige forten en schepen te bevechten. Doe je dat niet goed, dan kan het nu ook voorkomen dat de bemanning van een vijandig schip jouw sloep entert. Erg tof is de manier waarop koudere gebieden de situatie kunnen veranderen: je kunt ij chotsen beschieten om gevaarlijke golven te veroorzaken en zelfs je ijsbreker gebruiken om… eh, ijs te breken.

Capuchons

Ondanks de aangename gameplayvernieuwingen heeft Ubisoft niet alle zwakke punten van A a in’s Creed aangepakt. Naast de van tijd tot tijd domme AI zijn we ook meerdere bugs en glitches tegengekomen, net als enkele momenten van intensieve beeldvertraging. Ook het feit dat vooral figuranten dikwijls de behoefte hebben om elke vijf seconden dezelfde zin uit te spreken en dat bepaald stemacteerwerk niet geheel overtuigend is, spreekt niet in het voordeel van de presentatie van Rogue. Grafisch ontstijgt het geheel Black Flag nauwelijks tot niet, iets wat vooral opvalt in de (gelukkig vrij korte) gedeeltes van de game waarin je anno nu buiten de simulatie van het verleden puzzels oplost.

Toch nemen we onze capuchons af voor A a in’s Creed: Rogue: de game maakt logischerwijs audiovisueel gezien niet zoveel indruk als next-gen-broertje Unity en maakt fouten die typisch zijn voor de franchise, maar biedt wel een spelervaring die nota bene fri er aanvoelt dankzij slim hergebruik van oude mechanieken gekoppeld aan knap leveldesign. De duistere sfeer, veroorzaakt doordat je het avontuur als Tempelier beleeft, voorkomt een hoog déjà vu-gehalte. Wanneer zou Ubisoft de PlayStation 4- en Xbox One-versie van Rogue aankondigen, voorzien van dezelfde upgrades die Black Flag eind 2014 meekreeg?

A a in's Creed: Rogue is verkrijgbaar voor Xbox 360 en PlayStation 3. 


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou