Curse of the Pharaohs verrast direct door je te confronteren met boze farao’s die opstaan uit de dood om hun woede op je los te laten. Dat is wel een stuk bovennatuurlijker dan de hoofdgame, die grotendeels zijn voeten in de realiteit heeft staan. Maar het geeft de game wel de variatie die zo ontbrak in de vorige uitbreiding.
Thebe en het hiernamaals
Bayek wordt naar Thebe geroepen, een zuidelijke stad met indrukwekkende gebouwen om te beklimmen. Reusachtige monolieten torenen uit boven gigantische tempels, die met veel gevoel voor detail zijn nagemaakt. Terwijl je de immense bouwwerken beklimt stuit je constant op hiërogliefen en andere kunstwerken op de muren. Elke keer dat we Origins opstarten zijn we weer verbaasd over hoe mooi deze game is, vol leven en kleur, en deze nieuwe stad voegt daar weer intere ante elementen aan toe.
Er zijn meer nieuwe omgevingen om te bewonderen, want Bayek reist dit keer af naar het hiernamaals om de wraakzuchtige farao's een lesje te leren. Dit zijn vier kleine, maar boeiende gebieden, zoals het helse Duat. Elke keer voltooi je een paar opdrachten om uiteindelijk tegenover een farao te komen. De gebieden zijn daarbuiten echter ook vrij te verkennen en bevatten hier en daar zelfs een bovennatuurlijke sidequest.
A a in's samenzwering
De gevechten met de farao's zijn hoogtepunten in deze uitbreiding. De ondode heersers zijn sterke vijanden, waarbij je al je vaardigheden nodig hebt om te overleven. Het is wel jammer dat deze gevechten in plaats komen van de a a inations waarbij je je eigen route moet uitstippelen om een doelwit uit te schakelen. De faraogevechten zijn, behalve de moeilijkheidsgraad, nogal rechttoe rechtaan.
Om dit mystieke gebeuren mogelijk te maken in een game die zich verder vrij realistisch opstelt, moet de dlc helaas leunen op de inmiddels zwakste elementen van de franchise: de samenzweringen en buitenaardse technologie. Na het einde van Origins kent Bayek de Apples of Eden al, buitenaardse foefjes waar A a in's Creed zich op beroept als het ergens een vage uitleg voor nodig heeft. Ook nu liggen ze weer ten grondslag aan deze vloek. Wederom wordt er niks intere ants mee gedaan en wordt het moderne verhaal niet verder uitgediept. Gelukkig is de zoektocht naar wie die Apple nou eigenlijk gebruikt wel intere ant genoeg.
Sowieso is het verhaal, buiten de magie om, bijzonder goed gelukt. Het is knap hoe deze uitbreiding gebruikmaakt van de Egyptische cultuur. Elk hiernamaals is op zijn eigen manier vormgegeven, op een manier die past bij de farao die zich er verschuilt. De werelden zitten vol kleine details waarvan je zin krijgt om al die historische figuren te Googelen, om er daarna achter te komen dat de ontwikkelaars er echt veel zorg aan hebben besteed.
Déjà vu
Dat geldt helaas niet voor alle mi ies. We hebben in het hoofdverhaal genoeg zwaarbewaakte gebouwen moeten infiltreren door alle wachters één voor één om te leggen en dat kunstje herhalen we hier weer. Op zich niet zo verschrikkelijk, maar wel als twee vrijwel identieke hoofdmi ies ook nog eens op dezelfde plek plaatsvinden. De eerste keer is nog leuk, de tweede keer voelt het aan als werk.
Je kunt de game ook een beetje breken door op het verkeerde moment naar de verkeerde plek te gaan. Onze Bayek ging al naar het hiernamaals voordat het verhaal hem daarheen stuurde, maar reageerde helemaal niet verbaasd op zijn bovennatuurlijke reisje. Toen hij tijdens een verhaalmi ie het eeuwige leven moest opzoeken, was hij ineens wel onthutst. En in de laatste mi ie stonden er sterke vijanden tu en ons en de uitgang. We legden het loodje, maar we respawnden aan de andere kant van het legertje. Een makkelijke manier om onder een moeilijk gevecht uit te komen.
Daarnaast troffen we meer bugs aan dan in de hoofdgame. Bayek leek vaker vast te komen zitten in de omgeving, en we hadden een probleem waarbij icoontjes niet verdwenen uit onze scherminfo. De meest frustrerende bug zorgde ervoor dat Bayek om de 5 minuten dezelfde zin uitsprak, zonder reden. We hebben hem zo vaak “the bloodle titan!” horen zeggen, dat we bijna onze controller in tweeën braken. Hoe vaak we de console ook opnieuw opstartten, dit probleem was niet op te lo en.
Vaarwel
De basis van de game is gelukkig leuk genoeg om ondanks die kleine problemen door te willen spelen. Met een map die ongeveer twee keer zo groot is als die van de Hidden Ones-dlc is er ook genoeg te doen. Het verhaal houdt je ongeveer tien uur zoet, als je alles wilt zien kun je dat verdubbelen. Er zitten weer een aantal erg creatieve zijmi ies in, dus het zou zonde zijn als je alleen door het verhaal racet.
Curse of the Pharaohs is het laatste deel van de Season Pa , dus het is de vraag of we hierna nog iets van Bayek te horen krijgen. Deze dlc functioneert daarbij niet als een emotioneel afscheid, maar wel als een sterk laatste verhaal waarin de eerste A a in doet waar hij goed in is: mensen helpen en slechteriken steken. Hopelijk tot ziens, Bayek!
Curse of the Pharaohs is nu beschikbaar op PlayStation 4, Xbox One en pc. Deze game is gerecenseerd op een PlayStation 4 Pro.