Een eenzaam jochie redt een gewonde vogel uit de poten van een hongerige das. Zo ontstaat een vriendschap in A Bird Story, een kort verhaal van de maker van To the Moon. Met een prijs niet hoger dan een kop koffie van die plek waar ze je naam expres verkeerd schrijven en slechts een uur aan ‘gameplay’, is A Bird Story een perfect intermezzo tu en de grote releases van de drukke herfstmaanden.
Pixar
Zie dit spelletje als een soort Pixar Short voor ontwikkelaar Freedbird Games. Naast de grote titels, in dit geval tu en To the Moon en het echte vervolg daarop, is A Bird Story een kort verhaal voor tu endoor. Net als de shorts van Pixar, toont de game de kracht van zijn maker: simpele doch doeltreffend gebruikte JRPG-pixelart als omhulsel voor een ontroerend verhaal. Er wordt in beide media een simpel concept genomen, in dit geval de vriendschap tu en een jongetje en een vogel, en dit wordt uitgewerkt in een niet al te complex kort verhaal waar geen enkele zin dialoog aan te pas komt.
Het verhaal speelt als een droom, inclusief bijbehorende logica. Moet de jongen van zijn huis boven in een hoge flat naar school, dan hoeft hij enkel zijn woonkamer uit te lopen direct het gras in, de weg oversteken en bij de volgende deur is zijn klaslokaal al. Enkel de jongen en de vogel zijn in deze droom zichtbaar, want het is hun verhaal. De enkele pixels die de ogen van de jongen vormen zijn genoeg om zijn emoties weer te geven.
Walking simulator
Games in dit genre worden vaak gekscherend “Walking Simulators” genoemd, omdat de speler eigenlijk enkel rond mag lopen en het verhaal moet ondergaan. Games als Dear Esther, Gone Home en dus ook To the Moon worden hierdoor meer dan eens als minderwaardig of zelfs niet als games gezien. Toch is dit juist de hoek van de game-industrie waar met zowel verhalen als verhaalvertelling geëxperimenteerd wordt. Hier worden niet alleen thema’s en onderwerpen aangeboord die in de grotere releases niet de ruimte krijgen, maar er is ook alle ruimte om dit verhaal op een unieke manier te vertellen.
Nu denk je wellicht dat een game als A Bird Story dan net zo goed een film zou kunnen zijn en het voortbewegen van het personage een bijna overbodige handeling is. Maar juist de (minimale) interactie maakt je extra betrokken bij wat er gebeurt. Je kijkt niet enkel naar een personage op een scherm dat iets meemaakt; jouw vingers raken de knoppen, jij bestuurt dat personage en jijzelf beleeft de gebeurteni en die de hoofdpersoon overkomen. Gone Home: The Movie zou werken als een geschreven verhaal of film, maar omdat je in de game zelf het huis binnenstapt en objecten oppakt leef je op een dieper niveau mee met het hoofdpersonage en blijft het verhaal na afloop langer hangen. Dit is niet anders in A Bird Story, waarin je om te ‘spelen’ enkel de vier richtingstoetsen en de spatiebalk als interactietoets gebruikt.
Die besturing vertelt zelf ook deels het verhaal. De spatie kun je op een gegeven moment ook gebruiken om over of juist in pla en te springen. Het wordt een spelletje tu en het jochie en de vogel om in zoveel mogelijk pla en te belanden. Deze springoptie wordt je als speler in een latere scene weer afgepakt. Niet om de optie weg te nemen, maar om te vertellen dat de jongen iets anders aan zijn hoofd heeft en dit niet het moment is om te spelen.
Diepgang
De vergelijking met To the Moon blijft onvermijdelijk en qua verhaal heeft A Bird Story niet het emotionele effect of de complexiteit van die game. En dat is prima. Er zijn wel diepere lagen die geleidelijk zichtbaar worden, zoals de relatie van de jongen met zijn ouders en zijn eenzaamheid, maar die zijn enkel in kleine dingen terug te vinden. Hierdoor is A Bird Story een mooi, subtiel, maar ook wat oppervlakkig verhaaltje voor tu endoor.
Sowieso duurt de game niet langer dan nodig is; het verhaal voelt niet gerekt om er meer game uit te halen. In die zin is de droomstructuur ook fijn, omdat je niet onnodig dezelfde routes moet afleggen, bijvoorbeeld tu en de school en het huis. Dit gebeurt enkel wanneer nodig voor het verhaal, bijvoorbeeld om te laten zien dat er in de flat waar de jongen woont absoluut geen huisdieren gehouden mogen worden.
Zo is A Bird Story vooral een geslaagde oefening in verhaalvertelling via de game als medium. Een niemendalletje wellicht, maar wel een die zijn doel bereikt: goedkoop, in snackformaat en mooi genoeg om ons te doen verlangen naar een volwaardig vervolg op To The Moon.
Deze recensie is geschreven door Erwin Vogelaar.
A Bird Story is verkrijgbaar op Steam voor pc, Mac en Linux. De game kost 4,29 euro.