Het is medio augustus en de zomer loopt langzamerhand weer tegen z'n einde. Iedereen die graag een spelletje speelt zou met deze gang van zaken in wezen ontzettend blij moeten zijn. Hoe eerder de zon de horizon weet te toucheren, hoe meer toffe titels er immers uit worden gebracht. Dit is al jaren zo en zal ook dit kalenderjaar weer het geval zijn. Je hoeft de releaselijsten er maar met dichtgeknepen ogen op na te slaan om te ontdekken dat er behoorlijk wat leuke titels op het programma staan. Ook al zijn spellen uit vrijwel alle genres in staat om mij te plezieren, dit najaar zal ik een groot aantal potentiële toppers aan mij voorbij laten gaan. Dit knotsgekke besluit vereist natuurlijk uitleg. Vandaar dat ik hierbij uit de doeken doe wat mij tot deze tragiek heeft gedreven.
Het begon allemaal met het spelen van BioShock, een van de weinige toptitels die tot mijn grote ongenoegen een klein jaar in een plastieken folie heeft gezeten. Om de excentrieke sfeer van de fictieve onderwaterwereld zo goed mogelijk te kunnen proeven laat ik mijn rolluik naar beneden en haal ik m'n geliefde koptelefoon tevoorschijn. Alle facetten waren aanwezig om me volledig over te geven aan het diepzinnige plot.
Amper een uur later schakel ik het lawaaierige apparaatje weer uit en vliegt BioShock onherroepelijk de kast in. Het groteske actiespel mag dan wel een hoop kla e bevatten, het kost mij simpelweg te veel hartkloppingen om te genieten van dit soort spellen. De beklemmende sfeer weerhoudt me ervan om de unieke verhaallijn en achterliggende filosofie te beleven zoals ze bedoeld zijn. Schrikmomenten, duistere operatiezalen en smerige vrouwtjes zijn op de een of andere manier niet voor me weggelegd, hoe goed het spel ook moge zijn.
Geen ramp, zou je op het eerste gezicht zeggen. Niet elk genre is immers voor iedereen bedoeld. Het spel zou ik wel weer oppakken als mijn mannelijkheid door een overdosis aan vleeshormonen nog wat nadrukkelijker aanwezig zou zijn. Ware het niet dat er naast BioShock nauwelijks titels beschikbaar waren waarin ik me graag zou willen verliezen. Er lagen nog een aantal rollenspellen in de kast, maar na een korte speelse ie moest ik erkennen dat ze me warm noch koud lieten. En om de reeds uitgespeelde toppers voor de zoveelste maal te doorlopen, zag ik ook niet echt zitten. Ik was toe aan een nieuwe, fri e spelervaring. Louter een handjevol leuke downloadbare titels, Pro Evo en Soul Calibur hebben me de zomermaanden enigszins gamend laten doorbrengen. Vooral als je de beschikbare tijd en de overvolle beurs in je achterhoofd houdt, is dit natuurlijk een gemiste kans. Over een dikke week is mijn vakantie over en is het gedaan met de pret. Het waren, zoals gebruikelijk, de schrale releaselijsten die aanzetten tot deze droevige gameproblematiek.
Kijkend naar de releases van dit najaar is het erg jammer dat er tijdens de zomermaanden zo weinig toffe titels (en zo veel wanproducten!) op de markt gebracht worden. Wil je eind dit jaar een beetje bijblijven, dan is het noodzakelijk in een hazensprint talloze toppers te doorlopen. Spijtig genoeg verliest het overgrote deel van deze titels op die manier de nodige glans. Reden genoeg dus om een groot aantal van de najaarstitels voorlopig in de schappen te laten staan. Niet alleen om op de totale aanschafprijs te bezuinigen, maar ook om een gameloze zomer als deze te voorkomen. Of deze goedbedoelde voornemens daadwerkelijk stand weten te houden, is echter nog maar de vraag. Bij het zien van het beeldmateriaal van een willekeurige eindejaarsklapper ga ik al spontaan watertanden. Tot die tijd probeer ik me toch maar door BioShock te worstelen, want ik moet en zal de ideologieën van Andrew Ryan ontrafelen.