De game van Aeon Flux is min of meer rond dezelfde tijd uitgebracht als de film. Dat duidt dus al meteen op een aardig grote kans dat de game niet zo lekker afgewerkt is als men had gewild. Voor de mensen die Aeon Flux niet kennen, de film is gebaseerd op een animatieserie van MTV die zich 400 jaar in de toekomst situeert. Door industriële ziektes, is het gros van de mensheid uitgestorven. Er is nog één bastion, genaamd Bregna, waar mensen normaal kunnen leven. De regering is echter niet bepaald zuivere koffie en manipuleert de mensheid via propaganda en andere truckjes om de macht te behouden. Een soort dictatuur eigenlijk.
Jij speelt als Aeon Flux, een soort geheim agent met bovennatuurlijke krachten die vecht voor de Monican-rebellie. Ze voert allerlei opdrachten uit voor de Monican om de regering omver te werpen, maar wordt tijdens haar mi ies ook vaak verleid om over te stappen naar de andere zijde. Tijdens de game krijg je niet veel hoogte van het verhaal. De mi ies worden niet duidelijk met elkaar verweven en je weet eigenlijk nooit waarom je iets doet. Je krijgt wel concrete opdrachten mee, maar je mist eigenlijk het grotere geheel. Het lijkt er dus op dat de ontwikkelaar er min of meer vanuit gegaan is dat je de film van tevoren gezien hebt. Je kunt overigens ook de handleiding van de game doorlezen om wat achtergrondverhaal rond iedere mi ie mee te krijgen, maar het was toch prettig geweest als men dit ook op een mooie manier in de game had gepresenteerd. Nu wordt je meteen in het diepe gegooid en dat voelt niet prettig.
De game is zeer lineair van opzet. Er zijn eigenlijk geen afwijkende paden, verborgen ruimtes of zij-mi ies. Je vrijheid is dus zeer beperkt, zoals wel vaker het geval is met film-games. Dit hoeft geen probleem te zijn, maar de levels zijn zo strikt ontworpen dat je eigenlijk nooit even ergens anders langs kunt gaan, of elk pad op een iets andere manier kunt nemen. Hoe je de levels doorloopt is op voorhand al compleet vastgesteld en als je deze richtlijnen in de wind slaat, zul je geheid het einde niet halen. Dit is wederom een teken dat de ontwikkelaar onvoldoende tijd gehad heeft om de game te vormen naar wat zij wilden.
De controls in deze game heb je redelijk snel door en voelen natuurlijk aan. De game vertoont nog de meeste gelijkeni en met Prince of Persia. Je rent door de vooraf bepaalde paden, springt van platform naar platform, hangt aan richels, voert wallruns uit en gaat hier en daar met een groep vijanden op de vuist. Redelijk vermakelijk allemaal en Aeon reageert altijd lekker snel waardoor je niet snel gefrustreerd raakt. Wel vervelend is het ontbreken van een lock-on systeem tijdens de gevechten. Vooral bij het gebruik van schietwapens is dit bijzonder irritant, omdat je zo nauwelijks goed kunt mikken. Het maakt de gevechten hierdoor soms onnodig lastig. De camera wil ook vaak roet in het eten gooien. Grotendeels kiest de game altijd zelf een camerahoek en meer dan eens is deze hoek verre van functioneel. Het brengt de scènes vaak wel mooi in beeld, maar daar is het ook mee gezegd. Als je de camera zelf kon besturen, had dit nog veel op kunnen lo en, maar helaas is dat vrijwel nooit mogelijk.De game introduceert wel een aantal leuke gameplay-elementen. Het wapen waarmee je schiet heeft vier vuurmodes, die elk duidelijk van elkaar verschillen. Je hebt voor elke mode wel kogels nodig voordat je ze kunt gebruiken. Het hand-tot-hand gevecht omvat het uitvoeren van combo’s met zowel snelle maar zwakke, en sterke maar trage aanvallen. Als je een bepaalde hoeveelheid schade toegebracht hebt bij iemand, kun je een finishing-move uitvoeren, die ook weer in vier varianten beschikbaar is. Met één van deze moves kun je zo je gezondheid weer bijvullen, terwijl je met een ander je tegenstander opblaast. Je hebt een kabel tot je beschikking waarmee je jezelf kunt optrekken of laten afdalen op vastgestelde punten. Tijdens de op- en afdaling kun je zelfs nog om je heen schieten en zo veel schade aanrichten. Je kunt ook hier en daar in een grote stalen bal kruipen en hiermee rondrollen. Dit aspect is sterk vergelijkbaar met de morphball uit de Metroid-games. Je kunt hiermee zelfs vijanden aanvallen via een boost. Nog meer rolwerk komt terug bij de ORB’s die Aeon bij zich draagt. Deze kleine bolletjes worden van afstand bestuurt en dienen als speciaal infiltratiemiddel. Er zit een timer aan een ORB gekoppeld, waardoor je altijd snel moet zijn wanneer je eentje gebruikt.
