Assassin’s Creed Chronicles: China

Een 2.5D-sidescroller betekent dat Assassin’s Creed Chronicles: China een 3D-game is die als een 2D-game speelt. Vanuit een zijaanzicht ren je voornamelijk van links naar rechts, maar er is diepte aanwezig door lagen in het design. Dit gaat bijvoorbeeld op wanneer je oversteekt naar een deel van het level in de achtergrond of aan een richel hangt zodat de vijanden je niet zien. Eerder was er al een Assassin’s Creed-sidescroller voor de 3DS, maar deze nieuwe trilogie heeft duidelijk meer afgekeken bij modernere sluipsidescrollers zoals Mark of the Ninja.

Ubisoft heeft er alles aan gedaan om de game vertrouwd over te laten komen. Al het herkenbare uit de serie is aanwezig, van het schuilen tussen groepjes mensen en het springen in hooibalen tot de verborgen messen en de schreeuwende adelaar. De assassin van dienst, Shao Jun, heeft zelfs contact gehad met Ezio Auditore, om maar extra te benadrukken dat deze game echt een plekje heeft in het universum. 

Het verhaal heeft verder nauwelijks body. Er is uiteraard een strijd gaande tussen de assassins en de tempeliers, ook in de Ming-dynastie, en Shao Jun zint op wraak om het een of ander. Wat meer aankleding was fijn geweest, maar het is puur de gameplay die de game moet dragen. Niet dat het er niet mooi uitziet, want met een consequente penseelstreekstijl is het spel werkelijk een plaatje. Helaas mist het qua omgevingen en bouwstukken van de levels variatie, waardoor je al snel gezien hebt wat het spel te bieden heeft.

Liefhebbers van stealth kunnen hun hart ophalen. Shao Jun is een echte sluipmoordenaar, eentje die het liefst zo weinig mogelijk moordt en als het even kan compleet ongezien haar werk doet. Natuurlijk krijg je ook een zwaard om een potje mee te vechten en bloed kan vloeien in de vorm van mooie rode penseelstreken, maar er is niet veel nodig om zelf dood te gaan. Speel je ongezien en ongeschonden, dan krijg je meer punten. Meer punten betekent betere upgrades, waardoor het spel weer leuker wordt. Stealth loont echt.

Shao Jun heeft een hoop mogelijkheden tot haar beschikking om zo onopvallend mogelijk de levels door te komen. Ze heeft vier gadgets, zoals geluidmakende pijltjes of rotjes om vijanden af te leiden. Het zichtveld van de vijanden is duidelijk te zien via “cones of sight”, zodat je exact weet waar de vijand je wel en niet ziet. Verder kan Jun schuilen, lichamen verstoppen, haarzelf optrekken via een trekhaak, enzovoort. Elk stukje level voelt als een puzzeltje. Hier zijn de plekken waar je kunt schuilen, daar zijn de vijanden met hun specifieke zichtvelden en verderop is de uitgang. De vijanden zelf voelen ook meer als puzzelstukken dan slimme soldaten. Ze kunnen niet van hun platform afspringen en vergeten binnen enkele secondes dat ze je gezien hebben. Zijn twee heren met elkaar in gesprek, dan kun je nog met een roze olifant op een eenwieler met een verborgen mes in z’n slurf aanzetten zonder dat ze je opmerken.

Hoewel er wel steeds kleine gameplayelementen toegevoegd worden, ligt de basis van de game vrij snel klaar. De puzzels worden lastiger, maar komen ook vaak op hetzelfde neer. En dan is het lastig om je in te houden en niet gewoon als een dwaze moordenaar los te gaan. Het spel onderhoudt deze twee speelstijlen wel goed en er zijn vaak verschillende manieren om de puzzels aan te pakken met meerdere routes om de uitgang te bereiken. Extra optionele opdrachten geven je de ruimte om meer uit het spel te halen.

Opvallend is dat voor een game waar stealth zo essentieel is, de leukste stukken de levels zijn waarin dat allemaal losgelaten wordt. Meerdere keren vat alles vlam en moet je zo snel mogelijk weg zien te komen. Niet alleen de omgeving stort volledig in, maar ook de stealth gameplay wordt verpulverd. Niet sluipen, maar hollen. Niet de vijanden ontwijken, maar er op af rennen, er onderdoor glijden en een mes tussen hun benen steken. Deze stukken vallen natuurlijk extra op, omdat het geplaatst wordt tussen levels waarin je het beste je tijd kunt nemen.

En daar weet Assassin’s Creed Chronicles: China niet te verrassen. Het is een leuke sidescroller gecombineerd met de bekende Assassin’s Creed-mechanieken die bijzonder strak overgezet zijn, zonder echt iets nieuws te doen binnen het genre. Het is een aardige start van een nieuwe trilogie, maar hopelijk weet Ubisoft in de volgende delen op deze basis voort te bouwen. Een sprong in kwaliteit zoals die van Assassin’s Creed naar Assassin’s Creed II is wellicht wat te veel gevraagd, maar nu de makers comfortabel in het genre zitten, verwachten we van India wat meer.

Assassin's Creed Chronicles: China is gespeeld op de PlayStation 4.