Never change a winning team. Het is een uitdrukking waar Nintendo al jaren dankbaar gebruik van maakt. Nadat de halve wereld overtuigd was van het leuke New Super Mario Bros. voor de Nintendo DS, vallen de tweedimensionale Mario-platformers over elkaar heen. Met Super Mario Galaxy 2 werden overgebleven ideeën in een gestroomlijnd vervolg gestopt. De Mario & Luigi-RPG’s worden weer vooral gebruikt als absurdistische uitlaatklep.
De patronen zijn overduidelijk, al wil het resultaat hier en daar doorslaan naar oude wijn in nieuwe zakken. Dat ging bijvoorbeeld op voor New Super Mario Bros. 2 en ook de vorige Animal Cro ing-game voor de Wii. Maar het is Nintendo ook eigen om zich te herpakken, wat zeker geldt voor dit nieuwste AC-deel, New Leaf.
Burgemeestertje spelen
Laat er geen misverstand over bestaan; wie eerder een Animal Cro ing-game heeft gespeeld, kent of herkent veel terug uit de vorige delen. De basis is nog steeds hetzelfde: je komt als nieuwste bewoner in een dierpendorpje terecht alwaar je jouw eigen stulpje toegewezen krijgt. Vervolgens begint een zorgeloos leventje waarin je zelf bepaalt wat je gaat doen, al komt het er vaak neer op dat je zo snel mogelijk geld wilt verdienen door klusjes uit te voeren.
Denk daarbij aan het binnenhengelen van vi en vanuit uit de rivier of zee of door met je schepnet zoemende insecten te vangen. En dan zijn er ook nog fo ielen op te graven en vind je aan fruitbomen ook appeltjes voor de dorst. Ook krijg je nog steeds te maken met kwekkende dorpsbewoners die je soms om dingen vragen, is er een museum waar je onder meer jouw vis- en insectenvangsten naartoe kunt brengen, en zijn er speciale feestdagen met bijbehorende activiteiten in het dorp. Je krijgt met New Leaf een game waarin maar weinig hoeft en verra end veel kan: een eigen invulling geven aan het rustieke leventje in een gezellig bosdorp.
Toch voelt New Leaf vanaf het allereerste moment nét even anders aan. Al bij het eerst inrijden van je dorpje word je uitgenodigd om te kiezen hoe de lay-out van je dorpje is en waar je jouw huis wilt laten bouwen. Dit in tegenstelling tot voorgaande delen, waarbij je huislocatie voor je bepaald is en de willekeurig gegenereerde dorpen soms onhandige kronkelrivieren met nog onhandiger in een hoekje weggepropte brug met zich meebrengen.
Daarnaast word je ditmaal niet helemaal meer richtingloos letterlijk het bos in gestuurd. In plaats daarvan word je opgezadeld met de titel ‘burgemeester’. Dit komt er in de praktijk op neer dat je je blauw betaalt aan verschillende projecten binnen je dorp, zoals de constructie van een tweede brug, de plaatsing van een lantaarnpaal of een gezellig zitbankje. En middels verordeningen geef je een eigen smaakje aan jouw dorp; zo zijn openingstijden aan te pa en of verorden je dat bewoners de boel een beetje netjes houden en de bloemen water moeten geven.
Doordat het burgemeestersleven verre van gratis is, raak je al snel verknocht aan het dorpje dat jij verder wilt verbeteren. Als burgemeester dien je tijd, moeite en geld te steken in je projecten. Dat terwijl je ondertu en ook nog een eigen huis hebt dat verder is uit te bouwen, waar je ook een zak geld voor op tafel moet leggen. De focus in de vorige delen kwam al snel te liggen op de inrichting van je stulpje (wat ook is uitgebreid in New Leaf), maar ditmaal wi el je vrij natuurlijk tu en het verfraaien van je huis en het plaatsen van weer een, op de keper beschouwd, vrij loos ornament ergens in je dorp. De game levert subtiel wat meer optionele doelen aan, waardoor elke dierendag weer anders is.
Buiten de lijntjes
In eerste instantie lijkt het alsof New Leaf vooral in de buurt van de lijntjes op de kleurplaat wat durft uit te schieten, maar de game is minder conservatief dan de eerste paar speldagen doen vermoeden. Als burgemeester is het bijvoorbeeld mogelijk om bepaalde bewoners te laten vertrekken uit jouw dorpje. Een functie die ervoor zorgt dat je die irritante miepende kat lekker laat wieberen, iets wat niet kon in vorige iteraties waardoor irritaties over Izzy de Impala alleen maar groeiden. Een soortgelijke subtiele verandering is ook te vinden in het museum. De uiltjesknappende uil annex curator kletste je bij elke vondst de oren van de kop, maar excuseert zich nu net op tijd voor hij met zijn monoloog begint. Het aanleveren van een museumstukje is daardoor net even die paar seconden sneller geworden, waardoor je snel weer verder kunt met je rustieke leven – kalm aan en rap een beetje zei Herman Finkers het al eens.
Een veel substantiëlere toevoeging vind je in de vorm van een tropisch eiland. Wie hier naartoe besluit te gaan, vindt exotische insecten en vi en die in je normale dorpje alleen in de warmste zomermaanden soms tevoorschijn komen. In vorige delen was het insectennet ’s winters nogal loos omdat er in het dorp nauwelijks insecten naar boven kwamen, maar nu pak je simpelweg de boot en vang je naar hartenlust vlinders ter grootte van je onderarm.
Op het tropisch eiland is het hiernaast mogelijk om allerlei minigames te spelen die niet bepaald ’s werelds enerverendste zijn, maar je wel medailles opleveren. Deze alternatieve betalingsmunt gebruik je vervolgens om een duikpak te kopen, waarmee de zee is te verkennen, waar weer talloze nieuwe wezens zijn op te duiken en duikelen. Voor je het weet, besteed je dagen en dagen aan tripjes heen en weer.
En dat terwijl er ook nog een nieuwe club in aanbouw is in de winkelstraat en de keuken van je huis nog maar half afbetaald is. De game weet steeds weer elementen op het juiste moment naar voren te brengen, waardoor je aandacht even wordt afgeleid en je gevoelsmatig weer een nieuw avontuurtje aangaat. Zo zijn er op vaste dagen bezoekers, zoals kunsthandelaar Redd terug, die ook vervalsingen verkoopt tegen woekerbedragen. Het avontuur van deze dag: hoe-ik-me-het-leplazarus-viste-om-blijkbaar-geen-mona-lisa-te-kopen. Op een andere dag vind je een wollen want in het midden van het dorpsplein en ben je een half uur bezig om aan je dierenburen te vragen van wie dat geval is. Of je vindt een bewusteloze vogel aan het strand die je maar niet wakker krijgt…
New Leaf kent een ongelooflijk ongedwongen karakter, met schattige diertjes die zorgeloos blaten en kwaken. Toch weet de game je steeds weer te motiveren om de handen uit de mouwen te steken en je aan het vi en, vangen, duiken, plukken en wat-al-niet-meer te krijgen. En je doet het allemaal met een glimlach, omdat je zo weer iets van je mentale to do-lijst kunt strepen die de game steeds weer weet aan te vullen. Niets hoeft in Animal Cro ing, maar uiteindelijk doe je alles. Gewoon omdat je het zelf wilt.
Animal Cro ing winnen? We hebben een prijsvraag lopen.