Al deze leuke aspecten maken de game zelf echter niet heel veel intere anter. Het vechten mist de accurate e en souple e die je eigenlijk wel wenst, voornamelijk door het al eerder aangesneden ontbrekende lock-on systeem. De ‘morphball’-stukjes zijn erg simplistisch en mi en diepgang. Het gebruik van de kabel kan zoals gezegd alleen op vastgestelde punten gebeuren, wat je dus beperkt in je vrijheid. Alleen de secties met de ORB’s zijn eigenlijk tot een behoorlijk niveau uitgewerkt, maar dat is eigenlijk niet voldoende om de rest van de gameplay te ondersteunen. Het ren- en klimwerk voelt ook te kunstmatig aan. Doordat de levels zo strikt ontworpen zijn, kun je nauwelijks verkeerd springen of een foute inschatting maken. Daardoor mist ook dit aspect van de game eigenlijk de nodige uitdaging en diepgang. Als je een game als Prince of Persia gewend bent, dan stelt het platforming-gedeelte van Aeon Flux eigenlijk bijster weinig voor.
Bijzonder jammer is ook de algehele presentatie van de game. Van een film-game mag je eigenlijk verwachten dat men aardig wat tijd gestoken heeft in de presentatie. Een game als Batman Begins deed dit bijvoorbeeld zeer verdienstelijk. Dit alles mist echter in Aeon Flux. Zoals ik al zei worden de verschillende mi ies totaal niet duidelijk met elkaar verbonden. Dit komt voor een groot deel door het ontbreken van voldoende tu enfilmpjes. De filmpjes die wel aanwezig zijn, komen nogal zielloos en leeg over. Ze worden niet echt op een stilistische manier in beeld gebracht en de animaties zijn te beperkt en onvoldoende afgewerkt. De stemmen zijn ook niet helemaal om over naar huis te schrijven en klinken meer dan eens over the top en onnatuurlijk. Sommige stemmen werken ronduit op de zenuwen en onttrekken je van de game. De muziek en de geluidseffecten zijn dan wel weer redelijk uitgevoerd en doen hun werk goed om de game wat extra sfeer mee te geven. Ongetwijfeld zijn deze a ets voor een groot deel uit de film gehaald.
Grafisch weet de game evenmin te overtuigen. Het spel kent zeker een aantal leuke grafische effecten, waaronder schokgolven, aardige vergezichten en fraaie explosies, maar dit wordt weer een beetje tegengewerkt door een enigszins instabiele framerate en onafgewerkte animaties. Bepaalde moves van Aeon zijn duidelijk met motioncapturing gemaakt en zien er dan ook goed uit, maar dit wordt teniet gedaan door de matige overgang tu en de animaties en de simpliciteit van animaties die de motioncapturing hebben moeten mi en. Dit aspect is dus een beetje wi elvallig. De omgevingen hebben ook nogal eens last van aliasing, wat het beeld onrustig maakt. De verschillende charactermodels weten ook niet allemaal even goed te overtuigen en hadden zeker nog wel wat extra aandacht kunnen gebruiken.
Aeon Flux behoort tot de overbevolkte categorie van matige film-games. Hoewel men een aantal leuke gameplay-aspecten heeft geïntroduceerd, zijn deze onvoldoende uitgewerkt om een grote indruk achter te laten. Dat het spelen op momenten zo beperkend aanvoelt, helpt sowieso niet mee, ondanks de redelijk soepele besturing. Bovendien mi en een aantal e entiële zaken, zoals een bedienbare camera en een lock-on systeem. De algehele presentatie is matig, zeker voor een game gebaseerd op een film. Het is teleurstellend dat de voice-overs zo slecht zijn, toch een aspect waar een game als dit voordeel uit had kunnen halen. Maargoed, er zitten wel meer onderdelen in dit spel die hun potentie ietwat gemist hebben. Jammer maar helaas.