Het is weer lente. Tijd om vooroordelen te herzien en met fri e kijk de nieuwe ladingen spellen tegemoet te zien. Zo dacht ik ook toen ik Akimbo: Kung-Fu Hero in de brievenbus van één of andere mysterieuze heer J.P. uit Den Haag. Aangezien de postzegels van het pakketje met bloed besmeurd was en ook de letters "Hans play this game or HARI KARI will come over you" in rode kleur op de verder maagdelijk witte envelope was geschreven gaf me het idee dat die J.P. niet stil gezeten had. Om de rituele zelfmoord maar niet te hoeven uitvoeren heb ik het spel ook maar gespeeld. Zonder me aan de scherpe randen van het cd schijfje te snijden (zit vast één of ander gif op ofzo) legde ik het schijfje vervolgens in mijn cd-rom drive. Terwijl het spel installeerde dacht ik terug aan de dagen dat ik zelf vervent platformspeler was. Super Mario Bros 1, 2 en 3 op de Nes. Jazz Jack Rabbit waar hele spijbeldagen aan besteed werd. En de redelijk uitgevoerde remake van Pitfall even na de release van Windows 95. Ik had gehoopt dat Akimbo: Kung-Fu Hero een soort van Pitfall zou zijn met dezelfde sfeer en speelbaarheid maar in plaats van een Maya setting in de Amazone een lieflijk Japans sfeertje. Maar om verschillende redenen zal deze bespreking zelf heel positief worden, want over Akimbo valt in ieder geval weinig positiefs te melden.

Akimbo is dus een platform game met het fantastisch coole mannetje Akimbo. Akimbo is met de nieuwste animatietechnieken van mid-jaren 90 geprerenderd in het mooie even getal van 2 dimensies. Zonder sarcasme kan ik wel zeggen dat de animaties zelf best goed gedaan zijn, de controle die je als speler hebt op deze animaties (de besturing) is weer een ander verhaal. (hierover later meer)

De achtergronden van het spel, wat normaal gesproken de sfeer moet geven, wordt weergegeven door met viltstift getekende tropische oorden, die lekker fel zijn ingekleurd zodat je goed wordt afgeleid van de zwakkere punten van het spel.