Waar Grand Theft Auto zichzelf nog wel eens op de korrel neemt, pretendeert 187: Ride or Die niets anders dan serieuze zaken te behandelen. Je hood is in gevaar en de enige manier om deze te beschermen is het in over de top races op te nemen tegen de bendeleden van de andere factie. Een zakelijk gesprek over buurtgrenzen is anno 2005 hopeloos verouderd. Dus hop, die wagen in, pistool in de handen en gaan met die banaan. Racen is namelijk niet het enige ingrediënt van 187: Ride or Die.
Tijdens de wedstrijden is het ook mogelijk, en eigenlijk de bedoeling, je medeweggebruikers van de baan te schieten. Je bestuurt je auto met de linker analoge stick en kunt schieten met de X-knop. Het richten is simplistisch uitgewerkt. Terwijl je rijdt, vind je op het circuit allerlei power-ups, zoals kogels voor je automatische geweer of shotgun, gezondheidpakketjes en mijnen. Als de voor- of achterkant van je auto ongeveer op de wagen voor of achter je richt, kun je een raak schot afvuren. Met een duidelijk balkje boven de auto's is te zien hoeveel schade de vehikels nog kunnen hebben. Is het balkje leeg, dan krijg je in slowmotion op Burnout-achtige manier te zien hoe de wagen ontploft en over de kop vliegt.
Omdat je in het spel meer dan één bezigheid hebt, is de besturing lekker straightforward gehouden. Je hoeft voor bochten niet uiterst veel inspanning te doen om ze te kunnen nemen: een remmetje op z'n tijd houd je wagen negen van de tien keer wel op de baan. Dit neemt niet weg dat het spel best moeilijk is. In het begin win je race na race, maar naarmate het spel vordert zul je er best voor moeten gaan zitten om als eerste over de finish te komen. De reguliere races zijn echter niet het enige wapenfeit. Er zijn ook mi ies waarin je op speciale parcours alle tegenstanders die op je pad komen aan gort moet knallen. Om jezelf in leven te houden, dien je hierbij van gezondheidpakket naar gezondheidpakket te scheuren, iets dat best lastig is als er twee of drie vijandelijke monsters achter je aan zoeven.
Een ander mogelijk mi iedoel is dat je per ronde niet als laatste over de finish mag komen. De laatste rijder valt hierbij steeds af. De verschillende 'modes' houden het spel lekker fris en zorgen ervoor dat je het spel wat langer blijft spelen. Dat de herhaling en “pff-weer-dat” op een gegeven moment toch om de hoek komt kijken, weet 187: Ride or Die jammer genoeg niet te ontwijken.